ಇದನಾರಯ್ಯಾ ಬಲ್ಲರು - English Translation

ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಭಾಷಾಂತರಗಳು

1. Literal Translation (ಅಕ್ಷರಶಃ ಭಾಷಾಂತರ)
Who, O lord, can know the Sharanas 
whose ego has perished? 
The Sharana is one who knows 
the transcendence that is above, 
The Sharana is one who knows 
the inclination of the five senses. 
Except for the Sharana 
who has abandoned the body, 
who else is there 
but these life-destroying sinners? 
O Chennamallikarjuna of Srisaila, 
other than your Sharana, Basavanna.

2. Poetic Translation (ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಭಾಷಾಂತರ)
Who knows the one whose self is slain, 
A Sharana freed from ego's chain? 
The Sharana knows what lies beyond, 
And how the five-fold senses bond.
Who knows the one from flesh released, 
While souls in sinful slaughter feast? 
Who, Lord of Jasmine, white and pure, 
But Basavanna, your Sharana sure?

3. Poetic Translation (ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಭಾಷಾಂತರ)
Who knows the one whose ego dies, 
Who sees beyond with spirit-eyes? 
Who knows the senses' subtle sway, 
And keeps their tempting pull at bay?
Who lives unbound by mortal frame, 
Escaping sin's destructive flame? 
O Jasmine-Lord, so pure, so bright, 
None but Basavanna holds this light

About Translations:
First translation commits strictly to the original meaning and structure, serving as an academic reference.

Second translation captures the Vachana's essential spirit, mood, and philosophical depth, rendering it as a piece of English poetry. 

Third translation captures the Vachana's essential spirit, mood, and philosophical depth, rendering it as a piece of English poetry with a suitable rhyme scheme.

-------------

ಅರಿಯಲಾಗದ ಅರಿವಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ

Liten to summary

ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕರ್ನಾಟಕವು ಒಂದು ತೀಕ್ಷ್ಣ ಮಾಜಿಕ-ಧಾರ್ಮಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಯಿತು. ಶರಣ ಚಳುವಳಿ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾದ ಈ ಚಳುವಳಿಯು, ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ ತಾರತಮ್ಯದ ಬೇರುಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ, ಶಿವನಲ್ಲಿ ನೇರವಾದ, ಅನುಭಾವಾತ್ಮಕ ಭಕ್ತಿಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿತು. ಈ ಚಳುವಳಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಧ್ವನಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರು ಒಬ್ಬ ದೊಡ್ಡ ಅನುಭಾವಿ, ಕವಯಿತ್ರಿ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ವಾಯತ್ತತೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಇಷ್ಟದೈವವಾದ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ ಪ್ರೇಮಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದರು.

ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿರುವ ವಚನವು ಕೇವಲ ಒಂದು ಕವಿತೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದೊಂದು ಗಹನವಾದ theological/  ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಘೋಷಣೆಯಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರು ಒಂದು ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನೀಡಿದ ಉತ್ತರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದು: ಈ ವಚನವು ಹಲವು ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ: ಚಳುವಳಿಯ ನಾಯಕರಾದ ಬಸವಣ್ಣನವರ ಕುರಿತಾದ ಒಂದು ಸ್ತುತಿ (ಹೊಗಳಿಕೆಯ ಕವಿತೆ); ವೀರಶೈವ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿನ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಯ ನಿಖರವಾದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ; ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಮರ್ಶೆ; ಮತ್ತು ಅಕ್ಕನವರ ಸ್ವಂತ ಅನುಭಾವದ (ಅನುಭವಜನ್ಯ ಜ್ಞಾನ) ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯ.

ಭಾಗ 1: ಆಳವಾದ, ಬಹು-ಮುಖಿ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ

a) ಅಕ್ಷರಶಃ ಅರ್ಥ (Literal Meaning): ನೇರ ನುಡಿ

ಈ ವಚನದ ಆಧಾರಭೂತ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು, ಅದರ ನೇರ, ಸಾಲು-ಸಾಲಿನ ಭಾಷಾಂತರವನ್ನು ಮೊದಲು ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು. ಈ ಅಕ್ಷರಶಃ ನಿರೂಪಣೆಯು ಮುಂದಿನ ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳ ಸ್ತರಗಳಿಗೆ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ.

• ಸಾಲು 1: ಇದನಾರಯ್ಯಾ ಬಲ್ಲರು ಹಮ್ಮಳಿದ ಶರಣರ - "ಓ ಪ್ರಭುವೇ, ಅಹಂ ಅಳಿದ ಶರಣರನ್ನು ಯಾರು ತಾನೇ ಅರಿಯಬಲ್ಲರು?"

• ಸಾಲು 2: ಮೇಲಿಹ ಪರವ ಬಲ್ಲ ಶರಣ - "ಆಚೆಗಿರುವ ಪರತತ್ವವನ್ನು ಅರಿತವನು ಶರಣ,"

• ಸಾಲು 3: ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯದ ಇಂಗಿತವ ಬಲ್ಲ ಶರಣ. - "ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯಗಳ ಇಂಗಿತವನ್ನು (ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಚಲನೆಯನ್ನು) ಅರಿತವನು ಶರಣ."

• ಸಾಲು 4: ಒಡಲ ಬಿಟ್ಟ ಶರಣನಲ್ಲದೆ, ಉಳಿದ ಪ್ರಾಣಘಾತಕ ಪಾತಕರಿವರೆತ್ತಲು, - "ದೇಹಭಾವವನ್ನು ತೊರೆದ ಶರಣನಲ್ಲದೆ, ಉಳಿದವರೆಲ್ಲರೂ ಪ್ರಾಣಘಾತುಕ ಪಾಪಿಗಳಲ್ಲವೇ?"

