ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ "ಬಯಲು"

ಭಾಗ I: ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ - ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ಅನುಭಾವದಲ್ಲಿ "ಬಯಲು" ತತ್ವದ ಮಹತ್ವ

Listen to summary: ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುಗಳು ಮತ್ತು ಬಯಲು!

A. ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ಮತ್ತು ಅನುಭವ ಮಂಟಪ: ಒಂದು ತಾತ್ವಿಕ ಕ್ರಾಂತಿ

ಹನ್ನೆರಡನೆಯ ಶತಮಾನದ ಕರ್ನಾಟಕದ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಕ್ರಾಂತಿಯನ್ನು ತಂದ ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದುವಾಗಿ ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಆತ ಕೇವಲ ಒಬ್ಬ ವಚನಕಾರನಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅನುಭವ ಮಂಟಪದ ಶೂನ್ಯ ಸಿಂಹಾಸನದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿ, ಅನೇಕ ಶರಣರಿಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಿದ ಮಹಾನ್ ಜ್ಞಾನಿ ಮತ್ತು ಅನುಭಾವಿ. ಚಾಮರಸನು ತನ್ನ 'ಪ್ರಭುಲಿಂಗಲೀಲೆ'ಯಲ್ಲಿ ವರ್ಣಿಸುವಂತೆ, ಅಲ್ಲಮನು ಲೌಕಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ಮೀರಿ ನಿಂತ, ತನ್ನ ಅರಿವಿನ ಮೂಲಕವೇ ಪರಮಸತ್ಯವನ್ನು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡ 'ಘನಕ್ಕೆ ಘನಮಹಿಮ'.

ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ; ಅದು ಅಂದಿನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬೇರೂರಿದ್ದ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು, ಅರ್ಥಹೀನ ಕರ್ಮಕಾಂಡ ಗಳು, ಮತ್ತು ಅಮಾನವೀಯ ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ವಿರುದ್ಧ ಎದ್ದ ಬಂಡಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಈ ಕ್ರಾಂತಿಯ ತಾತ್ವಿಕ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದ್ದುದು 'ಅನುಭವ ಮಂಟಪ'. ಇದೊಂದು ಕೇವಲ ಚರ್ಚಾ ವೇದಿಕೆಯಾಗಿರದೆ, ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಿಗಳ ಸಮಾಗಮದ ತಾಣವಾಗಿತ್ತು. ಕುತೂಹಲಕಾರಿಯಾಗಿ, ಕೆಲವು ವಿದ್ವಾಂಸರು ಅನುಭವ ಮಂಟಪವನ್ನು 'ಬಯಲು-ಆಲಯ' (ಖಾಲಿ ಜಾಗದ ಮನೆ) ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಅನುಭವ ಮಂಟಪದ ಭೌತಿಕ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅದರ ತಾತ್ವಿಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಶ್ರೇಣೀಕೃತ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇರಲಿಲ್ಲ; ಸತ್ಯದ ಅರಿವೊಂದೇ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿತ್ತು. ಈ 'ಬಯಲು-ಆಲಯ'ದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೇ ಅಲ್ಲಮನ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಕೇಂದ್ರವಾದ 'ಬಯಲು' ತತ್ವದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಥಿಕ ರೂಪಕದಂತಿತ್ತು.

B. "ಬಯಲು" - ಒಂದು ಪದವಲ್ಲ, ಒಂದು ದರ್ಶನ

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ವಚನಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಾಗ, 'ಬಯಲು' ಎಂಬ ಪದವು ಪದೇ ಪದೇ ಎದುರಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಬಯಲು ಎಂದರೆ ಖಾಲಿ ಜಾಗ, ಮೈದಾನ, ಅಥವಾ ಶೂನ್ಯ. ಆದರೆ, ಅಲ್ಲಮನ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ತನ್ನ ಲೌಕಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಮೀರಿ, ಒಂದು ಸಮಗ್ರ ದರ್ಶನವಾಗಿ, ಒಂದು ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಸಂಸ್ಕೃತದ 'ಶೂನ್ಯ' ಪದಕ್ಕೆ ಕೇವಲ ಪರ್ಯಾಯ ಪದವಲ್ಲ. 'ಶೂನ್ಯ'ವು ಹಲವು ಬಾರಿ ಅಭಾವ, ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ, ಅಥವಾ ನಕಾರಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರೆ, ಅಲ್ಲಮನ 'ಬಯಲು' ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಕನ್ನಡದ್ದೇ ಆದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಸಕಾರಾತ್ಮಕ, ಸೃಜನಶೀಲ, ಮತ್ತು ಅನುಭಾವಾತ್ಮಕ ಅರ್ಥಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ.

ಈ ವರದಿಯ ಕೇಂದ್ರ ಪ್ರಮೇಯವೇನೆಂದರೆ, ಅಲ್ಲಮನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿನ 'ಬಯಲು' ಒಂದು ಬಹುಆಯಾಮದ ಪರಮ ಸತ್ಯ. ಅದು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದ ಸೃಷ್ಟಿಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಅವ್ಯಕ್ತ ಮೂಲ, ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತನ್ನೊಳಗೆ ಲೀನವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಲಯಕಾರಿ ತತ್ವ, ಶರಣನು ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದ ಅಂತಿಮ ಅद्वैत ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಸ್ಥಿತಿ, ಮತ್ತು ಇತರ ತಾತ್ವಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿ, ಅವುಗಳ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಒಂದು ಪ್ರಬಲ ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಮನ 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆಯ ಶೂನ್ಯವಲ್ಲ; ಅದು 'ಶಕ್ತಿ' ಮತ್ತು 'ಕರುಣೆ'ಯಿಂದ ತುಂಬಿದ ಜೀವಂತ ವಾಸ್ತವ. ವಚನಗಳಲ್ಲಿ "ಬಯಲು ಬಲಿದು ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಯಿತ್ತು" (ವಚನ 782) ಅಥವಾ ಬಳಲಿದ ಬಯಲಿಗೆ "ನಿರಾಳ ಮೊಲೆಗೊಟ್ಟಿತ್ತು" (ವಚನ 668) ಎಂಬಂತಹ ರೂಪಕಗಳು, ಈ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ಸೃಜನಶೀಲ ಮತ್ತು ಪೋಷಕ ಗುಣವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತವೆ. ಹೀಗಾಗಿ, 'ಬಯಲು' ಶೂನ್ಯತಾವಾದದ ನಿರಾಕರಣೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದನ್ನು ಮೀರಿದ, ಕನ್ನಡದ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಅರಳಿದ ಒಂದು ಅನುಭಾವಿಕ ದರ್ಶನವಾಗಿದೆ.

