೧. ಪೀಠಿಕೆ: ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ ಮತ್ತು ಅನುಭಾವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ
ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ (ಸುಮಾರು 1130–1160) ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಆದ್ಯ ಪ್ರವರ್ತಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು, 12ನೇ ಶತಮಾನದ ವೀರಶೈವ ಚಳುವಳಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಶರಣೆ, ಮತ್ತು ಅನುಭಾವದ (ಗೂಢಾತ್ಮಕ/ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವ) ಶಕ್ತಿಯುತ ವಾಣಿ. ಲೌಕಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿ, ತನ್ನ ಆರಾಧ್ಯ ದೈವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನನ್ನೇ ತನ್ನ ಪತಿಯೆಂದು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ನಿಂತ ಧೀಮಂತ ಮಹಿಳೆ ಆಕೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಆಯ್ದುಕೊಂಡ "ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ..." ಎಂಬ ವಚನವು, ಅಕ್ಕನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಯಣದ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪರಮಸತ್ಯವಾದ ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದತ್ತ ಸಾಗುವ ಅನುಭವದ ಗಹನವಾದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಈ ವಚನದ ಕೇಂದ್ರ ವಿಷಯವು ಆತ್ಮದೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಉಗಮ, ಲೌಕಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಭ್ರಮೆಗಳ ನಿವಾರಣೆ, ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಿಜಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುವ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು, ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಅಚಲವಾದ ಭಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ನಿರೂಪಿಸುವುದಾಗಿದೆ.
ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ವಚನಗಳು ಕೇವಲ ಕಾವ್ಯ ರಚನೆಗಳಲ್ಲ, ಅವು ಅವರ ಅನುಭಾವದ ನೇರ ಹೊನಲುಗಳು. ಆಕೆಯ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಕಾವ್ಯಗಳು ಒಂದರಿಂದೊಂದು ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಗದಂತೆ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಿವೆ. ವಚನಗಳನ್ನು "ಸ್ವಯಂಪ್ರೇರಿತ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಪದ್ಯಗಳು" ಮತ್ತು "ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹಾಗೂ গার্ಹಸ್ಥ್ಯ ಅನುಭವಗಳ" ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತವೆ. ಅಕ್ಕನ ವಚನಗಳು ತಮ್ಮ "ಭಾವಗೀತಾತ್ಮಕ ತೀವ್ರತೆಗಾಗಿ" ಮತ್ತು "ಕೇವಲ ಓದಿನಿಂದಲ್ಲದೆ, ಆಕೆಯ ಜೀವನಾನುಭವಗಳಿಂದ ಸ್ಫೋಟಗೊಂಡಂತೆ" ಇರುವುದಕ್ಕಾಗಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಇದು ಕಾವ್ಯರೂಪವು ಅನುಭವಾತ್ಮಕ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಅಧೀನವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ವಚನವನ್ನು ಆಕೆಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ನೇರ ವಾಹಕವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ವಚನವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವಾಗ, ಅದನ್ನು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಯಾಗಿ ಅಲ್ಲದೆ, ಆಕೆಯ ಅನುಭವಾತ್ಮಕ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಾಸ್ತವತೆಯ ದ್ಯೋತಕವಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. "ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ" ಯಿಂದ "ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ" ಎಂಬಲ್ಲಿಯವರೆಗಿನ ವಚನದ ಪಯಣವು ವೀರಶೈವ ಸಾಧನೆಯ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮಾರ್ಗವನ್ನು – ಸೂಕ್ಷ್ಮದಲ್ಲಿ ದೈವತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಅಂತಿಮ, ನಿರಾಕಾರ ಪರಮಸತ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯುವವರೆಗೆ – ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ವೀರಶೈವ ದರ್ಶನವು ಷಟ್ಸ್ಥಲಗಳ ಮೂಲಕ ಶಿವನೊಂದಿಗೆ (ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯ) ಐಕ್ಯದೆಡೆಗೆ ಸಾಗುವ ಪಯಣವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. "ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ" ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಹೃದಯ ಅಥವಾ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ದೈವತ್ವವು ಮೊದಲು ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಸೃಷ್ಟಿಯು ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ. "ನಿಜಶೂನ್ಯ" ವೀರಶೈವದಲ್ಲಿ ಅಂತಿಮ, ನಿರಾಕಾರ, ಅತೀತ ವಾಸ್ತವತೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಕಮಲದಿಂದ ನಿಜಶೂನ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಯೆಡೆಗಿನ ಈ ಪಯಣವು, ಅಂತರ್ಗತ ದೈವತ್ವದಿಂದ ಅತೀತ ವಾಸ್ತವತೆಯೆಡೆಗಿನ ಈ ತಾತ್ವಿಕ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು, ವಚನವು ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ನಕ್ಷೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
೨. ವಚನ: ಮೂಲ ಪಾಠ ಮತ್ತು ಅಕ್ಷರಶಃ ಅರ್ಥವಿವರಣೆ
ಪ್ರಸ್ತುತ ವಚನದ ಪೂರ್ಣಪಾಠ ಹೀಗಿದೆ:
ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ, ಕೂರುಮ ದಿಗುದಂತಿ ದಿಗುವಳಯವ ನುಂಗಿ, ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ, ತನ್ನ ತಾನರಿದ ನಿಜಪದ ಭಿನ್ನಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಹುದೆ ಕಂಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಮನದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲಿ, ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ. ಮರೀಚಿಕಾಜಲದೊಳಡಗಿದ ಪ್ರಾಣಿ ವ್ಯಾಧನ ಬಳೆಯೊಳಗಹುದೆ ಎನ್ನದೇವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ.
ಈ ವಚನದ ಅಕ್ಷರಶಃ ಗದ್ಯರೂಪದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಹೀಗೆ ಗ್ರಹಿಸಬಹುದು:
ಎಂಟು ದಳಗಳ ಕಮಲರೂಪವಾದ ಆತ್ಮದೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಯು ಉಂಟಾಗಿ, ಆಮೆ, ದಿಗ್ಗಜಗಳು ಮತ್ತು ದಿಕ್ಕುಗಳ ಆವರಣವೆಲ್ಲವೂ ಲಯವಾದ ನಂತರ, (ಆತ್ಮನು) ತಾನೇ ನಿಜಶೂನ್ಯವಾದ ಬಳಿಕ, ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತ ನಿಜಸ್ಥಾನವು ಬೇರೊಂದು ಯೋಗಕ್ಕೆ (ಸೇರುವಿಕೆಗೆ) ಸಿದ್ಧವಾಗುವುದೇ? ಕಣ್ಣುಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿಯೂ, ಮನಸ್ಸಿನ ಸೌಂದರ್ಯದಲ್ಲಿಯೂ ನಾನು ಕಾಮನ (ಅನಂಗನ) ದಾಳಿಯನ್ನು ಗೆದ್ದಿದ್ದೇನೆ, ಅಣ್ಣಾ. ಮರೀಚಿಕೆಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ಪ್ರಾಣಿಯು ಬೇಟೆಗಾರನ ಬಲೆಗೆ ಬೀಳುವುದೇ? ನನ್ನ ದೇವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಪುರುಷರು ನಮಗೆ (ನನಗೆ) ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವಣ್ಣಾ.
ಈ ವಚನವು "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತನಾಮವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯನ್ನು ಕರ್ತೃವೆಂದು ಗುರುತಿಸಲು ಮತ್ತು ಈ ವಚನವನ್ನು ಶಿವನಿಗೆ ಮುಡಿಪಾದ ಆಕೆಯ ಕೃತಿಗಳ ಸಮೂಹದಲ್ಲಿರಿಸಲು ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿದೆ. ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಕವಿಯ ಆಯ್ಕೆಯ ದೈವವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲು ಮತ್ತು ಸಹಿಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು ಅಂಕಿತದ ಬಳಕೆಯಿಂದ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ ಶಿವನನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲು "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ"ವನ್ನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಈ ಅಂಕಿತದ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಅದರ ಕರ್ತೃತ್ವವನ್ನು ದೃಢೀಕರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಆಕೆಯ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಇಡೀ ವಚನವು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನೊಂದಿಗಿನ ಆಕೆಯ ಸಂಬಂಧದ ಕುರಿತಾದ ಒಂದು ನಿವೇದನೆ ಅಥವಾ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. "ಅಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ನೇರ ಸಂಬೋಧನೆಯು ಎರಡು ಬಾರಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಇದು ಆತ್ಮೀಯ, ಬಹುಶಃ ಬೋಧನಾತ್ಮಕ ಅಥವಾ ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆಯ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಸಂಭಾವ್ಯವಾಗಿ ಸಹ ಶರಣರನ್ನು ಅಥವಾ ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನ್ವೇಷಕನನ್ನು ಸಂಬೋಧಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು. "ಅಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ಪದವು ಪುರುಷನಿಗೆ ಆತ್ಮೀಯ, ಕೌಟುಂಬಿಕ ಅಥವಾ ಗೌರವಯುತ ಸಂಬೋಧನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಚರ್ಚೆಗೆ (ಅನುಭವ ಮಂಟಪ - ) ಒತ್ತು ನೀಡಿದ ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಅಂತಹ ಸಂಬೋಧನೆ ಸಹಜವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯು ಅಕ್ಕ ಕೇವಲ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹೇಳಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ ಅಥವಾ ಇರುವಿಕೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು, ತೀವ್ರವಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವಾಗಲೂ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುವ ಬೋಧಪ್ರದ ಮತ್ತು ಸಾಮುದಾಯಿಕ ಅಂಶವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
೩. ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ: ವಚನದ ಆಳವಾದ ಬೇರುಗಳು
ಈ ವಚನದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಲು, ಅದರ ಐತಿಹಾಸಿಕ, ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸುವುದು ಅತ್ಯಗತ್ಯ.