• ಸಾಲು 5: ಶ್ರೀಶೈಲ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯ ನಿಮ್ಮ ಶರಣ ಬಸವಣ್ಣಂಗಲ್ಲದೆ. - "ಓ ಶ್ರೀಶೈಲದ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನೇ, ನಿನ್ನ ಶರಣ ಬಸವಣ್ಣನವರನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ

b) ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ ಮತ್ತು ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರ (Etymology and Linguistics): ವಚನದ ಅಂಗರಚನೆ

ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣವೆಂದರೆ, ಅದು ಆಡುಮಾತಿನ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತದ ನಡುವಿನ ಸಮನ್ವಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ್ದು. ಗಹನವಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಈ ಭಾಷಿಕ ತಂತ್ರವನ್ನು ಬಳಸಲಾಯಿತು. ಈ ವಚನವು ಈ ಭಾಷಿಕ ಕ್ರಾಂತಿಯ ಒಂದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿದೆ.

ಶರಣರು ಸಂಸ್ಕೃತ-ಆಧಾರಿತ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿ ಕರ್ಮಕಾಂಡಗಳ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಜನರ ಆಡುಭಾಷೆಯಾದ ಕನ್ನಡವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಸಂಕೀರ್ಣ ತಾತ್ವಿಕ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ನಿರೂಪಿಸಲು, ಅವರು ಆಯಕಟ್ಟಿನ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿದರು. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಅಯ್ಯಾ (ಸ್ವಾಮಿ/ಅಣ್ಣ), ಬಲ್ಲರು (ತಿಳಿದವರು), ಹಮ್ಮು (ಅಹಂಕಾರ), ಮತ್ತು ಒಡಲು (ದೇಹ), ಚನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಮುಂತಾದ ಪದಗಳು ಕನ್ನಡ ಮೂಲದವು. ಇವು ವಚನಕ್ಕೆ ತಕ್ಷಣದ ಮತ್ತು ನೆಲದ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಶರಣ, ಪರ, ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯ, ಪಾತಕ ಮುಂತಾದ ಪದಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದು, ಅಪಾರವಾದ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಭಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತಿವೆ. ಈ ಭಾಷಿಕ ಸಮ್ಮಿಳನವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂವಾದವನ್ನು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವೀಕರಣಗೊಳಿಸಿದ ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿತ್ತು.

ಈ ಪದಗಳ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಅರ್ಥದ ಆಳವಾದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗಾಗಿ ಕೆಳಗಿನ ಕೋಷ್ಟಕವನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು. 'ಹಮ್ಮು' ನಂತಹ ಪದವು ಸಂಸ್ಕೃತದ 'ಅಹಂ' ನಿಂದ ಬಂದರೂ, ಅದನ್ನು ವೀರಶೈವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಹೇಗೆ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. 'ಶರಣ' ಎಂಬುದು ಕೇವಲ "ಭಕ್ತ" ಎಂದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಶಿವನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಶರಣಾಗಿ, ಆತನೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾದವನು ಎಂಬ ತಾಂತ್ರಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಮಟ್ಟದ ವಿವರಗಳು ತಜ್ಞರ ಮಟ್ಟದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಗೆ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿವೆ.

ಪದ (ಕನ್ನಡ)	ಲಿಪ್ಯಂತರಣ	ಮೂಲ	ಅಕ್ಷರಶಃ ಅರ್ಥ	ವಚನದಲ್ಲಿನ ತಾತ್ವಿಕ ಅರ್ಥ
ಇದನಾರಯ್ಯಾ	idanārayyā	ಕನ್ನಡ	ಇದು ಯಾರು, ಓ ಸ್ವಾಮಿ?	ವಿಷಯದ ಅಪರೂಪತೆ ಮತ್ತು ಉನ್ನತ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ಆರಂಭ.
ಬಲ್ಲರು	ballaru	ದ್ರಾವಿಡ/ಕನ್ನಡ	ಅವರು ಬಲ್ಲರು.	ಬೌದ್ಧಿಕ ಜ್ಞಾನವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆಳವಾದ, ಅನುಭವಜನ್ಯ ಜ್ಞಾನ (anubhāva).
ಹಮ್ಮು	hammu	ಪ್ರಾಕೃತ/ಕನ್ನಡ (ಸಂಸ್ಕೃತದ aham ನಿಂದ)	ಅಹಂ, ನಾನು ಎಂಬ ಭಾವ, ಗರ್ವ.	ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮೂಲ ಅಡಚಣೆ; ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಭಾವನೆ.
ಅಳಿದ	aḷida	ದ್ರಾವಿಡ/ಕನ್ನಡ	ನಾಶವಾದ, ಅಳಿಸಿಹೋದ.	ಅಹಂಕಾರದ ಕೇವಲ ದಮನವಲ್ಲ, ಅದರ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿನಾಶ.
ಶರಣ	śaraṇa	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಶರಣಾಗತನಾದವನು.	ವೀರಶೈವ ಆದರ್ಶ: ಶಿವನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಿ ಆತ್ಮ.
ಪರ	para	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಆಚೆಗಿನ, ಪರಮ, ಅತೀತ.	ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮೀರಿದ ಪರಮ ಸತ್ಯ (ಪರಶಿವ).
ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯ	pañcēndriya	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಐದು ಇಂದ್ರಿಯಗಳು.	ಲೌಕಿಕ ಅನುಭವದ ದ್ವಾರಗಳು (ದೃಷ್ಟಿ, ಶ್ರವಣ, ವಾಸನೆ, ರುಚಿ, ಸ್ಪರ್ಶ).
ಇಂಗಿತ	iṅgita	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಉದ್ದೇಶ, ಒಲವು, ಸುಳಿವು, ಆಂತರಿಕ ಚಲನೆ.	ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಕ್ರಿಯೆಗಳಾಗುವ ಮೊದಲು ಅವುಗಳ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಆಂತರಿಕ ಕಾರ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಚೋದನೆಗಳು.
ಒಡಲ	oḍala	ದ್ರಾವಿಡ/ಕನ್ನಡ	ದೇಹ, ಭೌತಿಕ ರೂಪ.	ಭೌತಿಕ ಪಾತ್ರೆ; ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ದೇಹ-ಪ್ರಜ್ಞೆ.
ಬಿಟ್ಟ	biṭṭa	ದ್ರಾವಿಡ/ಕನ್ನಡ	ತೊರೆದ, ತ್ಯಜಿಸಿದ, ಬಿಡುಗಡೆಗೊಂಡ.	ಭೌತಿಕ ದೇಹದೊಂದಿಗೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಮೀರಿದವನು; ಭೌತಿಕ ಮರಣವಲ್ಲ.
ಪ್ರಾಣಘಾತಕ	prāṇaghātaka	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುವವನು.	ಇಲ್ಲಿ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವವನು.
ಪಾತಕರು	pātakarivaru	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಪಾಪಿಗಳು.	ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಇಂದ್ರಿಯಾಸಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಬಂಧಿತರಾದವರು.
ಶ್ರೀಶೈಲ	Śrīśaila	ಸಂಸ್ಕೃತ	ಪವಿತ್ರ ಶ್ರೀಶೈಲ ಪರ್ವತ.	ಪ್ರಮುಖ ಶೈವ ಯಾತ್ರಾಸ್ಥಳ, ದೈವತ್ವವನ್ನು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಭೌಗೋಳಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸುವುದು.
ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ	Chennamallikārjuna	ಸಂಸ್ಕೃತ/ಕನ್ನಡ	ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತೆ ಸುಂದರನಾದ ಪ್ರಭು.	ಅಕ್ಕನ ಅಂಕಿತನಾಮ; ಶಿವನಿಗೆ ಆಕೆಯ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹೆಸರು.