ಭಾಗ II: ವಚನಗಳ ಒಡಲಲ್ಲಿ "ಬಯಲು" - ಒಂದು ಪಠ್ಯ-ಕೇಂದ್ರಿತ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ

A. "ಬಯಲು"ವಿನ ಪದ-ಪದಾರ್ಥ

'ಬಯಲು' ಎಂಬ ಪದದ ನಿಘಂಟಿನ ಅರ್ಥ 'ತೆರೆದ ಜಾಗ', 'ಮೈದಾನ' ಅಥವಾ 'ಖಾಲಿ ಪ್ರದೇಶ'. ಅಲ್ಲಮನು ತನ್ನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಒಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಂಡು, ಅದನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ. ಭೌತಿಕ ಬಯಲಿನಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ, ಅವನು ಅದನ್ನು ಮಾನಸಿಕ, ಅನುಭಾವಿಕ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಪರಮಸತ್ಯದ ಬಯಲಿಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಪದದ ಸರಳ ಅರ್ಥವು ಅದರ ಗಹನವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ಅರ್ಥವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಒಂದು ದ್ವಾರವಿದ್ದಂತೆ.

B. "ಬಯಲು"ವಿನ ತಾತ್ವಿಕ ವಿಭಜನೆ

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಪದದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದಾಗ, ಅದರ ಬಹುಮುಖಿ ಸ್ವರೂಪವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪದವು ವಿಭಿನ್ನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ ತಾತ್ವಿಕ ಆಯಾಮಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಕೆಳಗಿನ ಕೋಷ್ಟಕವು ಒದಗಿಸಲಾದ ವಚನಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ 'ಬಯಲು' ಪದದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಅದರ ತಾತ್ವಿಕ ಆಯಾಮ, ವಿಶೇಷಣಗಳು ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳೊಂದಿಗೆ ವಿಭಜಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯು ಈ ವರದಿಯ ಮುಂದಿನ ಭಾಗಗಳಿಗೆ ಬುನಾದಿಯಾಗಿದೆ.

ಕೋಷ್ಟಕ 1: ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ "ಬಯಲು" - ಒಂದು ತಾತ್ವಿಕ ವಿಭಜನೆ

ವಚನ ಸಂಖ್ಯೆ	"ಬಯಲು"ವಿನ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ವಾಕ್ಯ	ತಾತ್ವಿಕ ಆಯಾಮ	ವಿಶೇಷಣಗಳು ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳು	ಅಂತರ್ಗತ ಒಳನೋಟ
60	ನಿರಾಳ ನಿರಾಕಾರ ಬಯಲು ಆಕಾರವಾದಡೆ!	ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ / ಅನುಭಾವಿಕ	ನಿರಾಳ, ನಿರಾಕಾರ, ಆಕಾರವಾದಡೆ	ಬಯಲು ನಿರಾಕಾರವಾಗಿದ್ದು, ಅದೇ ಆಕಾರವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸೋಜಿಗವನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.
105	ಎನ್ನನೂ ಬಯಲು ಮಾಡೆ ಗುಹೇಶ್ವರಾ.	ಅನುಭಾವಿಕ / ಮೋಕ್ಷಶಾಸ್ತ್ರ	ಬಯಲು ಮಾಡೆ	ಬಯಲಾಗುವುದು ಶರಣನ ಅಂತಿಮ ಗುರಿ, ಅದು ಒಂದು ಕ್ರಿಯೆ.
109	ಬಯಲು ಬತ್ತಲೆ ಇದ್ದಡೆ ಏನನುಡಿಸುವರಯ್ಯಾ?	ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆ / ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ	ಬತ್ತಲೆ	ಬಯಲು ಭೌತಿಕ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ್ದು, ಅದನ್ನು ಹೊದಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
279	ನವಖಂಡ ಪೃಥ್ವಿಯನೊಳಕೊಂಡ ಬಯಲು	ವಿಶ್ವಶಾಸ್ತ್ರ / ಅನುಭಾವಿಕ	ನವಖಂಡ ಪೃಥ್ವಿಯನೊಳಕೊಂಡ, ಅಗಮ್ಯ	ಬಯಲು ಸರ್ವವ್ಯಾಪಿ ಮತ್ತು ಮಾನವನ ಗ್ರಹಿಕೆಗೆ ಮೀರಿದ್ದು.
400	ಅಟ್ಟೆಯನೂ ತಲೆಯನೂ ಬಯಲು ನುಂಗಿದಡೆ	ಲಯ / ಅನುಭಾವಿಕ	ನುಂಗಿದಡೆ	ಬಯಲು ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಲಯಗೊಳಿಸುವ ಶಕ್ತಿ.
639	ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬಿತ್ತಿ ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬೆಳೆದು	ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ / ಅನುಭಾವಿಕ	ಬಿತ್ತಿ, ಬೆಳೆದು, ಬಯಲಾಯಿತ್ತು	ಬಯಲು ಸ್ವಯಂಭೂ, ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿ, ಬೆಳೆದು, ತಾನೇ ಆಗುತ್ತದೆ.
782	ಏನೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲದಂದು ಬಯಲು ಬಲಿದು ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಯಿತ್ತು	ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ	ಬಲಿದು, ಆಯಿತ್ತು	ಸೃಷ್ಟಿಪೂರ್ವದ ಅವ್ಯಕ್ತ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದಲೇ (ಬಯಲು) ಸೃಷ್ಟಿ ಆರಂಭವಾಯಿತು.
801	ಬಯಲು ಬಯಲು ಕೂಡಿದ ಹಾಗೆ	ಅನುಭಾವಿಕ / ಮೋಕ್ಷಶಾಸ್ತ್ರ	ಕೂಡಿದ ಹಾಗೆ	ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯವು ಎರಡು ಬಯಲುಗಳು ಒಂದಾಗುವ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಐಕ್ಯತೆ.
877	ನಮ್ಮ ಗುಹೇಶ್ವರ ಲಿಂಗವು ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು	ಪರಮಸತ್ಯ / ಅನುಭಾವಿಕ	ಬಚ್ಚಬರಿಯ, ನಿಶ್ಚಿಂತ, ನಿರಾಳನು	ಬಯಲು ಎಂಬುದು ಗುಹೇಶ್ವರನ (ಪರಮಸತ್ಯ) ನಿಜ ಸ್ವರೂಪ.
995	ಏನೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಬಯಲೊಳಗೊಂದು... ಬಣ್ಣ ತಲೆದೋರಿತ್ತು	ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ	ಏನೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ, ಸ್ವರೂಪಗೊಂಡಿತ್ತು	ಶೂನ್ಯದಿಂದಲೇ (ಬಯಲು) ರೂಪ ಮತ್ತು ಸೃಷ್ಟಿ ಸಂಭವಿಸಿತು.
1024	ಬೊಮ್ಮ ಬಕ್ಕಟ ಬಯಲು ಗುಹೇಶ್ವರಾ	ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ	ಬಕ್ಕಟ	ವೇದಾದಿಗಳ ಬ್ರಹ್ಮದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆದು, ಅದನ್ನು ಬರಿಯ ಬಯಲಿಗೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತದೆ.
1431	ತ್ರಿವಿಧರೂಪವನು ಬಯಲು ಒಳಕೊಂಡಿತ್ತು	ಲಯ / ಅನುಭಾವಿಕ	ಒಳಕೊಂಡಿತ್ತು	ಮನ, ಧನ, ತನುಗಳನ್ನು ಮೀರಿದಾಗ ಬಯಲು ಸಿದ್ಧಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.
1509	ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲ ಬೆಳಗಲ್ಲ ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು	ಜ್ಞಾನಮೀಮಾಂಸೆ / ಪರಮಸತ್ಯ	ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲ, ಬೆಳಗಲ್ಲ, ಬಚ್ಚಬರಿಯ	ಬಯಲು ಎಲ್ಲಾ ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ, ಶುದ್ಧ, ನಿರ್ಗುಣ ಸ್ಥಿತಿ.
1551	ಭಾವವಿಲ್ಲದ ಬಯಲು ಬಯಲಿಲ್ಲದ ಭಾವ	ಅನುಭಾವಿಕ / ಮೋಕ್ಷಶಾಸ್ತ್ರ	ಭಾವವಿಲ್ಲದ, ಬಯಲಿಲ್ಲದ	ಬಯಲು ಭಾವ-ಅಭಾವಗಳೆರಡನ್ನೂ ಮೀರಿದ ಐಕ್ಯಸ್ಥಲ.