ಶರಣೆಯ ಜೀವನಪಥ: ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯ ಜೀವನ ಮತ್ತು ಆಯ್ಕೆ ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ಜನನ, ಶಿವನಲ್ಲಿನ ಬಾಲ್ಯದ ಭಕ್ತಿ, ಮತ್ತು ಕೌಶಿಕರಾಜನೊಂದಿಗಿನ ಬಲವಂತದ ವಿವಾಹವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಲೌಕಿಕ ಜೀವನವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸುವ ನಿರ್ಧಾರವು ಆಕೆಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಘಟ್ಟಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಈ ವೈರಾಗ್ಯವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಸ್ತ್ರತ್ಯಾಗದ ಮೂಲಕ ಸಂಕೇತಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ, ಇದು ಪರಮ ವೈರಾಗ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಭಟನೆಯ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಬರುವ "ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ಮಾತು, ಲೌಕಿಕ ಆಸೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿ ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯಂತಹ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಆಕೆಯ ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳೇ ಆಧಾರವಾಗಿವೆ. ಕಲ್ಯಾಣದ ಅನುಭವ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಬಸವಣ್ಣ, ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ಮುಂತಾದ ಶರಣರೊಡನೆ ತಾತ್ವಿಕ ಚರ್ಚೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದು, ಆಕೆಯ ವೀರಶೈವ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳಾದ ನಿಜಶೂನ್ಯದಂತಹ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳ ಗ್ರಹಿಕೆ ಮತ್ತು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹರಿತಗೊಳಿಸಿರಬೇಕು.
ವೀರಶೈವ ದಾರ್ಶನಿಕ ತಳಹದಿ
ಮೂಲ ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳು: ಇಷ್ಟಲಿಂಗ (ವೈಯಕ್ತಿಕ ಲಿಂಗ), ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯ (ಪರಮಾತ್ಮ ಮತ್ತು ಜೀವಾತ್ಮಗಳ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಐಕ್ಯತೆ), ಮತ್ತು ಷಟ್ಸ್ಥಲ (ಜ್ಞಾನದ ಆರು ಹಂತಗಳು) ಇವು ವೀರಶೈವದರ್ಶನದ ಮುಖ್ಯ ತತ್ವಗಳು. ಈ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು ವಚನದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಗಳಿಗೆ ತಾತ್ವಿಕ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತವೆ. ನಿಜಶೂನ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಪಯಣವು ಈ ಮಾರ್ಗದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಾಗಿದೆ.
ಶೂನ್ಯ ಮತ್ತು ನಿಜಶೂನ್ಯ: ಶೂನ್ಯವನ್ನು ಒಂದು ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿ ಮತ್ತು ನಿಜಶೂನ್ಯವನ್ನು (ಪರಮಶೂನ್ಯ/ಪರಮಸತ್ಯ) ವೀರಶೈವ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಯ ಅಂತಿಮ, ನಿರಾಕಾರ, ನಿರ್ಗುಣ ಪರಶಿವನ ಸ್ಥಿತಿಯೆಂದು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಬೇಕು. ನಿಜಶೂನ್ಯವು ನಿರಾಕರಣವಾದವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದು ಶುದ್ಧ ಸತ್-ಚಿತ್-ಆನಂದದ ಸ್ಥಿತಿ. "ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ" ಎಂಬ ವಚನದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಇದು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ.
ಅನುಭಾವ (ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಅನುಭವ): ದೈವಿಕತೆಯ ನೇರ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅನುಭವವನ್ನು ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪ್ರಮಾಣವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದು ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. ಈ ವಚನವು ಅಂತಹ ಒಂದು ಅನುಭಾವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ.
ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸ್ವರೂಪ
ರೂಪ: ಲಯಬದ್ಧ ಗದ್ಯ, ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಛಂದಸ್ಸಿನ ನಿಯಮಗಳಿಗೆ ಬದ್ಧವಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಭಾಷೆ: ಸರಳ, ನೇರ, ಅಂದಿನ ಆಡು ಕನ್ನಡ, ಗಹನವಾದ ತತ್ವಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವಂತಹುದು.
ಉದ್ದೇಶ: ಸಮಾಜ ಸುಧಾರಣೆ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬೋಧನೆ, ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಭಕ್ತಿ ಹಾಗೂ ಅನುಭಾವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ. ಈ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ವಚನದ ಶೈಲಿ, ನೇರತೆ ಮತ್ತು ಅದರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಕ್ಷ್ಯ ಹಾಗೂ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಶ್ಲಾಘಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಅಕ್ಕನ ಕೌಶಿಕರಾಜನ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನಿಯಮಗಳ ನಿರಾಕರಣೆಯು ಕೇವಲ ಸಾಮಾಜಿಕ ಬಂಡಾಯವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ನಿಜಶೂನ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯುವ ಆಕೆಯ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅವಶ್ಯಕ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿದೆ. ವಚನದ "ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ಸಾಲು, ಲೌಕಿಕ ಮತ್ತು ಕಾಮದ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಈ ವಿಜಯದ ನೇರ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿದೆ, ಇವುಗಳನ್ನು ನಿಜಶೂನ್ಯವನ್ನು ಅರಿಯಲು ಅಡ್ಡಿಗಳೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನ ಜೀವನಚರಿತ್ರೆಯು ಲೌಕಿಕ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಐಷಾರಾಮವನ್ನು ದೈವೀ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅನಂಗನು ಲೌಕಿಕ ಆಸೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತಾನೆ, ಇದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವೈರಾಗ್ಯದ ವಿರುದ್ಧವಾದುದು. ನಿಜಶೂನ್ಯವು ಪರಮ ಶುದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ಅನಾಸಕ್ತಿಯ ಸ್ಥಿತಿಯಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅನಂಗನನ್ನು ಮೀರುವುದು "ನಿಜಶೂನ್ಯವಾಗಲು" ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷಿತ ಅಥವಾ ಏಕಕಾಲೀನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ. ವಚನವು ಕಾಮದ ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ಪರಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಸಾಧನೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿ ಜೋಡಿಸುತ್ತದೆ.
ವಚನದ ರಚನೆಯು ವೀರಶೈವ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಾದ ಪಿಂಡಾಂಡದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರತಿಫಲನವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. "ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ" ಎಂಬುದು ಇಡೀ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಅತಿಕ್ರಮಣವು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಾಧಕನೊಳಗೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವೀರಶೈವವು ಇಷ್ಟಲಿಂಗ ಪೂಜೆಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ದೈವತ್ವವನ್ನು ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಧರಿಸಿ ಅನುಭವಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಆಂತರಿಕ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿದೆ. ವಚನವು ಒಂದು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಮಾಣದ ಘಟನೆಯನ್ನು (ಕೂರ್ಮ ಮತ್ತು ದಿಗ್ಗಜಗಳಿಂದ ದಿಗ್ವಲಯವನ್ನು ನುಂಗುವುದು) ನಿಜಶೂನ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಪಯಣದ ಭಾಗವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ, ಎಲ್ಲವೂ "ಆತ್ಮನ ಕಮಲ"ದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಇದು ಪರಮಸತ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಮಾರ್ಗವು ಒಂದು ಆಂತರಿಕ ಪಯಣವಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಆವರಿಸಿ ನಂತರ ಅದನ್ನು ಮೀರುತ್ತದೆ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ನಿರಾಕಾರದೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಗುರುತನ್ನು ಅರಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಸ್ಥಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತ ಹೇಳಿಕೆಯಾಗಿದೆ.
ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಅದರ ಸರಳತೆಗಾಗಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸಲಾಗಿದ್ದರೂ, ಈ ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ವಚನವು ಅತ್ಯಂತ ಸಾಂದ್ರವಾದ, ಸಾಂಕೇತಿಕ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಗಹನವಾದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ. ಇದು ವಚನಗಳಲ್ಲಿನ "ಸರಳತೆ"ಯು ಬೌದ್ಧಿಕ ಅಥವಾ ಅನುಭಾವದ ಆಳದ ಕೊರತೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ನೇರತೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯ ಕನ್ನಡದ ಬಳಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ, ಕೂರ್ಮ ದಿಗ್ಗಜ, ನಿಜಶೂನ್ಯ, ಮತ್ತು ಮರೀಚಿಕಾಜಲದಂತಹ ಪದಗಳು ಸಂಕೀರ್ಣ ತಾತ್ವಿಕ ಮತ್ತು ಪೌರಾಣಿಕ ಅರ್ಥಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಗಹನವಾದ ಅನುಭಾವದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುವ ವಚನದ ರಚನೆಯು ಅದರ ಪರಿಕಲ್ಪನಾತ್ಮಕ ಆಳದಲ್ಲಿ ಸರಳವಾಗಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ವಚನಗಳ "ಸರಳತೆ"ಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಸಾಧ್ಯತೆಗಾಗಿ ಭಾಷಾકીಯ ಮತ್ತು ಶೈಲಿಯ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು, ಬಾಹ್ಯ ವಿಷಯದ ಸೂಚನೆಯಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ಅಕ್ಕನು ಅತ್ಯಂತ ಸಂಕೀರ್ಣವಾದ ಅನುಭಾವವನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಕೌಶಲ್ಯದಿಂದ ಬಳಸುತ್ತಾಳೆ.
೪. ಸಾಂಕೇತಿಕ ಆಳ: ಪ್ರತಿಮೆಗಳ ಅರ್ಥಾನ್ವೇಷಣೆ
ಈ ವಚನವು ಗಹನವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ಸಾಂಕೇತಿಕ ಭಾಷೆಯ ಮೂಲಕ ಅನಾವರಣಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಮುಖ ಸಂಕೇತಗಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಇಲ್ಲಿದೆ:
ಕೋಷ್ಟಕ ೧: ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ವಚನ "ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ"ಯಲ್ಲಿನ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಅರ್ಥಗಳು
ಕನ್ನಡ ಪದ (ಲಿಪ್ಯಂತರಣ) | ಅಕ್ಷರಶಃ ಅರ್ಥ | ವಚನದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಅರ್ಥ (ಆಧಾರ ಉಲ್ಲೇಖಗಳೊಂದಿಗೆ) | ವೀರಶೈವ ತಾತ್ವಿಕ ಮಹತ್ವ |
|---|---|---|---|
ಅಷ್ಟದಳಕಮಲ (Ashtadala Kamala) | ಎಂಟು ದಳಗಳ ಕಮಲ | ಹೃದಯ ಕಮಲ, ಆತ್ಮನ ಸ್ಥಾನ, ಅಥವಾ ಯೋಗಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಅನಾಹತ ಚಕ್ರ. ಇಲ್ಲಿ, ಆತ್ಮದೊಳಗಿನ ಮೂಲಭೂತ ಸ್ಥಳ, ಅಲ್ಲಿ "ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ" (ಸೃಷ್ಟಿ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ). | ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಳಗಿನ ದೈವೀ ಸೃಜನಶೀಲ ತತ್ವದ (ಶಕ್ತಿ) ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ; ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಯಣದ ಆರಂಭಿಕ ಬಿಂದು. |
ಕೂರ್ಮ ದಿಗುದಂತಿ (Kurma Digudanti) | ಆಮೆ, ದಿಕ್ಕಿನ ಆನೆಗಳು | ಕೂರ್ಮ: ಪೌರಾಣಿಕವಾಗಿ ಆಧಾರ, ಸ್ಥಿರತೆ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಅಡಿಪಾಯ ; ಇಂದ್ರಿಯ ನಿಗ್ರಹ. ದಿಗುದಂತಿ: ಎಂಟು ದಿಕ್ಕುಗಳನ್ನು ಕಾಯುವ ಆನೆಗಳು, ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಸ್ತಾರ. ಇವು "ನುಂಗಲ್ಪಡುವುದು" ಎಂದರೆ ಗ್ರಹಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವಾಸ್ತವತೆಯ ಅತಿಕ್ರಮಣ ಅಥವಾ ಲಯ. | ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡು, ಇಡೀ ದೃಶ್ಯ ಜಗತ್ತನ್ನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಲೀನವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ; ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ ಸ್ಥಿತಿ. |
ನಿಜಶೂನ್ಯ (Nijashunya) | ನಿಜವಾದ ಶೂನ್ಯ | ವೀರಶೈವದಲ್ಲಿ ಪರಮ ಸ್ಥಿತಿ, ನಿರಾಕಾರ, ನಿರ್ಗುಣ, ಅತೀತ ಪರಶಿವನ ರೂಪ. ಇದು ಶೂನ್ಯವಾದದ ನಾಸ್ತಿಕತೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಎಲ್ಲ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಆಧಾರವಾಗಿರುವ ಪೂರ್ಣತೆ. "ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ" ಆತ್ಮವು ಈ ಪರಮಸತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. | ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಾಮರಸ್ಯ ಅಥವಾ ಐಕ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿ; ವಚನದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವದ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ. |
ತನ್ನ ತಾನರಿದ ನಿಜಪದ (Tanna Taanarida Nijapada) | ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತ ನಿಜಸ್ಥಾನ | ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಸ್ಥಿತಿ, ತನ್ನ ನಿಜ ಸ್ವರೂಪದ ನೇರ, ಅನುಭವಾತ್ಮಕ ಜ್ಞಾನ, ಅದೇ ನಿಜಶೂನ್ಯ. "ಭಿನ್ನಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಹುದೆ" ಎಂಬ ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಯು ಈ ನಿಜಸ್ಥಾನವನ್ನು ಅರಿತ ನಂತರ, ಪರಮಸತ್ಯವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಯಾವುದರೊಂದಿಗೂ ಐಕ್ಯವಾಗಲು ಅಥವಾ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆ ಅಥವಾ ಭ್ರಮೆಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ. | ಅರಿವಿನ ಸ್ಥಿತಿಯ ಅಂತಿಮತೆ ಮತ್ತು ಅವಿಭಾಜ್ಯತೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸುತ್ತದೆ. |
ಅನಂಗನ ದಾಳಿ (Anangana Daali) | ಅನಂಗನ (ಕಾಮದೇವನ) ಹಲ್ಲೆ | ಅನಂಗನು ಶರೀರರಹಿತ ಕಾಮದೇವ. ಅವನ "ದಾಳಿ"ಯು ಲೈಂಗಿಕ ಆಸೆಗಳು, ಲೌಕಿಕ ಬಾಂಧವ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಇಂದ್ರಿಯ ಸುಖಗಳ ಶಕ್ತಿಯುತ ಸೆಳೆತವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. "ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ" ಎಂಬುದು ಈ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳ ಮೇಲಿನ ವಿಜಯದ ಘೋಷಣೆಯಾಗಿದೆ. | ಅಕ್ಕನ ವಿವಾಹ ಮತ್ತು ಲೌಕಿಕ ಸುಖಗಳನ್ನು ಶಿವನಿಗಾಗಿ ತ್ಯಜಿಸಿದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ; ಉನ್ನತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಧನೆಗೆ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷಿತ. |
ಮರೀಚಿಕಾಜಲ (Marichikajala) | ಬಿಸಿಲುಕುದುರೆ ನೀರು (ಮರೀಚಿಕೆ) | ಮಾಯೆಯ ಒಂದು ಶ್ರೇಷ್ಠ ರೂಪಕ, ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವತೆಯ ಭ್ರಮೆಯ ನೋಟ. "ಮರೀಚಿಕಾಜಲದೊಳಡಗಿದ ಪ್ರಾಣಿ ವ್ಯಾಧನ ಬಳೆಯೊಳಗಹುದೆ" – "ಪ್ರಾಣಿ" ಎಂದರೆ ಆತ್ಮ ಅಥವಾ ಪ್ರಜ್ಞೆ, ಮತ್ತು "ವ್ಯಾಧನ ಬಲೆ" ಎಂದರೆ ಭ್ರಮೆಗೆ ಅಥವಾ ಲೌಕಿಕ ಸಂಕಟಕ್ಕೆ ಬಂಧನ. ಆತ್ಮವು ಪ್ರಪಂಚದ ಭ್ರಮಾತ್ಮಕ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು (ಮರೀಚಿಕೆಯ ನೀರನ್ನು ಗುರುತಿಸುವಂತೆ) ಅರಿತ ನಂತರ, ಅದು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಅದರಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. | ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಕ ಸಾಧಿಸಿದ ಮುಕ್ತಿ ಮತ್ತು ವಿವೇಕದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ. |
ಪರಪುರುಷರು (Parapurusharu) | ಇತರ ಪುರುಷರು/ಇತರ ಸತ್त्वಗಳು | "ಎನ್ನದೇವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ." ಇದು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿ ಅನನ್ಯ, ಅಚಲವಾದ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಘೋಷಿಸುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಷರಶಃ, ಇದು ಅಕ್ಕನ ಲೌಕಿಕ ಪತಿಗಳನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುವುದನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಗಹನವಾದ, ತಾತ್ವಿಕ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ, "ಪರಪುರುಷರು" ಎಂದರೆ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ (ಪರಶಿವನ) ಪರಮ ವಾಸ್ತವತೆಯಲ್ಲದ ಯಾವುದೇ ಇತರ ದೇವತೆ, ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಅಥವಾ ಬಾಂಧವ್ಯ. | ಇದು ಅಕ್ಕನ ಮಧುರ ಭಕ್ತಿಯ (ವಧು мистицизм) ಮತ್ತು ಏಕೈಕ ಪರಮನ ಮೇಲೆ ಅವಳ ದೃಢವಾದ ಗಮನದ ಹೆಗ್ಗುರುತು. |