c) ಪೌರಾಣಿಕ ಮತ್ತು ಪೌರಾಣಿಕ ಸಂದರ್ಭ (Puranic and Mythological Context): ಪ್ರಭುವಿನ ಪವಿತ್ರ ಭೂಗೋಳ

ಈ ವಚನವು ಒಂದೇ ಒಂದು, ಆದರೆ ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ಪೌರಾಣಿಕ ಉಲ್ಲೇಖವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ: ಶ್ರೀಶೈಲ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯ (Śrīśaila Chennamallikārjunayya). ಶ್ರೀಶೈಲವು ಭಾರತದ ಅತ್ಯಂತ ಪವಿತ್ರ ಶೈವ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದ್ದು, ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗದ ನೆಲೆವೀಡಾಗಿದೆ. ಇದು ಶಿವನ ಸಾಮಾನ್ಯ ಆವಾಹನೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ, ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಪೌರಾಣಿಕವಾಗಿ ಆಧಾರಿತವಾದ ಆವಾಹನೆಯಾಗಿದೆ.

ಈ ಉಲ್ಲೇಖವು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ಸ್ವಂತ ಜೀವನಕ್ಕೆ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ಅವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಯಾಣವು ಶ್ರೀಶೈಲದಲ್ಲಿ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಭುವಿನೊಂದಿಗೆ ಅಂತಿಮ ಐಕ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದರು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಆಕೆಯ ಈ ಅಂಕಿತನಾಮದ ಬಳಕೆಯು ಅತ್ಯಂತ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿದ್ದು, ಆಕೆಯ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಆಕೆಯ ಜೀವನದ ಯಾತ್ರೆಯ ಅಂತಿಮ ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಶರಣರು ಪೌರಾಣಿಕ ಕರ್ಮಕಾಂಡಗಳನ್ನು ಟೀಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಅವರು ಪೌರಾಣಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಅವರು ಅವುಗಳನ್ನು ಪುನರ್ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿ ವೈಯಕ್ತೀಕರಿಸಿದರು. ಅಕ್ಕನು ಶ್ರೀಶೈಲದ ಮಹಾನ್ ಪೌರಾಣಿಕ ದೇವತೆಯಾದ ಶಿವನನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಅವನನ್ನು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವೈಯಕ್ತಿಕಗೊಳಿಸುತ್ತಾಳೆ: ಚೆನ್ನ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ, "ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತೆ ಸುಂದರನಾದ ನನ್ನ ಪ್ರಭು". ಈ ಕ್ರಿಯೆಯು ದೂರದ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ದೇವತೆಯನ್ನು ಆಪ್ತ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರೇಮಿ ಮತ್ತು ಪತಿಯನ್ನಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನದ ಅಂತಿಮ ಸಾಲು ಅದರ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ತಾತ್ವಿಕ ವಾದವನ್ನು ಈ ಆಳವಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕ, ಭಕ್ತಿ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಭಕ್ತಿ ಚಳುವಳಿಯ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ.

d) ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಅರ್ಥ (Theological Meaning): ಷಟ್ಸ್ಥಲ ಪಥದ ಶಿಖರ

ಈ ವಚನವನ್ನು ವೀರಶೈವ ಧರ್ಮದ ಮೂಲಭೂತ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಚೌಕಟ್ಟಾದ ಷಟ್ಸ್ಥಲ ಸಿದ್ಧಾಂತದ (ಆರು ಹಂತಗಳ ಸಿದ್ಧಾಂತ) ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಬೇಕು. ಷಟ್ಸ್ಥಲವು ಆತ್ಮದ ಪ್ರಯಾಣದ ಆರು ಪ್ರಗತಿಪರ ಹಂತಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ, ಭಕ್ತನಿಂದ (ಭಕ್ತಸ್ಥಲ) ಐಕ್ಯದವರೆಗೆ (ಐಕ್ಯಸ್ಥಲ). ಈ ಹಂತಗಳೆಂದರೆ: ಭಕ್ತ, ಮಹೇಶ, ಪ್ರಸಾದಿ, ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಿ, ಶರಣ ಮತ್ತು ಐಕ್ಯ.