ಈ ಕೋಷ್ಟಕದ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಿಂದ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವು ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ: 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಒಂದು ಸ್ಥಿರವಾದ ನಾಮಪದವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದೊಂದು ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ. "ಎನ್ನನೂ ಬಯಲು ಮಾಡೆ" (ನನ್ನನ್ನು ಬಯಲಾಗಿಸು), "ಬಯಲಾದೆ" (ನಾನು ಬಯಲಾದೆ), "ಬಯಲು ನುಂಗಿದಡೆ" (ಬಯಲು ನುಂಗಿದಾಗ) ಮುಂತಾದ ಪ್ರಯೋಗಗಳು ಸ್ಥಿರ ವಸ್ತುವಿನ ವರ್ಣನೆಯಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಅವು ಒಂದು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು, ಒಂದು ಪರಿವರ್ತನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು 'ಬಯಲು' ಎಂದರೇನು? (ontology) ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯಿಂದ, ಒಬ್ಬನು 'ಬಯಲು' ಆಗುವುದು ಹೇಗೆ? (soteriology) ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ನಮ್ಮ ಗಮನವನ್ನು ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಬಯಲು ಕೇವಲ ಗುರಿಯಲ್ಲ, ಅದು ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪುವ ಮಾರ್ಗವೂ ಹೌದು.

ಭಾಗ III: ನಿರಾಕಾರ, ನಿಶ್ಶೂನ್ಯ, ನಿರ್ಗುಣ - "ಬಯಲು" ಒಂದು ಅಪೋಫ್ಯಾಟಿಕ್ ಸತ್ಯವಾಗಿ

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವು 'ಬಯಲು' ಎಂಬ ಪರಮಸತ್ಯವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ನೇರವಾದ, ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಅದು 'ಏನಲ್ಲ' ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕವೇ ಅದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳ 'ನೇತಿ-ನೇತಿ' (ಇದಲ್ಲ, ಇದಲ್ಲ) ಎಂಬ ಅಪೋಫ್ಯಾಟಿಕ್ ಅಥವಾ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದ (negative theology) ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ.