ವಚನದಲ್ಲಿನ ಸಾಂಕೇತಿಕ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಅನುಕ್ರಮ – ಕಮಲದಲ್ಲಿ ಸೃಷ್ಟಿ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ನುಂಗುವುದು, ನಿಜಶೂನ್ಯವಾಗುವುದು, ಅನಂಗನನ್ನು ಮೀರುವುದು, ಮತ್ತು ಮರೀಚಿಕೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು – ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಕಾರಣಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಪರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹಂತವು ಮುಂದಿನದನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಆಂತರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿ (ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ) ಅಂತರ್ಗತ ದೈವತ್ವವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವ ಆರಂಭಿಕ ಹಂತವಾಗಿದೆ. ಗ್ರಹಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಅತಿಕ್ರಮಣ (ಕೂರ್ಮ ದಿಗ್ಗಜ ನುಂಗಿ) ರೂಪ ಮತ್ತು ರಚನೆಯನ್ನು ಮೀರಿ ಸಾಗಲು ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಈ ಅತಿಕ್ರಮಣವು ನಿಜಶೂನ್ಯವಾಗಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಸಾಧಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವು ಕಾಮದಂತಹ ಆಂತರಿಕ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ಮೀರುವುದರ ಮೇಲೆ (ಅನಂಗನ ದಾಳಿ) ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ. ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವು ಜಗತ್ತನ್ನು ಮರೀಚಿಕೆಯೆಂದು (ಮರೀಚಿಕಾಜಲ) ನೋಡುವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ತರುತ್ತದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಅದರ ಬಲೆಗಳಿಂದ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನನ್ನು ಏಕೈಕ ಸತ್ಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವ ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ತಾರ್ಕಿಕ ಪ್ರಗತಿಯು ಯಾದೃಚ್ಛಿಕ ಸಂಕೇತಗಳ ಸಂಗ್ರಹಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ಒಂದು ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಅನುಭಾವದ ಅನುಭವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಅಂಶಗಳನ್ನು ("ಕೂರ್ಮ, ದಿಗ್ಗಜ, ದಿಗ್ವಲಯ") "ನುಂಗಿ" ಎಂಬ ಪ್ರತಿಮೆಯು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮತ್ತು ಲೀನವಾಗುವಿಕೆಯ ಶಕ್ತಿಯುತ ರೂಪಕವಾಗಿದೆ, ಇದು ಯೋಗಿಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾದ ಪ್ರತ್ಯಾಹಾರ (ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಹಿಂತೆಗೆತ) ಮತ್ತು ಸಮಾಧಿ (ಏಕಾಗ್ರತೆ/ಲಯ) ಯನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕೂರ್ಮವೇ ಹಿಂತೆಗೆತವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸಬಹುದು. "ನುಂಗುವುದು" ಎಂಬ ಕ್ರಿಯೆಯು ಬಾಹ್ಯವಾದುದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಆಂತರಿಕಗೊಳಿಸುವುದು, ಅಥವಾ ಅದರ ಬಾಹ್ಯ ವಾಸ್ತವತೆಯನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಿಸುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಯೋಗಿಕ ಮತ್ತು ಅನುಭಾವದ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಆರೋಹಣವು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬಾಹ್ಯ ಪ್ರಪಂಚದಿಂದ ಪ್ರಜ್ಞೆಯನ್ನು ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುವುದನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ವಿಷಯ-ವಸ್ತುವಿನ ದ್ವಂದ್ವದ ಲಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನ "ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ನುಂಗುವುದು" ಎಂಬ ಬಳಕೆಯು ಈ ಗಹನವಾದ ಧ್ಯಾನಸ್ಥ ಲೀನತೆಯನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯು ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ಅಥವಾ ಅದರೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಗುರುತನ್ನು ಅರಿಯುತ್ತದೆ, ಇದು ನಿಜಶೂನ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿದೆ.
"ಕಂಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಮನದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲಿ, ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ವಾಕ್ಯವು, ಕಾಮದ ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ಬಲವಂತದ ನಿಗ್ರಹ ಅಥವಾ ದ್ವೇಷದಿಂದ ಸಾಧಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಒಂದು ಪರಿವರ್ತಿತ ಗ್ರಹಿಕೆಯ ಮೂಲಕ, ಅಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ವಸ್ತುಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸಿನ ಆಕರ್ಷಣೆಗಳು ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಬಂಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕೆಂದರೆ "ನೋಟ" ಮತ್ತು "ಸೊಗಸು" ಈಗ ಉನ್ನತ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನವು "ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚುವ ಮೂಲಕ" ಅಥವಾ "ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಾಶಮಾಡುವ ಮೂಲಕ" ಎಂದು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು "ಕಂಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ, ಮನದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಇನ್ನೂ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನ್ನು ಈ ಅಂಗಗಳಲ್ಲೇ ಮೀರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ವೈರಾಗ್ಯದ ಒಂದು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ: ಪ್ರಪಂಚದ ಭೌತಿಕ ನಿರಾಕರಣೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅದರ ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಮತ್ತು ಬಂಧಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಆಂತರಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ. "ನೋಟ" ಈಗ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಪ್ರಕಾಶಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಮತ್ತು "ಮನಸ್ಸಿನ ಸೊಗಸು" ಬಹುಶಃ ದೈವಿಕತೆಯ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಅಥವಾ ಅದರ ಕ್ಷಣಿಕ ಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಅನಂಗನನ್ನು ನಿಶ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ವೀರಶೈವ ಆದರ್ಶವಾದ "ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿದ್ದು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸೇರದಂತೆ" ಇರುವುದಕ್ಕೆ ಸರಿಹೊಂದುತ್ತದೆ.
೫. ಕಾವ್ಯಾಂಶ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ
ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ಈ ವಚನವು ಅನುಭಾವದ ಆಳವನ್ನು ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿದೆ.
ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಮತ್ತು ರೂಪಕಗಳು (ರೂಪಕಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಮೆಗಳು): ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಮತ್ತು ಆಂತರಿಕ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರತಿಮೆಗಳ ಪ್ರಾಬಲ್ಯವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು: ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ (ಆಂತರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿ), ಕೂರ್ಮ/ದಿಗ್ಗಜ (ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಲಯ), ನಿಜಶೂನ್ಯ (ಅತೀತ ಶೂನ್ಯ), ಮರೀಚಿಕಾಜಲ (ಲೌಕಿಕ ಭ್ರಮೆ). ಇಡೀ ವಚನವು ಆತ್ಮದ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಒಂದು ವಿಸ್ತೃತ ರೂಪಕವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಸಂಕೀರ್ಣ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಪ್ರಾಣಿ ಪ್ರತಿಮೆಗಳನ್ನು (ಕೂರ್ಮ, ದಿಗ್ಗಜ, ಮರೀಚಿಕೆಯಲ್ಲಿನ "ಪ್ರಾಣಿ") ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. ಅತಿಕ್ರಮಣವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲು "ನುಂಗಿ" ಎಂಬ ಕ್ರಿಯಾಪದದ ಶಕ್ತಿ ಗಮನಾರ್ಹ. ಭ್ರಮೆ ಮತ್ತು ಬಂಧನವನ್ನು ವಿವರಿಸಲು "ಬೇಟೆಗಾರ ಮತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ಪ್ರಾಣಿ" ಎಂಬ ರೂಪಕವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. ವಚನಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಪ್ರಮುಖ ಕಾವ್ಯಗುಣವೆಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ; ಅಕ್ಕನ ಯಥಾರ್ಥ ಉಪಮೆಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ; ವಚನಗಳು ಪರಿಚಿತ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಉಪಮೆ ಮತ್ತು ರೂಪಕಗಳಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತವೆ ಎಂದು નોંધಲಾಗಿದೆ. ಈ ಅಂಶಗಳು ಕೇವಲ ಅಲಂಕಾರಗಳಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಅನುಭಾವವನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಅವಿಭಾಜ್ಯವಾಗಿವೆ.