ವಚನದಲ್ಲಿನ ಶರಣನ ವಿವರಣೆಯು—ಅಹಂಕಾರ-ರಹಿತ, ಪರತತ್ವವನ್ನು ಅರಿತವನು, ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಒಡೆಯ, ಮತ್ತು ದೇಹ-ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತನಾದವನು—ಷಟ್ಸ್ಥಲದ ಅಂತಿಮ ಹಂತವಾದ ಐಕ್ಯ ಸ್ಥಲವನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆತ್ಮ (ಅಂಗ) ಮತ್ತು ದೈವ (ಲಿಂಗ) ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವು ಕರಗಿಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಲಿಂಗ-ಅಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯದ (ಲಿಂಗ ಮತ್ತು ಅಂಗದ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಐಕ್ಯ) ಸ್ಥಿತಿ.

ವೀರಶೈವ ಧರ್ಮವು ಜೀವನ್ಮುಕ್ತಿಗೆ—ಅಂದರೆ, ದೇಹದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ—ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಈ ವಚನವು ಈ ಸ್ಥಿತಿಯ ಸ್ಪಷ್ಟ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. "ಒಡಲ ಬಿಟ್ಟ ಶರಣನಲ್ಲದೆ" ಎಂಬ ನುಡಿಗಟ್ಟು ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದೆ. ಇದು ದೇಹರಹಿತ ಆತ್ಮವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಇದು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಾ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾ, ಆದರೆ ದೇಹ-ಮನಸ್ಸಿನ ಸಂಕೀರ್ಣದೊಂದಿಗೆ ತನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಜೀವನ್ಮುಕ್ತನನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯ ಜೀವಂತ ಸಾಕಾರಮೂರ್ತಿ ಬಸವಣ್ಣ ಎಂದು ಘೋಷಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಅಕ್ಕನು ವೀರಶೈವ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಗುರಿಯು ಮರಣಾನಂತರದ ಸ್ವರ್ಗವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಈಗ ಸಾಧಿಸಬಹುದಾದ ಒಂದು ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾಳೆ, ಮತ್ತು ಬಸವಣ್ಣನೇ ಅದರ ಜೀವಂತ ಪುರಾವೆ ಎಂದು ಸಾರುತ್ತಾಳೆ.

e) ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅರ್ಥ (Spiritual Meaning): ಅಹಂಕಾರ-ಲಯದ ನೀಲನಕ್ಷೆ

ಈ ವಚನವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಒಂದು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ, ಆದರೆ ಸವಾಲಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಠ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತದೆ:

1. ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡು (hammu aḷida): ಇದು ಮೂಲಭೂತ ಅವಶ್ಯಕತೆ. "ನಾನು" ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರ, ಅಂದರೆ ಬಯಸುವ, ದುಃಖಿಸುವ ಮತ್ತು ಹುಡುಕುವ ಅಹಂಕಾರವು ಕರಗಲು ಪ್ರಾರಂಭವಾದಾಗ ಮಾತ್ರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಯಾಣವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.

2. ಪರತತ್ವವನ್ನು ಅರಿ (para balla): ಅಹಂಕಾರದ ಗದ್ದಲವು ಶಾಂತವಾದಾಗ, ಸಾಧಕನು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮೀರಿದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಬಲ್ಲನು. ಇದು ಇಂದ್ರಿಯ ಗ್ರಹಿಕೆಯಿಂದ ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯ, ನೇರ ಅರಿವಿಗೆ ಬದಲಾವಣೆಯಾಗಿದೆ.

3. ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊ (pañcēndriyada iṅgitava balla): ಇದು ಬಲವಂತದ ದಮನವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ "ಇಂಗಿತ"ವನ್ನೇ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಸೆಳೆತಗಳಿಗೆ ದಾಸನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅವುಗಳ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಒಡೆಯನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ.

ಈ ವಚನವು ಇವುಗಳನ್ನು ಅನುಕ್ರಮ ಹಂತಗಳಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಒಂದೇ, ಸಮಗ್ರವಾದ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಯ ಮುಖಗಳಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ.

f) ಯೋಗಿಕ ಅರ್ಥ (Mystic / Yogic Meaning): ಇಂದ್ರಿಯ ಪ್ರತ್ಯಾಹಾರದ ಸ್ಥಿತಿ

ಈ ವಚನವನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಯೋಗ ದರ್ಶನದ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪತಂಜಲಿಯ ಯೋಗಸೂತ್ರಗಳ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬಹುದು. "ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯದ ಇಂಗಿತವ ಬಲ್ಲ ಶರಣ" ಎಂಬ ಸಾಲು ಅಷ್ಟಾಂಗ ಯೋಗದ ಐದನೇ ಅಂಗವಾದ ಪ್ರತ್ಯಾಹಾರಕ್ಕೆ ನೇರವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ.

ಪ್ರತ್ಯಾಹಾರವೆಂದರೆ ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಂದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಮನಸ್ಸನ್ನು ಒಳಮುಖಿಯಾಗಿಸುವುದು. ವಚನದಲ್ಲಿನ "ಇಂಗಿತವ ಬಲ್ಲ" ಎಂಬುದು ಇದರ ಒಂದು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ವಿವರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಶರಣನು ಕಿವುಡನೋ ಕುರುಡನೋ ಅಲ್ಲ; ಬದಲಾಗಿ, ಆತನು ಎಂತಹ ಪಾಂಡಿತ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾನೆಂದರೆ, ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ವಿಚಲನೆಯ ಮೂಲ-ಪ್ರಚೋದನೆಯನ್ನೇ ಗ್ರಹಿಸಿ, ಅದು ಮನಸ್ಸನ್ನು (ಚಿತ್ತ) ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಅದನ್ನು ಕರಗಿಸಬಲ್ಲನು.