A. "ಇಲ್ಲ"ದ ಮೂಲಕ "ಇದೆ"ಯನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವುದು

'ಬಯಲು'ವಿನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವು ಭಾಷೆ ಮತ್ತು ತರ್ಕದ ಮಿತಿಯನ್ನು ಮೀರಿದ್ದರಿಂದ, ಅಲ್ಲಮನು ಅದನ್ನು ನಿರಾಕರಣೆಯ ಮೂಲಕವೇ ಸೂಚಿಸುತ್ತಾನೆ. ವಚನ 1509ರಲ್ಲಿ, ಜ್ಞಾನದ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ನೋಡಿದಾಗ ಕಾಣುವ ಅಂತಿಮ ಸತ್ಯವು "ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲ ಬೆಳಗಲ್ಲ ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು" ಎಂದು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆ ಮತ್ತು ಬೆಳಕು ಎಂಬುದು ಜ್ಞಾನ-ಅಜ್ಞಾನ, ಸತ್-ಅಸತ್ ಮುಂತಾದ ಎಲ್ಲಾ ದ್ವಂದ್ವಗಳ ರೂಪಕ. ಬಯಲು ಈ ಎಲ್ಲಾ ದ್ವಂದ್ವಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾದ, ಯಾವುದೇ ಗುಣಗಳಿಂದ ಲೇಪಿತವಾಗದ 'ಬಚ್ಚಬರಿಯ' ಅಥವಾ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶುದ್ಧವಾದ ಸ್ಥಿತಿ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ವಚನ 60ರಲ್ಲಿ ಗುಹೇಶ್ವರಲಿಂಗವನ್ನು "ನಿರಾಳ ನಿರಾಕಾರ ಬಯಲು" ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಆಕಾರ, ರೂಪ, ಗುಣಗಳಿಲ್ಲದ ಸ್ಥಿತಿ. ವಚನ 1551ರಲ್ಲಿ "ಭಾವವಿಲ್ಲದ ಬಯಲು" ಎನ್ನುವ ಮೂಲಕ, ಅದು ಮಾನವನ ಭಾವನೆಗಳು, ಸಂವೇದನೆಗಳು ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನೂ ಮೀರಿದ್ದು ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ನಿರಾಕರಣೆಗಳು ಬಯಲನ್ನು ಶೂನ್ಯಗೊಳಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದನ್ನು ನಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆಯ ಸೀಮಿತ ಪರಿಧಿಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಿ, ಅದರ ಅನಂತ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಧ್ವನಿಸುತ್ತವೆ.

B. ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನು ನುಂಗುವ "ಬಯಲು"

ಅಲ್ಲಮನ ದರ್ಶನದಲ್ಲಿ, ಬಯಲು ಎಲ್ಲಾ ದ್ವಂದ್ವಗಳನ್ನೂ ತನ್ನೊಳಗೆ ಕರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಾಶಕ್ತಿ. ಅದು ರೂಪ ಮತ್ತು ಅರೂಪದ ನಡುವಿನ ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಮೀರುತ್ತದೆ. ವಚನ 60ರಲ್ಲಿ "ನಿರಾಕಾರ ಬಯಲು ಆಕಾರವಾದಡೆ" ಎಂಬ ಮಾತು ಸೋಜಿಗವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ನಿರಾಕಾರವೇ ಆಕಾರವಾಗುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ, ಅಂದರೆ ದ್ವಂದ್ವಗಳು ಒಂದರೊಳಗೊಂದು ಲೀನವಾಗುತ್ತವೆ. ವಚನ 336ರಲ್ಲಿ "ನೆಳಲ ರೂಹಿಂಗೆ ಬಯಲು ಸಯವೆ" ಎಂದು ಕೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಕಾಯ-ನೆರಳು, ವಸ್ತು-ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಎಂಬ ದ್ವಂದ್ವವನ್ನೂ ಬಯಲು ನಿರರ್ಥಕಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ, ವಚನ 801ರಲ್ಲಿ "ನಾನು ನೀನೆಂಬುದಿಲ್ಲ ನೀನು ನಾನೆಂಬುದಿಲ್ಲ, ತಾನೆ ತಾನಾದುದು. ಬಯಲು ಬಯಲು ಕೂಡಿದ ಹಾಗೆ" ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, 'ನಾನು-ನೀನು' ಎಂಬ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಮೂಲಭೂತ ದ್ವಂದ್ವವೇ ಅಳಿದುಹೋಗುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬಯಲಿನ ಐಕ್ಯತೆಗೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತಾನೆ. 'ಸತ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ, ಅಸತ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ... ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬುದು ತಾ ಬಯಲು' ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ವಚನದಲ್ಲಿ , ಸತ್ಯ-ಅಸತ್ಯ ಎಂಬ ತಾತ್ವಿಕ ದ್ವಂದ್ವವನ್ನೂ ಬಯಲು ನುಂಗಿಹಾಕುತ್ತದೆ. ಹೀಗೆ, ಬಯಲು ಎಂಬುದು ದ್ವಂದ್ವಾತೀತ, ಅद्वैत ಸ್ಥಿತಿಯ ಪರಮ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ.

ಈ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ, ವಚನ 1509ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮನು ಚಿತ್ರಿಸುವ ಜ್ಞಾನದ ಮಾರ್ಗವು ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ. ಸಾಧಕನು ಬಾಹ್ಯರೂಪಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ, ತನ್ನ ಅಂತರಂಗದೊಳಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ, ಮೊದಲು 'ನಿರಾಕಾರ'ವನ್ನು (the formless) ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾನೆ. ನಂತರ, ಅದನ್ನೂ ಮೀರಿ 'ನಿಶ್ಶೂನ್ಯ'ವನ್ನು (the void) ಅರಿಯುತ್ತಾನೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಆ ಶೂನ್ಯದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನೂ ದಾಟಿ, 'ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು' (the utterly bare Bayalu) ಎಂಬ ಅಂತಿಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಒಂದು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ಶ್ರೇಣಿಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರ ಪ್ರಕಾರ, ಅಲ್ಲಮನ ದರ್ಶನದಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಶೂನ್ಯಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯ ಪದವಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, 'ಶೂನ್ಯ' ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನೂ ಮೀರಿದ ನಂತರ ತಲುಪುವ ಸ್ಥಿತಿ. ಅದುವೇ ಪರಮ ವಾಸ್ತವದ ಅಡಿಪಾಯ, ಯಾವ ಪರದೆಯ ಮೇಲೆ 'ಶೂನ್ಯ' ಎಂಬ ಚಿತ್ರವೂ ಮೂಡಿ, ನಂತರ ಅಳಿಸಿಹೋಗುವುದೋ ಆ ಪರದೆ.