ಲಯ ಮತ್ತು ಗೇಯತೆ: ವಚನಗಳು ಗದ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಗತವಾದ ಲಯ ("ನಿಶ್ಚಿತ ಲಯ ವಿನ್ಯಾಸ" - ) ಮತ್ತು ಸಂಗೀತಮಯತೆ ಇರುತ್ತದೆ, ಇದು ಅವುಗಳನ್ನು ಪಠಣ ಮತ್ತು ಗಾಯನಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತವಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಸಾಲುಗಳ ಧ್ವನಿಗತಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ "ಅಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ಸಂಬೋಧನೆಯ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯು ಅದರ ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ಶಕ್ತಿಗೆ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಸೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಲಯಕ್ಕೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಾಗುವ ಚಿಂತನೆಯ ಹರಿವು ಸಹಜವಾದ, ಸೆಳೆಯುವ ಲಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ಲಯಬದ್ಧ ಗುಣವು ವಚನದ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ.
ಭಾವತೀವ್ರತೆ ಮತ್ತು ನೇರ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ: ಇದು ಅಕ್ಕನ ಶೈಲಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. "ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ" ಮತ್ತು "ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ" ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಗಳು ಬಲವಾದ ಮತ್ತು ಅಸ್ಪಷ್ಟವಲ್ಲದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿವೆ, ಇದು ಆಳವಾದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. "ಭಿನ್ನಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಹುದೆ" ಎಂಬ ವಾಕ್ಚಾತುರ್ಯದ ಪ್ರಶ್ನೆಯು ಬಲವಾದ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ತೂಕವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ನೇರತೆಯು ಗಹನವಾದ ಅನುಭಾವದ ಅನುಭವವನ್ನು ಸಂಬಂಧಿತ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
ರಚನೆ ಮತ್ತು ರೂಪ: ವಚನವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗಳ ತಾರ್ಕಿಕ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನಗಳ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣವಾದ "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ" ಎಂಬ ಅಂಕಿತವನ್ನು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. "ಮುಕ್ತ ಪದ್ಯ" (free verse) ಸ್ವಭಾವವು ಕಠಿಣವಾದ ಛಂದಸ್ಸಿನ ನಿರ್ಬಂಧಗಳಿಲ್ಲದೆ ಸಂಕೀರ್ಣ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ನಮ್ಯತೆಯನ್ನು ಅನುಮತಿಸುತ್ತದೆ. ರೂಪವು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತದೆ, ಅನುಭಾವದ ದೃಷ್ಟಿಯ ಸಹಜ ಅನಾವರಣಕ್ಕೆ ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಕಾವ್ಯಾಂಶಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸದೆ, ಅವುಗಳನ್ನು ಕಾರ್ಯಕಾರಿಯಾಗಿ, ಅಗೋಚರವಾದ ಅನುಭಾವವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಅನುಭಾವದ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಭಾಷಾ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ನಡುವೆ ಸೇತುವೆಯಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ/ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ ನೀಡುತ್ತದೆ, ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಲ್ಲ. ಅಕ್ಕನ ವಚನಗಳು ಆಕೆಯ ಅನುಭಾವದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳೆಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಬಳಸಲಾದ ಸಂಕೀರ್ಣ ಸಂಕೇತಗಳು (ಕಮಲ, ಆಮೆ, ಶೂನ್ಯ, ಮರೀಚಿಕೆ) ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಲಂಕಾರಿಕ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆಳವಾದ ತಾತ್ವಿಕ ತೂಕವನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವುಗಳ ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಕಾರ್ಯವು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಹಂತಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸಂವಹನ ಮಾಡುವುದಾಗಿದೆ. ಸೌಂದರ್ಯವು ಸತ್ಯದ ಅಧಿಕೃತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಉಪಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿದೆ.
ವಚನದ ರಚನೆಯು, ಆಂತರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಬಿಂದುವಿನಿಂದ (ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ) ವಿಶಾಲವಾದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಕ್ಕೆ (ದಿಗ್ಗಜ) ಮತ್ತು ನಂತರ ನಿರಾಕಾರ ನಿಜಶೂನ್ಯಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಿ, ಕಾಮದ ಮೇಲಿನ ವಿಜಯ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಘೋಷಣೆಗಳಿಗೆ ಮರಳುವ ಮೂಲಕ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಮತ್ತು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾದ ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತ ನಿರೂಪಣಾ ಚಾಪವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನವು "ಆತ್ಮನೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ" ಎಂದು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಅದು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಗೆ ("ಕೂರುಮ ದಿಗುದಂತಿ ದಿಗುವಳಯವ ನುಂಗಿ") ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ನಿರಾಕಾರ ಪರಮಸತ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ("ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ") ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಈ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವನ್ನು ವೈಯಕ್ತಿಕ ವಿಜಯದಲ್ಲಿ ("ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ") ಮತ್ತು ಅಚಲವಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ("ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ") ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ. ಸೂಕ್ಷ್ಮದಿಂದ ಬೃಹತ್‌ಗೆ ಮತ್ತು ನಂತರ ಪರಿವರ್ತಿತಗೊಂಡ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಈ ಚಲನೆಯು ವಚನಕ್ಕೆ ಒಂದು ಸೆಳೆಯುವ ನಿರೂಪಣೆ ಮತ್ತು ಭಾವನಾತ್ಮಕ ರಚನೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಅಮೂರ್ತ ತಾತ್ವಿಕ ಪಯಣವನ್ನು ಜೀವಂತ ಮತ್ತು ನೈಜವೆಂದು ಭಾಸವಾಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ.
೬. ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ
ವಚನಕಾರರು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ರಚಿಸದಿದ್ದರೂ, ಅವರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಕಾವ್ಯದರ್ಶನವು ಅಡಕವಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಸತ್ಯಕ್ಕೆ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅಲಂಕಾರ ಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಮರುವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲಾಗಿದೆ ಅಥವಾ ಅದರ ಒತ್ತು ಬದಲಾಗಿದೆ.
ರಸ (Rasa - ಸೌಂದರ್ಯಾತ್ಮಕ ಅನುಭವ/ಭಾವ): ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ ಭಕ್ತಿರಸವು ಅದರ ತೀವ್ರತಮ ರೂಪದಲ್ಲಿ (ಮಧುರ ಭಾವ – ಅಕ್ಕನ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನೊಂದಿಗಿನ ಸಂಬಂಧ) ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಗೊಂಡಿದೆ. ನಿಜಶೂನ್ಯದ ವರ್ಣನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಕಾಮನೆಗಳನ್ನು ಮೀರಿದ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಶಾಂತರಸದ ಅಂಶಗಳಿವೆ. ಅಂತಿಮ "ರಸ"ವು ಅನುಭಾವವೇ ಆಗಿದೆ – ದೈವೀ ಐಕ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಮುಕ್ತಿಯ ಅನುಭವ, ಇದನ್ನು ವಚನ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯು "ಜೀವನ ರಸ" ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನವು ತನ್ನ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಪ್ರತಿಮೆಗಳು ಮತ್ತು ಗಹನವಾದ ಪರಿವರ್ತನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಅದ್ಭುತ ರಸವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ.
ಧ್ವನಿ (Dhvani - ಸೂಚ್ಯಾರ್ಥ/ವ್ಯಂಗ್ಯಾರ್ಥ): ವಚನವು ವಸ್ತುಧ್ವನಿ (ಒಂದು ಸಂಗತಿ/ನಿರೂಪಣೆಯ ಸೂಚನೆ – ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಯಣ) ಮತ್ತು ರಸಧ್ವನಿಯಿಂದ ಸಮೃದ್ಧವಾಗಿದೆ. ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು "ತನ್ನ ತಾನರಿದ ನಿಜಪದ"ದ ಅನುಭವವು ವಾಚ್ಯಾರ್ಥವನ್ನು ಮೀರಿ, ಶಕ್ತಿಯುತವಾಗಿ ಧ್ವನಿತವಾಗುತ್ತದೆ. "ಭಿನ್ನಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಹುದೆ" ಮತ್ತು "ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ" ಎಂಬಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುವ ನಿರ್ಣಾಯಕತೆಯು ಅಚಲವಾದ, ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕರಿಸಿಕೊಂಡ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಬಲವಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇಡೀ ವಚನವು ಶಬ್ದಗಳು ಕೇವಲ ಸೂಚಿಸಬಲ್ಲ ಸ್ಥಿತಿಯ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದು ಧ್ವನಿಕಾವ್ಯದ ಸಾರವಾಗಿದೆ.