ಈ ಸ್ಥಿತಿಯು ಯೋಗದ ಗುರಿಯಾದ ಚಿತ್ತವೃತ್ತಿಗಳ ನಿರೋಧಕ್ಕೆ (citta vṛtti nirodhaḥ) ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನು ವಿವರಿಸುವ ಶರಣನು ಒಬ್ಬ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಯೋಗಿ, ಒಬ್ಬ ಸಿದ್ಧ. ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಭಕ್ತಿ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗಿದ್ದರೂ, ಈ ವಚನವು ಭಕ್ತಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಯೋಗದ ಆಳವಾದ ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯ ಮಾರ್ಗವು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ ಮೇಲಿನ ತೀವ್ರ ಪ್ರೀತಿಯ (ಭಕ್ತಿ) ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ. ಆದರೂ, ಈ ಮಾರ್ಗದ ಮೂಲಕ ಅವಳು ಸಾಧಿಸುತ್ತೇನೆಂದು ವಿವರಿಸುವ ಸ್ಥಿತಿಯು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಯೋಗ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಿತಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿದೆ. ಇದು ಶರಣರಿಗೆ ಇವು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಮಾರ್ಗಗಳಾಗಿರದೆ, ಒಂದೇ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನ್ವೇಷಣೆಯ ಸಮಗ್ರ ಅಂಶಗಳಾಗಿದ್ದವು ಎಂಬುದನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಭಕ್ತಿಯು ಪರಿವರ್ತನೆಯನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುವ ಅಗ್ನಿಯಾಗಿದ್ದು, ಅದು ನಿಜವಾದ ಯೋಗಿಯ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ (para balla) ಮತ್ತು ಪಾಂಡಿತ್ಯಕ್ಕೆ (iṅgitava balla) ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.

g) ಸಾಮಾಜಿಕ ಅರ್ಥ (Social Meaning): ಒಂದು ಹೊಸ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ

ಈ ವಚನವನ್ನು 12ನೇ ಶತಮಾನದ ಸಮಾಜದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತ ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಮರ್ಶೆಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಬಹುದು. ಇದು ಸ್ಥಾಪಿತ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಟೀಕಿಸುತ್ತದೆ. "ಪ್ರಾಣಘಾತುಕ ಪಾಪಿಗಳು" (prāṇaghātaka pātakarivaru) ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪಾಪಿಗಳಲ್ಲ (ಕಳ್ಳರು, ವ್ಯಭಿಚಾರಿಗಳು), ಬದಲಾಗಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ, ಜಾತಿ-ಆಧಾರಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಪ್ರತಿಪಾದಕರು—ಆಂತರಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವಿಲ್ಲದ कर्मकांडीಗಳು ಮತ್ತು ಸುಳ್ಳು ಗುರುಗಳು.

ಬಸವಣ್ಣನವರ ನೇತೃತ್ವದ ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯು ಬ್ರಾಹ್ಮಣಶಾಹಿ ವರ್ಣಾಶ್ರಮ ಧರ್ಮದ ಮೇಲೆ ನೇರ ದಾಳಿಯಾಗಿತ್ತು. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶ್ರೇಣೀಕರಣವು ಹುಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾಗಿತ್ತು. ಅಕ್ಕನ ವಚನವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಹೊಸ ಶ್ರೇಣೀಕರಣವನ್ನು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಹುಟ್ಟನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಬಸವಣ್ಣನಂತಹ ನಿಜವಾದ ಶರಣನು ಅತ್ಯುನ್ನತ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ. ಕೆಳಸ್ತರದಲ್ಲಿ "ಪಾಪಿಗಳು" ಇರುತ್ತಾರೆ, ಅವರು ಉನ್ನತ ಜಾತಿಯ ಪುರೋಹಿತರಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಅವರ ಅಹಂಕಾರವು ಜೀವಂತವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಒಂದು ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹೇಳಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಹುಟ್ಟಲ್ಲ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಯೋಗ್ಯತೆಯೇ ಮನುಷ್ಯನ ನಿಜವಾದ ಅಳತೆಗೋಲು ಎಂದು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿಗಳ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೆಳಜಾತಿಗಳ ಜನರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ ಬಸವಣ್ಣನನ್ನು ಶಿಖರದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಅಕ್ಕನು ಚಳುವಳಿಯ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸುಧಾರಣಾ ಯೋಜನೆಗೆ ಮನ್ನಣೆ ನೀಡುತ್ತಾಳೆ.

h) ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯ ಗುಣ / ತತ್ವಗಳು (Poetic Features): ಸತ್ಯದ ಸೌಂದರ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನದ ಸಾಹಿತ್ಯಕ ಮತ್ತು ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ವೈಭವವನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತದೆ.

• ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ರಚನೆ: ಇದು ಉತ್ತರಿಸಲಾಗದ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದಿಗೆ (ಇದನಾರಯ್ಯಾ ಬಲ್ಲರು? - "ಯಾರು ಅರಿಯಬಲ್ಲರು?") ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ, ಇದು ವಿಸ್ಮಯ ಮತ್ತು ರಹಸ್ಯದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ವಚನ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಬೆಡಗು (ವಿರೋಧಾಭಾಸ/ಒಗಟು) ಎಂಬ ಒಂದು ರೂಪವಾಗಿದೆ.

• ಕನಿಷ್ಠತೆ ಮತ್ತು ಸಮಾನಾಂತರತೆ: ಶರಣನ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಮೂರು ಚಿಕ್ಕ, ಸಮಾನಾಂತರ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ನೀಡಲಾಗಿದೆ, ಇದು ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತ, ಮಂತ್ರದಂತಹ ಲಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಶರಣರು ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಿಂತ ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚು ಒತ್ತು ನೀಡಿದ್ದನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವಂತೆ, ಭಾಷೆಯು ನೇರ ಮತ್ತು ಸರಳವಾಗಿದೆ.