ಭಾಗ IV: ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ, ಲಯದ ಮೂಲತತ್ವ - "ಬಯಲು" ಒಂದು ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ ಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಿ

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ವಚನಗಳಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಒಂದು ಅನುಭಾವಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ಸಮಗ್ರ ವಿಶ್ವೋತ್ಪತ್ತಿ ಶಾಸ್ತ್ರದ (cosmology) ಮೂಲತತ್ವವೂ ಹೌದು. ಅದು ಸೃಷ್ಟಿ, ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಲಯಗಳೆಂಬ ಮೂರೂ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳ ಅವ್ಯಕ್ತ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ.

A. ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲ: "ಬಯಲು ಬಲಿದು ಬಿಂದುವಾಯಿತ್ತು"

ವಚನ 782 ಮತ್ತು 1203ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮನು ಸೃಷ್ಟಿಯ ಆರಂಭವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಡುತ್ತಾನೆ. "ತತ್ತ್ವ ವಿತತ್ತ್ವಗಳಿಲ್ಲದಂದು, ಪ್ರಕೃತಿ ಪುರುಷರಿಲ್ಲದಂದು, ಜೀವ-ಪರಮರೆಂಬ ಭಾವ ತಲೆದೋರದಂದು, ಏನೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲದಂದು ಬಯಲು ಬಲಿದು ಒಂದು ಬಿಂದುವಾಯಿತ್ತು ನೋಡಾ". ಈ ಮಾತುಗಳು ಸೃಷ್ಟಿಪೂರ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ದ್ವಂದ್ವಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಯಾವುದೇ ವಿಭಜನೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಏಕತೆಯ, ಅವಿಭಜಿತ, ನಿರ್ಗುಣ ಸ್ಥಿತಿ. ಆ ಸ್ಥಿತಿಯೇ 'ಬಯಲು'. ಆ ಬಯಲೇ ಘನೀಭವಿಸಿ (ಬಲಿದು) 'ಬಿಂದು'ವಾಯಿತು. ಈ ಬಿಂದುವಿನಿಂದ 'ಓಂಕಾರ' ಮತ್ತು 'ನಾದ' ಹುಟ್ಟಿ, ಅದರಿಂದ ಶರಣ, ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಇಡೀ ಲೋಕವೇ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಯಿತು. ಇದು ಆಧುನಿಕ ವಿಜ್ಞಾನದ 'ಸಿಂಗ್ಯುಲಾರಿಟಿ' (singularity) ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹೋಲುವಂತಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಸೃಷ್ಟಿಯ ಶೂನ್ಯ ಗರ್ಭ (creative womb) ಆಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನ 995ರಲ್ಲಿ "ಏನೂ ಏನೂ ಇಲ್ಲದ ಬಯಲೊಳಗೊಂದು... ಬಣ್ಣ ತಲೆದೋರಿತ್ತು. ಆ ಬಣ್ಣವು ಆ ಬಯಲ ಶೃಂಗರಿಸಲು, ಬಯಲು ಸ್ವರೂಪಗೊಂಡಿತ್ತು" ಎಂಬ ಮಾತು ಇದೇ ಸೃಷ್ಟಿ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಇನ್ನೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ.

B. ಲಯದ ತತ್ವ: "ಅಟ್ಟೆಯನೂ ತಲೆಯನೂ ಬಯಲು ನುಂಗಿದಡೆ"

'ಬಯಲು' ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲವಾದಂತೆಯೇ, ಅದು ಲಯದ ಅಂತಿಮ ತಾಣವೂ ಹೌದು. ವಚನ 400ರಲ್ಲಿ ಬರುವ ರೂಪಕವು ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿದೆ: "ತಲೆಯಿಲ್ಲದ ಅಟ್ಟೆ ಜಗವ ನುಂಗಿತ್ತು. ಅಟ್ಟೆಯಿಲ್ಲದ ತಲೆ ಆಕಾಶವ ನುಂಗಿತ್ತು... ಅಟ್ಟೆಯನೂ ತಲೆಯನೂ ಬಯಲು ನುಂಗಿದಡೆ, ಅನು ನುಂಗಿದೆನು ಗುಹೇಶ್ವರನಿಲ್ಲದಂತೆ!". ಇಲ್ಲಿ 'ಅಟ್ಟೆ' (ಶರೀರ/ಅಹಂ) ಮತ್ತು 'ತಲೆ' (ಬುದ್ಧಿ/ಮನಸ್ಸು) ಎಂಬುದು ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸಂಕೇತ. ಇವೆರಡನ್ನೂ 'ಬಯಲು' ನುಂಗಿದಾಗ, ಅಂದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಪರಮಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿ ಲೀನವಾದಾಗ, 'ಅನು' ಅಥವಾ 'ನಾನು' ಎಂಬ ಅಹಂಕಾರವೇ ನಾಶವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಸಮಷ್ಟಿಯ ಲಯವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನ 1431ರಲ್ಲಿ, ಮನ, ಧನ, ತನುಗಳೆಂಬ ತ್ರಿವಿಧವನ್ನು ಮೀರಿದಾಗ 'ಬಯಲು ರೂಪ' ಪ್ರಾಪ್ತವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ "ಇಂತೀ ತ್ರಿವಿಧರೂಪವನು ಬಯಲು ಒಳಕೊಂಡಿತ್ತು" ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಎಲ್ಲವೂ ಬಯಲಿನಲ್ಲೇ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

C. ಸ್ವಯಂಭೂ ವಾಸ್ತವ: "ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬಿತ್ತಿ ಬಯಲನೆ ಬೆಳೆದು"

ವಚನ 639 ಅಲ್ಲಮನ ಅद्वैत ದರ್ಶನದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಂತಿದೆ. "ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬಿತ್ತಿ ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬೆಳೆದು ಬಯಲು ಬಯಲಾಗಿ ಬಯಲಾಯಿತ್ತಯ್ಯಾ". ಈ ವಚನವು 'ಬಯಲು' ಒಂದು ಸ್ವಯಂಪೂರ್ಣ, ಸ್ವಯಂ-ಸೃಜಿತ, ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ-ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಗೊಳ್ಳುವ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ಬೇರೆ, ಸೃಷ್ಟಿ ಬೇರೆ ಎಂಬ ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲ. ಬಯಲೇ ಬೀಜ, ಬಯಲೇ ಭೂಮಿ, ಬಯಲೇ ಬೆಳೆ, ಮತ್ತು ಬಯಲೇ ಬೆಳೆಗಾರ. ಇದು ಕಾರಣ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿರುವ, ಹೊರಗಿನ ಯಾವುದೇ ಶಕ್ತಿಯ ಹಂಗಿಲ್ಲದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅद्वैत ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಸ್ವಯಂಭೂ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ, ಎಲ್ಲವೂ ಬಯಲಿನಿಂದಲೇ ಬಂದು, ಬಯಲಿನಲ್ಲೇ ಬೆಳೆದು, ಬಯಲಾಗಿಯೇ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಭಾಗ V: ಅನುಭಾವದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ - "ಬಯಲಾಗು"ವಿಕೆ ಮತ್ತು ಶರಣನ ಅಂತಿಮ ಗುರಿ