ಅಲಂಕಾರ (Alankara - ಅರ್ಥಾಲಂಕಾರ/ಶಬ್ದಾಲಂಕಾರ): ರೂಪಕಾಲಂಕಾರದ ಸಹಜ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯುತ ಬಳಕೆ: ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲವು ಆತ್ಮ/ಹೃದಯಕ್ಕೆ, ಮರೀಚಿಕಾಜಲವು ಭ್ರಮೆಗೆ. ದೃಷ್ಟಾಂತಾಲಂಕಾರವು ಮರೀಚಿಕಾಜಲದ ಸಾದೃಶ್ಯದಲ್ಲಿ: "ಮರೀಚಿಕಾಜಲದೊಳಡಗಿದ ಪ್ರಾಣಿ ವ್ಯಾಧನ ಬಳೆಯೊಳಗಹುದೆ". ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಸತ್त्वಗಳಾದ ಕೂರ್ಮ, ದಿಗ್ಗಜಗಳು "ನುಂಗಿ" ಎಂಬ ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಮಾಡುವಂತೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗತಗೊಳಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಚನಗಳು ಅಲಂಕಾರಗಳನ್ನು ಕೇವಲ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸದೆ, ಗಹನವಾದ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುವ ಸಾಧನಗಳಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತವೆ.
ಗುಣ (Guna - ಕಾವ್ಯಗುಣಗಳು) ಮತ್ತು ರೀತಿ (Riti - ಶೈಲಿ): ಪ್ರಸಾದ ಗುಣ (ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಮತ್ತು ಸುಲಭತೆ): ಆಳವಾದ ವಿಷಯದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಭಾಷಾ ರಚನೆಯು ನೇರವಾಗಿದೆ. ಮಾಧುರ್ಯ ಗುಣ (ಮಧುರತೆ/ಲಾವಣ್ಯ): ಭಕ್ತಿ ಪ್ರಧಾನ ಅಂಶಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಅಚಲ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ. ಓಜಸ್ ಗುಣ (ಉತ್ಸಾಹ/ಶಕ್ತಿ): ಕಾಮವನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯ ಶಕ್ತಿಯುತ ಘೋಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ರೀತಿಯು ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ "ವಚನ ರೀತಿ" – ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಹರಿಯುವ, ಲಯಬದ್ಧ ಗದ್ಯ, ನೇರ, ಮತ್ತು ತೀವ್ರವಾಗಿ ವೈಯಕ್ತಿಕವಾದರೂ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕವಾದದ್ದು.
ಔಚಿತ್ಯ (Auchitya - ಯೋಗ್ಯತೆ/ಸೂಕ್ತತೆ): ಉದಾತ್ತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಷಯದೊಂದಿಗೆ ಭಾಷೆ, ಪ್ರತಿಮೆ, ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳ ಹೊಂದಾಣಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಗಹನವಾದ ಔಚಿತ್ಯವಿದೆ. ಸಂಕೇತಗಳ ಆಯ್ಕೆಯು (ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲ, ನಿಜಶೂನ್ಯ, ಮರೀಚಿಕಾಜಲ) ಅನುಭಾವದ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸೂಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಧ್ವನಿಯು (ನಂಬಿಕೆ, ಭಕ್ತಿ, ಶಾಂತತೆ) ವಿವರಿಸಲಾಗುತ್ತಿರುವ ಅನುಭವಗಳಿಗೆ ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ. ವಚನ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯು "ಜೀವನಮುಖಿ ಕಾವ್ಯ"ಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಔಚಿತ್ಯವು ಸಾಹಿತ್ಯದ ನೈತಿಕ ಮತ್ತು ಪರಿವರ್ತನಾತ್ಮಕ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕೂ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ.
ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ವಚನವು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯನ್ನು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲಂಕಾರ ಕೇಂದ್ರಿತ ಅಥವಾ ಕೇವಲ ರಸಕೇಂದ್ರಿತ (ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ) ಸೌಂದರ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಅನುಭಾವ-ಧ್ವನಿಗೆ (ಅನುಭಾವದ ಸೂಚ್ಯಾರ್ಥ) ಆದ್ಯತೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಅಲಂಕಾರಗಳು ಮತ್ತು ಉಂಟಾಗುವ ರಸಗಳು ಅನುಭಾವಕ್ಕೆ ಅಧೀನವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ ವಾಹಕಗಳಾಗಿವೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯ ಶಾಲೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಲಂಕಾರ, ರೀತಿ, ರಸ, ಅಥವಾ ಧ್ವನಿಯ ಪ್ರಾಧಾನ್ಯತೆಯನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಮತ್ತು ರ ಪ್ರಕಾರ, ಮಾನವ ಅನುಭವಗಳು ಮತ್ತು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ, ಭಕ್ತಿಯು ಪ್ರಮುಖ ಕಾಳಜಿಯಾಗಿದೆ, ನಿರಂತರ ನಿರೂಪಣೆಯಿಲ್ಲದೆ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಅದರ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯು "ಜೀವನ ಕಾವ್ಯ ಮೀಮಾಂಸೆ". ಈ ವಚನವು ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ (ನಿಜಶೂನ್ಯ) ನೇರ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದೆ. ಇದು ಅಲಂಕಾರಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ರಸಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಅವುಗಳ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಕಾರ್ಯವು ಈ ಅಗೋಚರ ಅನುಭವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವುದಾಗಿದೆ. "ಸೂಚ್ಯಾರ್ಥ" (ಧ್ವನಿ) ನಿಖರವಾಗಿ ಈ ಅನುಭಾವದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ವಚನವು ಒಂದು ಕಾವ್ಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಉದಾಹರಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ "ಕಾವ್ಯದ ಆತ್ಮ"ವು ಜೀವಂತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸತ್ಯದ ಅಧಿಕೃತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸೂಚನೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ರಸಧ್ವನಿಗಿಂತಲೂ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದೆ ಹೋಗಿ ಅನುಭಾವ ಧ್ವನಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಈ ವಚನದಲ್ಲಿ ಔಚಿತ್ಯದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯು ಕೇವಲ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಸೂಕ್ತತೆಯನ್ನು ಮೀರಿ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಔಚಿತ್ಯಕ್ಕೆ ವಿಸ್ತರಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಶವನ್ನು ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸತ್ಯವನ್ನು ನಿಖರವಾಗಿ ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸಲು ಮತ್ತು ಅದರತ್ತ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು ಆಯ್ಕೆಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯಲ್ಲಿ ಔಚಿತ್ಯವು ಶಬ್ದಗಳು, ಅರ್ಥಗಳು, ಶೈಲಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ರಸ ಮತ್ತು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತತೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ವಚನದ ವಿಷಯವು ಅಂತಿಮ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ – ನಿಜಶೂನ್ಯ. ಬಳಸಲಾದ ಸಂಕೇತಗಳು (ಕಮಲ, ಆಮೆ, ಮರೀಚಿಕೆ, ಶೂನ್ಯ) ಯಾದೃಚ್ಛಿಕವಾಗಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಈ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಅನುರಣಿಸುತ್ತವೆ. "ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ" ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಸೂಕ್ತವಾದ ದೃಢತೆ ಮತ್ತು ಅತೀತತೆಯ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಧ್ವನಿ ಇದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ವಚನವು ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಔಚಿತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಆಯ್ಕೆಗಳನ್ನು ಪರಮಸತ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಪಯಣವನ್ನು ಮತ್ತು ಅದರ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ತಿಳಿಸಲು ಹೊಂದುವಂತೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ, ಇದು ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಉನ್ನತಿಗಾಗಿ ಒಂದು ವಾಹನವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡುವ ವಚನಕಾರರ ಗುರಿಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿದೆ.
೭. ಅನುಭಾವದ ಸಾರ: ವಚನದಲ್ಲಿ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಅನುಭವ
ಈ ವಚನವು ಅಕ್ಕನ ಅನುಭಾವದ ಪಯಣವನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ.
ಸೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಶೂನ್ಯದೆಡೆಗಿನ ಪಯಣ: ವಚನವು ಅಂತರ್ಗತ ದೈವತ್ವದಿಂದ ("ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ ಸೃಷ್ಟಿ ಜನಿಸಿ") – ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಜಾಗೃತಿ ಮತ್ತು ತನ್ನೊಳಗಿನ ಸೃಜನಶೀಲ ತತ್ವದ ಗ್ರಹಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಅನುಭಾವದ ಪಯಣವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿಕ್ರಮಣದ ಮೂಲಕ ("ಕೂರುಮ ದಿಗುದಂತಿ ದಿಗುವಳಯವ ನುಂಗಿ") – ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವಿಸ್ತಾರವು ಲೀನವಾಗುವ ಅಥವಾ ಅವಾಸ್ತವವೆಂದು ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಡುವ ಸ್ಥಿತಿಯತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ("ನಿಜಶೂನ್ಯ ತಾನಾದ ಬಳಿಕ") – ನಿರಾಕಾರ ಪರಶಿವನೊಂದಿಗೆ ಅದ್ವೈತ ಐಕ್ಯತೆಯ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ. ಇದುವೇ ಮೂಲ ಅನುಭಾವ.
ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಗೊಂಡ ಸ್ಥಿತಿಯ ಸ್ವರೂಪ: "ತನ್ನ ತಾನರಿದ ನಿಜಪದ" ಎಂಬುದು ಈ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ನೇರ, ಅನುಭವಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ನಿರಾಕರಿಸಲಾಗದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಬೌದ್ಧಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆಯಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಜೀವಂತ ಸತ್ಯ. "ಭಿನ್ನಯೋಗಕ್ಕೆ ಬಹುದೆ" ಎಂಬ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಯು ಈ ಐಕ್ಯತೆಯ ಅವಿಭಾಜ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮತೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಮಸತ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಲೀನವಾದ ನಂತರ, ಐಕ್ಯವಾಗಲು ಬೇರೆ ಯಾವುದೇ ಸತ್त्वವಿಲ್ಲ, ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಮರಳುವಂತಿಲ್ಲ.
ಅನುಭಾವದ ಪೂರ್ವಾಪೇಕ್ಷಿತಗಳು ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಗಳು: ಕಾಮವನ್ನು ಮೀರುವುದು ("ಅನಂಗನ ದಾಳಿಯನಗಲಿದೆನಣ್ಣಾ") ಈ ಅನುಭಾವದ ಪರಿಣಾಮ ಅಥವಾ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಗೊಂಡ ಆತ್ಮವು ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಲೌಕಿಕ ಆಸೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಕ್ಷಣಿಕವಾದುದರ ಬಗೆಗಿನ ಭ್ರಮನಿರಸನ ("ಮರೀಚಿಕಾಜಲ") ಮತ್ತು ಅದರ ಬಲೆಗಳಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಮತ್ತೊಂದು ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಪಂಚವು ಅದು ಹೇಗಿದೆಯೋ ಹಾಗೆ – ಒಂದು ಭ್ರಮೆಯಾಗಿ – ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಜ್ಞಾನಿಯನ್ನು ಬಂಧಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಅಚಲ ಭಕ್ತಿಯೇ ಮಾರ್ಗ ಮತ್ತು ಗುರಿ: "ಎನ್ನದೇವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಪರಪುರುಷರು ನಮಗಾಗದಣ್ಣ," ಎಂಬ ಅಂತಿಮ ಸಾಲು, ಈ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅನುಭಾವದ ಪಯಣ ಮತ್ತು ಅದರ ಫಲಿತಾಂಶವಾದ ಸ್ಥಿತಿಯು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನಿಗೆ, ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನೇ ವ್ಯಕ್ತಿರೂಪ ತಾಳಿದ ನಿಜಶೂನ್ಯ, ಅಥವಾ ಅದಕ್ಕೆ ದ್ವಾರ. ಆಕೆಯ ಅನುಭಾವವು ಶುಷ್ಕ, ನಿರ್ವೈಯಕ್ತಿಕ ಶೂನ್ಯದ್ದಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಆ ಶೂನ್ಯವೇ ಆಕೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಡೆಯ.
ವಿವರಿಸಲಾದ ಅನುಭಾವವು ಕೇವಲ ಕೃಪೆಯ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಸ್ವೀಕಾರವಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ "ತಾನಾದ ಬಳಿಕ" (ತಾನೇ ಆದ ನಂತರ) ಮತ್ತು "ತನ್ನ ತಾನರಿದ" (ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತ) ಎಂಬ ಸಕ್ರಿಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ. ಇದು ವೀರಶೈವ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸಾಧಕನ ಕ್ರಿಯಾಶೀಲತೆಯನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ, ದೈವೀ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಅಂಗೀಕರಿಸುವಂತೆಯೇ. ವಚನವು ಸಕ್ರಿಯ ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಆತ್ಮಾರ್ಥಕ ರಚನೆಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ: "ತಾನಾದ ಬಳಿಕ", "ತನ್ನ ತಾನರಿದ". ವೀರಶೈವವು ಕಾಯಕ (ಕೆಲಸ/ಕ್ರಿಯೆಯೇ ಪೂಜೆ) ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಲ್ಲಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ, ಭಕ್ತಿಯೊಂದಿಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಭಕ್ತಿಯು ಕೃಪೆಯ ಮೇಲಿನ ಅವಲಂಬನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ಆಕೆಯ ಜೀವನ ಮತ್ತು ವಚನಗಳು ತೀವ್ರವಾದ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಪ್ರಯತ್ನ ಮತ್ತು ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಇಲ್ಲಿನ ಅನುಭಾವವು ಆತ್ಮ-ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಆತ್ಮ-ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುವ ಒಂದು ಸಂಶ್ಲೇಷಣೆಯಾಗಿದೆ, ಇದು ದೈವತ್ವದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರವೂ ಆಗಿದೆ. ಇದು ಒಂದು ಪರಿವರ್ತನಾತ್ಮಕ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದ್ದು, ಅಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ನಿಜಶೂನ್ಯದೆಡೆಗಿನ ತನ್ನದೇ ಆದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಕಾಸದಲ್ಲಿ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸುತ್ತಾನೆ.
ವಚನವು "ಕಂಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಮನದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲಿ" ಕಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು ಸ್ವತಃ ಮುಕ್ತಿಯ ಸಾಧನಗಳಾಗುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ಅನುಭಾವದಿಂದ ಪರಿವರ್ತನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ, ಕೇವಲ ಅಡೆತಡೆಗಳಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಮೊದಲೇ ಗಮನಿಸಿದಂತೆ, ಅಕ್ಕನು ಅನಂಗನನ್ನು "ಕಂಗಳ ನೋಟದಲ್ಲಿ, ಮನದ ಸೊಗಸಿನಲ್ಲಿ" ಗೆದ್ದೆನೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ನಂತರ (ಅಥವಾ ಅದರ ಭಾಗವಾಗಿ), ಜಗತ್ತನ್ನು ಗ್ರಹಿಸುವ ರೀತಿ (ಕಣ್ಣುಗಳ ಮೂಲಕ) ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುವ ರೀತಿ (ಮನಸ್ಸಿನ ಸೊಗಸು) ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಹಿಂದೆ ಅನಂಗನ ದಾಳಿಗೆ (ಕಾಮ) ವಾಹಕಗಳಾಗಿದ್ದ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಮತ್ತು ಮನಸ್ಸು, ಈಗ ಅಂತಹ ಪ್ರಚೋದನೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಅವುಗಳನ್ನು ಪರಮ ಸತ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತವೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಕಾಮವನ್ನು ಶಕ್ತಿಹೀನಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಇದು ಪ್ರಜ್ಞೆಯ ಒಂದು ಗಹನವಾದ ಪರಿವರ್ತನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಲೌಕಿಕ ಅನುಭವದ ಸಾಧನಗಳೇ ಪವಿತ್ರಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ಅವುಗಳ ಬಂಧಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿಷ್ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗುತ್ತವೆ, ಇದು ಜಗತ್ತಿನೊಂದಿಗೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರೂ ಅದರಿಂದ ಸಿಲುಕಿಕೊಳ್ಳದ ಅನುಭಾವದ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಹಂತವನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ.
೮. ಭಾವಾರ್ಥ ಮತ್ತು ಅನುವಾದದ ಸವಾಲುಗಳು
ಈ ವಚನದ ಆಳವಾದ ಅನುಭಾವವನ್ನು ಮತ್ತೊಂದು ಭಾಷೆಗೆ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಭಾಷೆಗೆ ಅನುವಾದಿಸುವುದು ಸವಾಲಿನ ಕೆಲಸ. ಆದರೂ, ಅದರ ಸಾರವನ್ನು ಗ್ರಹಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸೋಣ. ವಚನದ ಭಾವಾರ್ಥ ಹೀಗಿದೆ:
ಆತ್ಮವೆಂಬ ಅಷ್ಟದಳ ಕಮಲದಲ್ಲಿಯೇ ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯೆಲ್ಲವೂ ಅರಳುತ್ತದೆ; ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಕೂರ್ಮ, ದಿಗ್ಗಜಗಳು, ದಿಗಂತಗಳೆಲ್ಲವೂ ಆ ಆತ್ಮಪ್ರಜ್ಞೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಲೀನವಾದಾಗ, ಆ ಆತ್ಮವು ತಾನೇ ಪರಮಶೂನ್ಯವೆಂಬ ನಿಜಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು அடைದ ಮೇಲೆ, ಹೀಗೆ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತ ಆ ಪರಮಪದವು ಬೇರೊಂದು ಐಕ್ಯಕ್ಕೆ, ಬೇರೊಂದು ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಚಲಿಸುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ? (ಅದು ಅಸಾಧ್ಯ). ಕಣ್ಣುಗಳ ನಿರ್ಮಲ ನೋಟದಲ್ಲಿ, ಮನಸ್ಸಿನ ಪರಿಶುದ್ಧ ಸೌಂದರ್ಯದಲ್ಲಿ, ನಾನು ಕಾಮನೆಗಳ ದಾಳಿಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಗೆದ್ದು ನಿಂತಿದ್ದೇನೆ, ಓ ಸೋದರನೇ! ಮರೀಚಿಕೆಯೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯ ನೀರನ್ನು ಅರಿತ ಜಿಂಕೆಯು ಬೇಟೆಗಾರನ ಬಲೆಗೆ ಬೀಳಲು ಸಾಧ್ಯವೇ? (ಇಲ್ಲ). ನನಗೆ ನನ್ನ ದೇವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲದೆ ಬೇರೆ ಯಾವ ಪುರುಷರೂ (ಆಶ್ರಯರೂ) ಇಲ್ಲವಣ್ಣಾ!