• ನಿರ್ಣಾಯಕ ಬಹಿರಂಗ: ಈ ರಚನೆಯು ಒಂದು ನಾಟಕೀಯ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಗೆ ಏರುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ಥಿತಿಯ ಅಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ನಂತರ, ಅಂತಿಮ ಸಾಲು ಅದರ ಜೀವಂತ ಸಾಕಾರಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುತ್ತದೆ: ಬಸವಣ್ಣ. ಇದು ಕವಿತೆಯನ್ನು ಒಂದು ತಾತ್ವಿಕ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಿಂದ ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಗೌರವವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತದೆ.

• ಅಂಕಿತನಾಮ: ವಚನವು ಅಕ್ಕನ ಅಂಕಿತನಾಮವಾದ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನದೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಇದು ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ದೇವರೊಂದಿಗಿನ ವೈಯಕ್ತಿಕ, ಭಕ್ತಿ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

i) ಆಹಾರ / ಆರೋಗ್ಯದ ನೋಟ (Diet / Health Perspective): ಇಂದ್ರಿಯ ಸಮತೋಲನದ ತತ್ವ

ಈ ವಿಭಾಗವು ಒಂದು ಸಮಗ್ರ ಆರೋಗ್ಯ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಆಯುರ್ವೇದದಂತಹ ಭಾರತೀಯ ಆರೋಗ್ಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯಗಳ ಪಾಂಡಿತ್ಯವು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ತತ್ವವಾಗಿದೆ. ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಇಂದ್ರಿಯ ಭೋಗವು ಅಸಮತೋಲನ ಮತ್ತು ರೋಗಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.

ವಚನದಲ್ಲಿನ "ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಇಂಗಿತವನ್ನು ಅರಿಯುವುದು" ಎಂಬುದನ್ನು ಆಳವಾದ ಸಾವಧಾನತೆಯ ಸ್ಥಿತಿ ಎಂದು ಅರ್ಥೈಸಬಹುದು. ಶರಣನು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಬಯಕೆಗಳ (ಆಹಾರ, ಸುಖ ಇತ್ಯಾದಿ) ಬಗ್ಗೆ ಅರಿವುಳ್ಳವನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ಆದರೆ ಅವುಗಳಿಂದ ಪ್ರೇರಿತನಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಮಿತವರ್ತನೆ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದ (sattva) ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆರೋಗ್ಯಕರ ಆಯ್ಕೆಗಳು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿ ಹರಿಯುವ ಆಂತರಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ. ಶರಣನ ಯೋಗಕ್ಷೇಮವು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆಂತರಿಕ ಸಮತೋಲನದ ಮೂಲದಿಂದ ಬರುತ್ತದೆ.

j) ಮನೋವಿಜ್ಞಾನದ ನೋಟ (Psychological Perspective): ಸಮಗ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನದಲ್ಲಿನ ಶರಣನ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ಮಾನಸಿಕ ಸಮಗ್ರತೆಯ ಒಂದು ಮಾದರಿಯಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತದೆ.

• ಅಹಂಕಾರ-ಲಯ (hammu aḷida): ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ, ಇದು ಆತ್ಮರತಿಯ, ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಮೀರುವುದನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯ, ವಿಘಟಿತ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವ ಆತಂಕಗಳು ಮತ್ತು ಆಸಕ್ತಿಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾದ ಸ್ಥಿತಿಯಾಗಿದೆ.

• ಇಂದ್ರಿಯ ಅರಿವು (iṅgitava balla): ಇದು ತನ್ನದೇ ಆದ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿರದ, ಅತ್ಯಂತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ದಮನದ (ಇದು ನರರೋಗಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ) ಬದಲು, ಅರಿವು ಮತ್ತು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಶರಣನು ಮನಸ್ಸಿನ "ನೆರಳಿನ" ಅಂಶಗಳನ್ನು ಸಮಗ್ರಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ.

ಇದರ ಫಲಿತಾಂಶವೆಂದರೆ, ಅರಿವಿಲ್ಲದ ಒತ್ತಡಗಳಿಂದ ಅಥವಾ ಬಾಹ್ಯ ಮನ್ನಣೆಯಿಂದ ಚಲಿಸದೆ, ಆಳವಾದ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯ ಕೇಂದ್ರದಿಂದ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ. ಶರಣನು ಸ್ವಯಂ-ವಾಸ್ತವೀಕರಣಗೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮೂಲರೂಪ.

k) ಸಂಗೀತ ಮತ್ತು ಮೌಖಿಕ ಪರಂಪರೆ (Musicality and Oral Tradition): ಬಹಿರಂಗದ ಲಯ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನದ ಧ್ವನಿ ಗುಣಗಳ ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನಗಳು ಲಯಬದ್ಧ ಗದ್ಯ ಅಥವಾ ಮುಕ್ತ ಪದ್ಯದ ಒಂದು ರೂಪವಾಗಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಪಠಣ ಮತ್ತು ಗಾಯನಕ್ಕಾಗಿ (ಕಥಾ ವಾಚನ) ರಚಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಕನ್ನಡ ಪಠ್ಯವು ನೈಸರ್ಗಿಕ, ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ಗತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ:

• ಇದನಾರಯ್ಯಾ ಬಲ್ಲರು / ಹಮ್ಮಳಿದ ಶರಣರ (ಚಿಕ್ಕ, ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಆರಂಭ)

• ಮೇಲಿಹ ಪರವ ಬಲ್ಲ ಶರಣ / ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯದ ಇಂಗಿತವ ಬಲ್ಲ ಶರಣ (ಸಮಾನಾಂತರ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳು ಲಯಬದ್ಧವಾದ ಪಠಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತವೆ)

"ಶರಣ" ಮತ್ತು "ಬಲ್ಲ" ಪದಗಳ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯು ಸ್ವರ ಸಾಮ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಸಂಮೋಹಕ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ರಚನೆಯು ಮೌಖಿಕ ಪ್ರಸರಣಕ್ಕೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಲಯ ಮತ್ತು ಪುನರಾವರ್ತನೆಯು ಸ್ಮರಣೆ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಪರಿಣಾಮಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಅನುಭವ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ತೀವ್ರತೆಯೊಂದಿಗೆ ಪಠಿಸುತ್ತಿದ್ದುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸುಲಭ.

l) ತೌಲನಿಕ ತಾತ್ವಿಕ ನೋಟ (Comparative Philosophical Perspective): ಜಾಗತಿಕ ಸಂವಾದದಲ್ಲಿ ಶರಣ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನದ ಆದರ್ಶವನ್ನು ಒಂದು ವಿಶಾಲವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುತ್ತದೆ.