ಅಲ್ಲಮನ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಒಂದು ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿ ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಶರಣನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಯಣದ ಅಂತಿಮ ಗುರಿಯಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆ ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯೇ ಸಾಧನೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಮೋಕ್ಷಶಾಸ್ತ್ರದ (soteriology) ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಬಹುದು.

A. "ಎನ್ನನೂ ಬಯಲು ಮಾಡೆ": ಶರಣನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ಶರಣನ ಗುರಿಯು 'ಬಯಲು'ವನ್ನು ಒಂದು ಹೊರಗಿನ ವಸ್ತುವಿನಂತೆ ಪೂಜಿಸುವುದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದನ್ನು ತನ್ನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವೆಂದು ಅರಿಯುವುದು. ವಚನ 105ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮನು, "ನೀನು ಬಯಲಾಗೆಯಲ್ಲಾ. ಎನ್ನನೂ ಬಯಲು ಮಾಡೆ ಗುಹೇಶ್ವರಾ" ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಅಹಂಕಾರವು ತನ್ನದೇ ಆದ ಅತೀತ ಸ್ಥಿತಿಗಾಗಿ, ತನ್ನದೇ ಆದ ಲಯಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡುವ ಆರ್ತನಾಧ. 'ಬಯಲಾಗುವುದು' ಎಂದರೆ ವ್ಯಕ್ತಿಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಗಡಿಗಳನ್ನು ಅಳಿಸಿ, ಅನಂತಪ್ರಜ್ಞೆಯೊಂದಿಗೆ ಒಂದಾಗುವುದು. ವಚನ 639ರಲ್ಲಿ, "ನಿಮ್ಮ ಪೂಜಿಸಿದವರು ಮುನ್ನವೆ ಬಯಲಾದರು ನಾ ನಿಮ್ಮ ಪೂಜಿಸಿ ಬಯಲಾದೆ ಗುಹೇಶ್ವರಾ" ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಪೂಜೆಯ ಅಂತಿಮ ಫಲವೇ ಪೂಜ್ಯ ವಸ್ತುವಿನೊಂದಿಗೆ ಐಕ್ಯವಾಗಿ 'ಬಯಲಾಗುವುದು' ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಾನೆ.

B. ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯ: "ಬಯಲು ಬಯಲು ಕೂಡಿದ ಹಾಗೆ"

ಶರಣ ದರ್ಶನದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಅನುಭಾವಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯಾದ 'ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯ'ವನ್ನು ಅಲ್ಲಮನು 'ಬಯಲು'ವಿನ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲೇ ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ವಚನ 801ರಲ್ಲಿ, ಈ ಐಕ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು "ಬಯಲು ಬಯಲು ಕೂಡಿದ ಹಾಗೆ" ಎಂದು ನೇರವಾಗಿ ಹೋಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಒಂದು ಬಯಲು ಇನ್ನೊಂದು ಬಯಲಿನೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿದಾಗ ಹೇಗೆ ಯಾವುದೇ ಗಡಿ, ವ್ಯತ್ಯಾಸ, ಅಥವಾ ಗುರುತು ಉಳಿಯುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಹಾಗೆಯೇ ಸಾಧಕನಾದ ಅಂಗ ಮತ್ತು ದೈವಸ್ವರೂಪವಾದ ಲಿಂಗ ಒಂದಾದಾಗ, 'ನಾನು-ನೀನು' ಎಂಬ ಭೇದವೇ ಅಳಿದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಅद्वैत ಅನುಭವ. ಇಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸುವವನು, ಅನುಭವ, ಮತ್ತು ಅನುಭವದ ವಸ್ತು ಎಲ್ಲವೂ ಒಂದೇ ಆಗಿ, 'ಬಯಲು' ಮಾತ್ರ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ. ವಚನ 713ರಲ್ಲಿ, ಸಾಧನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಹಂತಗಳನ್ನು ದಾಟಿದವನಿಗೆ "ಮುಂದೆ ಬಯಲು ಬಯಲು ಬಟ್ಟ ಬಯಲು!" ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಎದುರಾಗುವುದು ಶುದ್ಧ, ಅನಂತ, ಮತ್ತು ಅವಿಭಜಿತ ಬಯಲೇ ಎಂದು ಸಾರುತ್ತಾನೆ.

ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ, 'ಬಯಲು'ವಿನ ಒಂದು ಅದ್ಭುತವಾದ ವೈರುಧ್ಯವು ನಮ್ಮ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಒಂದೆಡೆ, ಬಯಲು ನಿರಾಕಾರ, ನಿರ್ಗುಣ, ಅಗಮ್ಯ, ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಅಮೂರ್ತವಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ. ಆದರೆ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ, ವಚನ 668ರಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಮನು ಅದನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಆಪ್ತವಾಗಿ, ಜೀವಂತವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತಾನೆ: "ಬಯಲು ಬಳಲಿದೆನೆಂದಡೆ ನಿರಾಳ ಮೊಲೆಗೊಟ್ಟಿತ್ತು". ಇಲ್ಲಿ ಪರಮಸತ್ಯವಾದ 'ಬಯಲು' ಬಳಲಿದಾಗ, ಅದಕ್ಕೆ 'ನಿರಾಳ' (the Serene One/Guheshwara) ತಾಯಿಯಂತೆ ಬಂದು ಮೊಲೆಯುಣಿಸಿ ಸಂತೈಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಒಳನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದರರ್ಥ, ಪರಮಸತ್ಯ (ಬಯಲು) ಮತ್ತು ದೈವಿಕ ಕರುಣೆ (ನಿರಾಳ) ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಲ್ಲ. ಆ ನಿರಾಕಾರ ಶೂನ್ಯವು ತಣ್ಣನೆಯ, ನಿರ್ಲಿಪ್ತ ವಸ್ತುವಲ್ಲ; ಅದುವೇ ಅಂತಿಮ ಸಾಂತ್ವನದ ಮತ್ತು ಪೋಷಣೆಯ ಮೂಲ, ಒಂದು ಮಾತೃ ತತ್ವ. ಈ ರೂಪಕವು ಕೇವಲ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಬಹುದಾದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಶೂನ್ಯವಾದವನ್ನು (nihilism) ನಿವಾರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ, ಕರುಣಾಮಯಿ ಅद्वैत ದರ್ಶನವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುತ್ತದೆ.

ಭಾಗ VI: ಸಮಗ್ರ ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆ - ಗುಹೇಶ್ವರನೆಂಬ "ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು"

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಎಂಬುದು ವಿವಿಧ ಆಯಾಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೂ, ಅವೆಲ್ಲವೂ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪರಮಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಅದು ವಿಶ್ವದ ಮೂಲ, ಲಯದ ತಾಣ, ಅನುಭಾವದ ಗುರಿ, ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿಯ ಅಡಿಪಾಯ.

A. "ಬಯಲು" ಒಂದು ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ

ಅಲ್ಲಮನು 'ಬಯಲು' ತತ್ವವನ್ನು ಕೇವಲ ತನ್ನ ದರ್ಶನವನ್ನು ಮಂಡಿಸಲು ಬಳಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದನ್ನು ಇತರ ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ಧಾರ್ಮಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ವಿಮರ್ಶಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಒಂದು ಹರಿತವಾದ ಅಸ್ತ್ರವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ವಚನ 1024ರಲ್ಲಿ, "ಓದಿ ಓದಿ ವೇದ ವಾದಕ್ಕಿಕ್ಕಿತ್ತು. ಕೇಳೀ ಕೇಳಿ ಶಾಸ್ತ್ರ ಸಂದೇಹಕ್ಕಿಕ್ಕಿತ್ತು" ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ವೈದಿಕ ಪರಂಪರೆಯ 'ಬೊಮ್ಮ'ನನ್ನು (ಬ್ರಹ್ಮ) "ಬಕ್ಕಟ ಬಯಲು" (ಬೋಳು, ಬರಿದಾದ ಬಯಲು) ಎಂದು ತಳ್ಳಿಹಾಕುತ್ತಾನೆ. ಇದು ಶಾಸ್ತ್ರಾಧಾರಿತ ಜ್ಞಾನದ ಮೇಲಿನ ಅನುಭವಾಧಾರಿತ ಜ್ಞಾನದ ವಿಜಯವನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ.

ಅದೇ ರೀತಿ, ವಚನ 1509 ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾದ ವಿಮರ್ಶೆಯಾಗಿದೆ. ವೇದ, ಶಾಸ್ತ್ರ, ಪುರಾಣ, ಕಲ್ಲು, ಕಾಷ್ಠ, ಪಂಚಲೋಹಗಳೆಂಬ ಎಲ್ಲಾ ದೈವಗಳನ್ನು, ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಕಾರ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಆರಾಧನಾ ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಗಳೆದು, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಜ್ಞಾನದ ಕಣ್ಣಿನಿಂದ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಸತ್ಯ "ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು" ಎಂದು ಅಲ್ಲಮನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಾನೆ. ಇದು 'ಬಯಲು' ಕೇವಲ ಒಂದು ವರ್ಣನಾತ್ಮಕ ಪದವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಮಧ್ಯವರ್ತಿ, ಕರಗಮಕಾಂಡ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರಾಧಾರಿತ ಧರ್ಮಗಳನ್ನು ಮೀರಿ, ನೇರವಾದ, ಅನುಭಾವಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಬಳಸುವ ಒಂದು ಸಕ್ರಿಯ, ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಸಾಧನ ಎಂಬುದನ್ನು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುತ್ತದೆ.

B. "ಬಯಲು" ಮತ್ತು ಶರಣರ ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿ

'ಬಯಲು'ವಿನ ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಕೇವಲ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾಗಿಲ್ಲ; ಅದು ಶರಣರ ಕ್ರಾಂತಿಕಾರಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ನೀತಿಗಳಿಗೆ ಬಲವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಮಸತ್ಯವೇ ಒಂದು ಅವಿಭಜಿತ, ಶ್ರೇಣಿರಹಿತ, ಮತ್ತು ಏಕರೂಪದ 'ಬಯಲು' ಆಗಿದ್ದರೆ, ಆಗ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಜಾತಿ, ಲಿಂಗ, ವರ್ಣಗಳಂತಹ ವಿಭಜನೆಗಳು ಕೇವಲ ಭ್ರಮೆ ಮತ್ತು ಅಸ್ವಾಭಾವಿಕ ಎಂಬ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬಯಲಿನ ಸಮತೆಯು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಸಮಾನತೆಯಾಗಿ ಪ್ರತಿಫಲಿಸಬೇಕು. ಎಲ್ಲರೂ ಒಂದೇ ಬಯಲಿನಿಂದ ಬಂದವರಾದ್ದರಿಂದ, ಎಲ್ಲರೂ ಸಮಾನರು. ಈ ಅದ್ವೈತ ತತ್ವವೇ ಶರಣರ "ಸರ್ವರಿಗೆ ಸಮಪಾಲು, ಸರ್ವರಿಗೆ ಸಮಬಾಳು" ಎಂಬ ಸಮತಾವಾದಿ ಸಮಾಜದ ಕನಸಿಗೆ ಮೂಲ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗೆ, ಅಲ್ಲಮನ ಮೆಟಾಫಿಸಿಕ್ಸ್ (ತತ್ವಮೀಮಾಂಸೆ) ಶರಣರ ಎಥಿಕ್ಸ್ (ನೀತಿಶಾಸ್ತ್ರ)ಗೆ ನೇರವಾಗಿ ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.