"ನಿಜಶೂನ್ಯ"ವನ್ನು ಅನುವಾದಿಸುವುದು ಒಂದು ಮಹತ್ವದ ಸವಾಲಾಗಿದೆ. "True Void" ಅಥವಾ "Absolute Void" ಎಂಬ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪದಗಳು, ವೀರಶೈವದಲ್ಲಿ ಪರಮ ಪೂರ್ಣತೆ ಅಥವಾ ಪರಶಿವನನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ ಅರ್ಥಕ್ಕೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ, ಶೂನ್ಯವಾದದ ಅರ್ಥವನ್ನು ನೀಡಬಹುದು. ವೀರಶೈವದಲ್ಲಿ "ಶೂನ್ಯ" ಎಂದರೆ ಅಕ್ಷರಶಃ ಸೊನ್ನೆ ಅಥವಾ ಖಾಲಿತನ. ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, "void" ಎಂದರೆ ಖಾಲಿತನ ಅಥವಾ ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ. ವೀರಶೈವದಲ್ಲಿ, ನಿಜಶೂನ್ಯವು ಪರಮ ಸತ್ಯ, ಎಲ್ಲದರ ಮೂಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, "True Nothingness" ನಂತಹ ನೇರ, ಟಿಪ್ಪಣಿಯಿಲ್ಲದ ಅನುವಾದವು ದಾರಿತಪ್ಪಿಸಬಹುದು. ಈ ಕಾರಣದಿಂದ, ಅನುವಾದಕರು ಕಡಿಮೆ ಸಮಸ್ಯಾತ್ಮಕವಾದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಮಾನಾರ್ಥಕವನ್ನು ("Absolute Reality," "Formless Divine," "Ultimate Stillness") ಬಳಸಬೇಕು ಅಥವಾ "Nijashunya" ವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಅದರ ತಾತ್ವಿಕ ಮಹತ್ವದ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿವರಣೆಯನ್ನು ನೀಡಬೇಕು. ಇದು ಅನುಭಾವದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳ ಅಂತರ-ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅನುವಾದದಲ್ಲಿನ ಅಂತರ್ಗತ ಕಷ್ಟವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
"ಅಣ್ಣಾ" ಎಂಬ ಪದವನ್ನು "O brother" ಎಂದು ಅನುವಾದಿಸುವುದು ಶರಣ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸೂಚಿತವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬಾಂಧವ್ಯ ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಪಯಣದ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸೆರೆಹಿಡಿಯದಿರಬಹುದು. ಶರಣರ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ "ಅಣ್ಣಾ" ಎಂಬುದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸಹ-ಅನ್ವೇಷಕ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಮುದಾಯದ ಸದಸ್ಯ, ಅಥವಾ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಗೌರವಯುತ ಸಂಬೋಧನೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಅನುವಾದವು ಕೇವಲ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಅಥವಾ ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಸಂಬೋಧನೆಯ ಬದಲು, ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಆಚರಣಾ ಸಮುದಾಯದೊಳಗಿನ ಹಂಚಿಕೊಂಡ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರಯತ್ನ ಮತ್ತು ಸಂಬೋಧನೆಯ ಈ ಅರ್ಥವನ್ನು ತಿಳಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಬಳಕೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಪ್ರಯೋಜನಕಾರಿಯಾಗಿದೆ.
೯. ಉಪಸಂಹಾರ: ಅಕ್ಕನ ವಾಣಿಯ ಚಿರಂತನ ಅನುರಣನ
ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ "ಅಷ್ಟದಳಕಮಲದ ಆತ್ಮನೊಳಗೆ" ಎಂಬ ಈ ವಚನವು, ಆಂತರಿಕ ಸೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದವರೆಗಿನ ಅನುಭಾವದ ಪಯಣದ, ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಅಚಲ ಭಕ್ತಿಯ ಗಹನವಾದ ಚಿತ್ರಣವಾಗಿದೆ. ಇದರ ಸಾಂಕೇತಿಕತೆ ಮತ್ತು ನೇರ ಭಾವಾಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯು ಇದರ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಈ ವಚನವು ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪ್ರತಿಭೆ, ದೈವೀ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಪಿತೃಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳನ್ನು ದಿಟ್ಟತನದಿಂದ ಮೀರಿದ ಆಕೆಯ ನಿಲುವು, ಮತ್ತು ವೀರಶೈವ ತತ್ವಜ್ಞಾನ ಹಾಗೂ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಆಕೆಯ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಈ ವಚನವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನ್ವೇಷಕರಿಗೆ ಚಿರಂತನ ಪ್ರಸ್ತುತತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಆಂತರಿಕ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಸಂದೇಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಭಕ್ತಿಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತದೆ.
ಈ ವಚನವು ಅತ್ಯುನ್ನತ ತಾತ್ವಿಕ ಸತ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಅನುಭಾವದ ಅನುಭವಗಳು ಲಿಂಗ ಅಥವಾ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಲಭ್ಯವಿರುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ಒಂದು ಶಕ್ತಿಯುತವಾದ ದ್ಯೋತಕವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯ ಒಂದು ಮೂಲಭೂತ ತತ್ವವಾಗಿದೆ. ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ ಪಿತೃಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿದ್ದರು. ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯು ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ ತಾರತಮ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಸಮಾನತಾವಾದಿಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ವಚನವು ಅತ್ಯಂತ ಗಹನವಾದ ಅನುಭಾವದ ಸ್ಥಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ನಿಜಶೂನ್ಯವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರದಿಂದ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯ ಈ ವಚನದ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಮತ್ತು ವಿಷಯವು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವೀಕರಣಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಶರಣ ಚಳುವಳಿಯ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಮೂರ್ತೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಎಲ್ಲಾ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತರ್ಗತವಾಗಿರುವ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ದೃಢೀಕರಿಸುತ್ತದೆ.
ವಚನದ "ಸೃಷ್ಟಿ"ಯಿಂದ "ನಿಜಶೂನ್ಯ"ದೆಡೆಗಿನ ಪಯಣ ಮತ್ತು "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ" (ಒಂದು ಹೆಸರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ದೇವತೆ) ನಲ್ಲಿನ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅದರ ಅಂತಿಮ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯು, ನಿರಾಕಾರ ಪರಮಸತ್ಯ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಭಕ್ತಿಯ ನಡುವಿನ ತಾತ್ವಿಕ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟನ್ನು ಪರಿಹರಿಸುತ್ತದೆ. ಅಕ್ಕನಿಗೆ, ನಿರಾಕಾರದೆಡೆಗಿನ ಮಾರ್ಗವು ಆಕೆಯ ಆಯ್ಕೆಯ ಒಡೆಯನ ರೂಪದ ಮೂಲಕವೇ; ಅವೈಯಕ್ತಿಕವಾದುದು ವೈಯಕ್ತಿಕದ ಮೂಲಕವೇ ಅರಿಯಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ನಿಜಶೂನ್ಯವು ನಿರಾಕಾರ, ನಿರ್ಗುಣವಾಗಿದೆ. ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನು ಶಿವನ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಹೆಸರು, ಇದು ದೇವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಂಶವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವಚನವು ನಿಜಶೂನ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದಲ್ಲಿ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿನ ಅನನ್ಯ ಭಕ್ತಿಯ ದೃಢೀಕರಣದೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಕ್ಕನ ಅನುಭಾವದಲ್ಲಿ, ದೈವತ್ವದ ನಿರಾಕಾರ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಅಂಶಗಳು ವಿರೋಧಾತ್ಮಕವಾಗಿಲ್ಲ, ಬದಲಾಗಿ ಸಂಯೋಜಿತವಾಗಿವೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಒಡೆಯನಲ್ಲಿನ ಭಕ್ತಿಯು ಅವೈಯಕ್ತಿಕ ಪರಮಸತ್ಯದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಆ ಪರಮಸತ್ಯವು, ಆಕೆಗೆ, ಆಕೆಯ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನಲ್ಲಿ ಮೂರ್ತೀಭವಿಸಿದೆ ಅಥವಾ ಅವನ ಮೂಲಕವೇ ಲಭ್ಯವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅದ್ವೈತ (ಅದ್ವೈತ) ತತ್ವಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗಗಳ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದೆ. ಅಕ್ಕನ ವಾಣಿಯು ಹೀಗೆ, ಅನುಭಾವದ ಆಳ, ಕಾವ್ಯದ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯ ಅನನ್ಯತೆಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತಾ, ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅನುರಣಿಸುತ್ತದೆ.
No comments:
Post a Comment