• ಅದ್ವೈತ ವೇದಾಂತದೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ: ಪರವನ್ನು (ಅತೀತ) ಅರಿತ ಮತ್ತು ದೇಹ-ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು "ತೊರೆದ" ಶರಣನು, "ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ಮಿ" ಎಂದು ಅರಿತು ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಮುಕ್ತನಾದ ಅದ್ವೈತದ ಜೀವನ್ಮುಕ್ತನಿಗೆ ಬಹಳ ಹೋಲುತ್ತಾನೆ. ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯತ್ಯಾಸವೆಂದರೆ, ವೀರಶೈವ ಧರ್ಮವು ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಶಿವನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಅದ್ವೈತವು ಇದನ್ನು ನಿರಾಕಾರ ಬ್ರಹ್ಮಕ್ಕೆ ಅಧೀನಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.

• ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ: ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿ (hammu aḷida) ಇಂದ್ರಿಯಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡ ಶರಣನು, ನಿರ್ವಾಣವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಲೋಭ, ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಮೋಹದ "ಬೆಂಕಿ"ಯನ್ನು ನಂದಿಸಿದ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಅರ್ಹತನಿಗೆ ಹೋಲುತ್ತಾನೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಶರಣನ ಮಾರ್ಗವು ದೈವಿಕವಾಗಿದ್ದು, ಶಿವನೊಂದಿಗಿನ ಐಕ್ಯವನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ, ಆದರೆ ಥೇರವಾದ ಅರ್ಹತನ ಮಾರ್ಗವು ನಾಸ್ತಿಕವಾಗಿದೆ.

• ಸೂಫಿ ಧರ್ಮದೊಂದಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ: ಆದರ್ಶ ಶರಣನನ್ನು, ದೇವರೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವನ್ನು (ಬಕಾ) ಅರಿಯಲು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ನಾಶಮಾಡಿಕೊಂಡ (ಫನಾ) ಸೂಫಿ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಇನ್ಸಾನ್-ಇ-ಕಾಮಿಲ್ (ಪರಿಪೂರ್ಣ ಮನುಷ್ಯ) ಗೆ ಹೋಲಿಸಬಹುದು. ಎರಡೂ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಭಕ್ತಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದ್ದು, ಗುರು/ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತವೆ.

m) ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸ್ವೀಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಮಕಾಲೀನ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ (Historical Reception and Contemporary Relevance)

• ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸ್ವೀಕೃತಿ: ಈ ವಚನವು ಬಸವಣ್ಣನವರ ಐತಿಹಾಸಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಉನ್ನತೀಕರಣದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದೆ. ಇದು ಅಪಾರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅಧಿಕಾರ ಹೊಂದಿದ್ದ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರಿಂದ ಬಂದ ಸಮಕಾಲೀನ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿದ್ದು, ಬಸವಣ್ಣನವರನ್ನು ಕೇವಲ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸುಧಾರಕರಾಗಿ ಅಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಚಳುವಳಿಯ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಾದರಿಯಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಇದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ.

• ಸಮಕಾಲೀನ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ: ಆಧುನಿಕ ಜಗತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಭೌತವಾದ, ಸ್ವಯಂ-ಪ್ರಚಾರ ("ಪ್ರಭಾವಿಗಳು"), ಮತ್ತು ಪ್ರದರ್ಶನಾತ್ಮಕ ಧರ್ಮನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರುವಾಗ, ಈ ವಚನದ ಸಂದೇಶವು ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ತಿದ್ದುಪಡಿಯಾಗಿದೆ.

• ನಿಜವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕತೆ ಎಂದರೆ ಏನು ಎಂದು ಕೇಳಲು ಇದು ನಮ್ಮನ್ನು ಸವಾಲು ಮಾಡುತ್ತದೆ: ಅದು ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶನವೇ ಅಥವಾ ಆಂತರಿಕ ಪರಿವರ್ತನೆಯೇ?

• ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಅಹಂಕಾರಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡಿರುವವನೇ "ಪಾಪಿ" ಎಂಬ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವು ಸಮಯಾತೀತ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾದ ಕಪಟತನದ ವಿಮರ್ಶೆಯಾಗಿದೆ.

• ಇದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ ಸಮಾನತೆಯ ಚಳುವಳಿಗಳಿಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನೀಡುವುದನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ, ಶರಣ ಕ್ರಾಂತಿಯು ಆಂತರಿಕ ಯೋಗ್ಯತೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನ್ಯಾಯಯುತ ಸಮಾಜವನ್ನು ರಚಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಇತ್ತು ಎಂಬುದನ್ನು ನಮಗೆ ನೆನಪಿಸುತ್ತದೆ.

n) ವಚನಕಾರರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಭಾವ (The Author's Personal Experience): ಅಕ್ಕನ ಸಾಕ್ಷ್ಯ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನವನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಜೋಡಿಸುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನು ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕೆ ಒಬ್ಬ ಯುವ, ನಗ್ನ ತಪಸ್ವಿನಿಯಾಗಿ ಬಂದಳು, ಇದು ಶರಣರ ಸಭೆಗೆ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು ಅವಳನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದರು, ಮತ್ತು ಬಸವಣ್ಣನವರು ಅವಳನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಿ, "ಅಕ್ಕ" (ಹಿರಿಯ ಸಹೋದರಿ) ಎಂಬ ಗೌರವವನ್ನು ನೀಡಿದರು.