C. ಅಂತಿಮ ತೀರ್ಮಾನ: "ಬಯಲು" ಅಲ್ಲಮ ದರ್ಶನದ ಏಕಮೇವ ಸತ್ಯ

ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸಿದಾಗ, ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭುವಿನ ದರ್ಶನದಲ್ಲಿ 'ಬಯಲು' ಎಂಬುದು ಏಕಮೇವ, ಅद्वैत ಪರಮಸತ್ಯ (ಪರಬ್ರಹ್ಮ). ಅದು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವ್ಯಕ್ತ ಮೂಲ, ವ್ಯಕ್ತವಾದ ವಿಶ್ವ, ಮತ್ತು ಮುಕ್ತನಾದವನ ಪ್ರಜ್ಞೆ. ಅದು ಸಾಧಕನ (ಅಂಗ), ದೈವದ ಸಂಕೇತದ (ಲಿಂಗ), ಮತ್ತು ಪರಮ ದೈವದ (ಗುಹೇಶ್ವರ) ಅಂತಿಮ ಮತ್ತು ಏಕೈಕ ಗುರುತು. ಈ ಸತ್ಯವು ವಚನ 877ರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಘನೀಕೃತವಾಗಿದೆ: "ನಮ್ಮ ಗುಹೇಶ್ವರ ಲಿಂಗವು ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು ನಿಶ್ಚಿಂತ ನಿರಾಳನು". ಇಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲಮನ ಇಷ್ಟದೈವವಾದ ಗುಹೇಶ್ವರನೇ ಆ ಗುಣಾತೀತ, ಚಿಂತಾತೀತ, ಮತ್ತು ರೂಪಾತೀತವಾದ 'ಬಯಲು' ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ, ಅಲ್ಲಮನು ತನ್ನ ದರ್ಶನದ ಎಲ್ಲಾ ಎಳೆಗಳನ್ನೂ ಒಂದುಗೂಡಿಸಿ, ಅಂತಿಮ ಸತ್ಯದ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಚಿತ್ರವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮುಂದಿಡುತ್ತಾನೆ. ಬಯಲು ಅಲ್ಲಮನ ದರ್ಶನದ ಆರಂಭ, ಮಾರ್ಗ, ಮತ್ತು ಅಂತ್ಯ.

ಭಾಗ VII: ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ "ಬಯಲು" - ಒಂದು ಪರಿಕಲ್ಪನಾತ್ಮಕ ಶಬ್ದಕೋಶ

ಕನ್ನಡದ 'ಬಯಲು' ಪದವು ಹೊಂದಿರುವ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ, ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ಅನುಭಾವಿಕ ಆಳವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಒಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪದದಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅದರ ವಿವಿಧ ಆಯಾಮಗಳನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವ ಕೆಲವು ಪದಗಳು ಮತ್ತು ಪದಗುಚ್ಛಗಳನ್ನು ಕೆಳಗೆ ನೀಡಲಾಗಿದೆ.

Disclaimer: The following English terms are approximations and should be understood within the rich philosophical context of Allama Prabhu's Vachanas. No single term can fully capture the essence of "Bayalu," which is simultaneously a state of being, a cosmological principle, and a dynamic process.

1. As Metaphysical Space/Void (ತಾತ್ವಿಕ ಆಕಾಶ/ಶೂನ್ಯವಾಗಿ):

• The Open: Emphasizes its unbound and accessible nature.

• The Expanse: Suggests vastness and limitless scope.

• The Void: Connects to the concept of emptiness, but can carry negative connotations if not qualified.

• Emptiness (Śūnyatā): A direct philosophical parallel, but "Bayalu" is often more generative and positive.

• The Unbounded: Highlights its lack of limits or boundaries.

2. As the Absolute Principle (Ontological/Cosmological) (ಪರಮ ತತ್ವವಾಗಿ):

• The Unmanifest: The state before creation and form.

• The Ground of Being: The ultimate foundation upon which all reality rests.

• The Ultimate Reality: The final, irreducible truth.

• The Primordial Emptiness: The emptiness from which everything originates.

• The Generative Void: A void that is not sterile but creative.

• The Absolute: The supreme, unconditioned principle.

• The Unconditioned: That which is not dependent on anything else for its existence.

3. As a Mystical State (Soteriological/Epistemological) (ಅನುಭಾವಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯಾಗಿ):

• The Utterly Bare Consciousness: Captures the essence of "ಬಚ್ಚಬರಿಯ ಬಯಲು," consciousness stripped of all attributes.

• The Serene Void: Incorporates the quality of "ನಿರಾಳ" (serenity, peace).

• Non-dual Awareness: The state where the subject-object distinction dissolves.

• Unmediated Reality: Reality experienced directly, without the intervention of mind or senses.

• Gnosis: Direct, experiential knowledge of the divine.

• The Egoless State: The condition after the dissolution of the 'I'.

4. As a Dynamic Force/Process (ಕ್ರಿಯಾಶೀಲ ಶಕ್ತಿ/ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ):

• The All-Consuming Absolute: Refers to its power of dissolution ("ನುಂಗುವುದು").

• The Becoming: Highlights the process of "ಬಯಲಾಗುವುದು" (becoming Bayalu).

• The Dissolution: The principle of cosmic and individual Laya.

• The Self-Creating Process: Describes the concept of "ಬಯಲು ಬಯಲನೆ ಬಿತ್ತಿ...".

5. Most Nuanced Approximations (ಅತ್ಯಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ ಸಮಾನಾರ್ಥಕಗಳು):

• The Open-Ground of Being: Combines the spatial metaphor ('Open') with the ontological foundation ('Ground of Being').

• The Generative Emptiness: Acknowledges the void-like quality while emphasizing its creative, positive power.

• The Unbounded Real: A simple yet profound phrase suggesting a reality without limits.