ಅಕ್ಕನ ಪ್ರಯಾಣವು ಅಪಾರ ಕಷ್ಟಗಳಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ಬಸವಣ್ಣನವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ, ಅನುಭವ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ದೊರೆತ ಸ್ವೀಕಾರ ಮತ್ತು ಗೌರವವು ಅವಳ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಕ್ಷಣವಾಗಿತ್ತು. ಈ ವಚನವನ್ನು, ಅವಳಿಗೆ ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ಗೌರವ ನೀಡಿದ ಸಮುದಾಯವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹಿರಿಮೆಗೆ ಅವಳು ನೀಡಿದ ಆಳವಾದ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಮನ್ನಣೆಯಾಗಿ ಓದಬಹುದು. ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ದೈವತ್ವವನ್ನು ಕಂಡ ಅವಳು, ಬಸವಣ್ಣನಲ್ಲಿ ದೈವಿಕ ಮಾನವನ ಅಂತಿಮ ಸಾಕಾರವನ್ನು ಕಂಡಳು. ಇದು ಅವಳ ನಿಜವಾದ ಸಂತ ಸಮುದಾಯದ (ಸಜ್ಜನ ಸಂಗ) ಹುಡುಕಾಟದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಾಗಿದೆ.

o) ಈ ವಚನದ ಹಿಂದಿನ ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆ (Epistemology behind this Vachana): ಅರಿವಿನ ಸ್ವರೂಪ

ಈ ವಿಭಾಗವು ವಚನದ ಜ್ಞಾನ ಸಿದ್ಧಾಂತದ (jñāna) ಮೇಲೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಕೇಂದ್ರ ಕ್ರಿಯಾಪದವೆಂದರೆ "ಬಲ್ಲ" (ballu). ಈ ವಚನವು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತದೆ: ಪರಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತು ಪರಮ ಜೀವಿಯನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರಿಯಬಹುದು?

ಇದು ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ವಿಷಯವಾದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪುಸ್ತಕ-ಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ಬೌದ್ಧಿಕ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಜವಾದ ಅರಿವು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿನ ಬದಲಾವಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. ಅಹಂಕಾರ-ರಹಿತ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅರಿಯಲು ಅಹಂಕಾರ-ರಹಿತರಾಗಬೇಕು. ಅತೀತವನ್ನು ಅರಿಯಲು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮೀರಬೇಕು.

ಈ ವಚನದ ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆಯು "ನಾನು ಯೋಚಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಇದ್ದೇನೆ" ಎಂಬುದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ "ನಾನು ಇದ್ದೇನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಅರಿಯುತ್ತೇನೆ" ಎಂಬುದಾಗಿದೆ. ಜ್ಞಾನವು ಜ್ಞಾನಿಯಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿಲ್ಲ. "ಯಾರು ಅರಿಯಬಲ್ಲರು?" ಎಂಬ ವಿರೋಧಾಭಾಸವು ಬಗೆಹರಿಯುತ್ತದೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಜ್ಞಾನದ ವಸ್ತು (ಶರಣ) ಮತ್ತು ಅರಿಯುವ ವಿಷಯ (ಸಾಧಕ) ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಐಕ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಆಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅಕ್ಕನು ಹೇಳುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣನನ್ನು ಅರಿಯುವುದೆಂದರೆ, ಬಸವಣ್ಣನು ತಾನೇ ಸಾಕಾರಗೊಳಿಸಿದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸಾಧಿಸುವುದು. ಇದು ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾದ ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ತಾದಾತ್ಮ್ಯದ ಮೇಲೆ ಆಧಾರಿತವಾದ ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆಯಾಗಿದೆ.

ಭಾಗ 3: ಅಂತಿಮ ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆ: ಅರಿಯಲಾಗದ ಅರಿವು

ಈ ಅಂತಿಮ ವಿಭಾಗವು ಎಲ್ಲಾ ಹದಿನೈದು ವಿಶ್ಲೇಷಣಾತ್ಮಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಂದ ಪಡೆದ ಒಳನೋಟಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹೆಣೆಯುತ್ತದೆ. ಈ ವಚನವು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಇದು ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ:

• ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಗಿ: ಇದು ಐಕ್ಯ ಸ್ಥಲ ಮತ್ತು ಜೀವನ್ಮುಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತದೆ.

• ಸಾಮಾಜಿಕ ಪ್ರಣಾಳಿಕೆಯಾಗಿ: ಇದು ಜಾತಿ ಶ್ರೇಣೀಕರಣವನ್ನು ತಲೆಕೆಳಗು ಮಾಡಿ, ಪಾಪದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನವನ್ನು ಮರುರೂಪಿಸುತ್ತದೆ.

• ಅನುಭಾವಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯಾಗಿ: ಇದು ಅಹಂಕಾರ-ಲಯದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.

• ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಮೇರುಕೃತಿಯಾಗಿ: ಇದು ಆಳವಾದ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯ ಮತ್ತು ಲಯವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ.

• ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯವಾಗಿ: ಇದು ಬಸವಣ್ಣನವರ ಬಗ್ಗೆ ಅಕ್ಕನ ಆಳವಾದ ಗೌರವವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ.

ಈ ವಚನದ ಕೇಂದ್ರ ಸವಾಲು—ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಮೀರಿ ನಿಜವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಯೋಗ್ಯತೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು—ಇಂದಿಗೂ ಮಾನವೀಯತೆಗೆ ಅತ್ಯಂತ ತುರ್ತು ಮತ್ತು ಪ್ರಸ್ತುತವಾದ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಈ ವಚನದ ಸಂದೇಶವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ: ಮಾನವ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯು ಒಂದು ಪುರಾಣವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದು ಮಹಾನ್ ಶರಣನಾದ ಬಸವಣ್ಣನಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾದ, ಸಾಧಿಸಬಹುದಾದ ಸಾಧ್ಯತೆಯಾಗಿದೆ.