ಹನುಮಂತ ಕನ್ನಡಿಗನೇ?

ಆಂಜನೇಯನು ಕನ್ನಡಿಗ ಮತ್ತು ಕರ್ನಾಟಕದವನು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷ್ಯಗಳು

• ಕನ್ನಡ ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ: 'ಆಂಜನೇಯ' ಎನ್ನುವ ಹೆಸರು 'ಅಂಜನಯ್ಯ' (ಅಂಜನಯ್ಯ) ಎಂಬ ಅಚ್ಚ ಕನ್ನಡ ಹೆಸರಿನ ಸಂಸ್ಕೃತ ರೂಪವಾಗಿದೆ. ಈ ಹೆಸರು "ಅಂಜನ ಹಾಕುವ ಅಯ್ಯ" (ಅಂಜನ ಹಾಕುವ ಅಯ್ಯ) ಎಂಬ ಪದಪುಂಜದಿಂದ ಬಂದಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ಬೇರೂರಿರುವ ಈ ಪದಕ್ಕೆ ಎರಡು ಗೂಢವಾದ ಅರ್ಥಗಳಿವೆ:

  1. ಅಕ್ಷರಶಃ: "ಅಂಜನವನ್ನು (ಕಾಡಿಗೆಯನ್ನು) ಹಚ್ಚುವ ಅಯ್ಯ/ಒಡೆಯ."
  2. ಗೂಢಾರ್ಥದಲ್ಲಿ: "ಅಂಜನ ಶಾಸ್ತ್ರದ (ಅಂಜನ ಶಾಸ್ತ್ರ) ನಿಪುಣ." ಇದು ಭೂತ, ಭವಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ದೂರದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಬಳಸುವ, ಕರ್ನಾಟಕದ ಒಂದು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ದಿವ್ಯದೃಷ್ಟಿಯ ಪದ್ಧತಿಯಾಗಿದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, 'ಅಂಜನಯ್ಯ' ಎಂಬ ಹೆಸರು 'ದಿವ್ಯದೃಷ್ಟಿಯ ಒಡೆಯ' ಎಂಬ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಇದು ದೇವರಿಗೆ ತಕ್ಕುದಾದ ಬಿರುದಾಗಿದ್ದು, ಆಂಜನೇಯನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ವಿಶಿಷ್ಟ ಜಾನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ.

• ಕಿಷ್ಕಿಂಧೆಯ ಗುರುತಿಸುವಿಕೆ: ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ವಾನರರ ರಾಜ್ಯವೆಂದು ವಿವರಿಸಲಾದ ಕಿಷ್ಕಿಂಧೆಯನ್ನು, ವಿದ್ವಾಂಸರು ಮತ್ತು ಪರಂಪರೆಯು ಇಂದಿನ ಕರ್ನಾಟಕದ ಹಂಪಿ-ಆನೆಗುಂದಿ ಪ್ರದೇಶವೆಂದು ನಿಖರವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಿದೆ.

• ಜನ್ಮಸ್ಥಳ ಅಂಜನಾದ್ರಿ ಬೆಟ್ಟ: ಹಂಪಿಯ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿರುವ (ಕೊಪ್ಪಳ ಜಿಲ್ಲೆ) ಅಂಜನಾದ್ರಿ ಬೆಟ್ಟವನ್ನು ಹನುಮಂತನ ಜನ್ಮಸ್ಥಳವೆಂದು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. "ಅಂಜನಾದ್ರಿ" ಎಂದರೆ "ಅಂಜನೆಯ ಬೆಟ್ಟ" ಎಂದರ್ಥ, ಇದು ಅವನ ತಾಯಿಯೊಂದಿಗೆ ನೇರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.

• ಭೌಗೋಳಿಕ ಮತ್ತು ಪೌರಾಣಿಕ ಸಾಮ್ಯತೆ: ಹಂಪಿಯ ವಿಶಿಷ್ಟವಾದ ಭೂದೃಶ್ಯ (ಬಂಡೆಗಳು, ಬೆಟ್ಟಗಳು, ತುಂಗಭದ್ರಾ (ಪಂಪಾ) ನದಿ) ವಾಲ್ಮೀಕಿ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿನ ಕಿಷ್ಕಿಂಧೆಯ ವರ್ಣನೆಗಳಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಹೊಂದಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಋಷ್ಯಮುಖ, ಮಾಲ್ಯವಂತ ಮತ್ತು ಮತಂಗ ಪರ್ವತಗಳಂತಹ ಪ್ರಮುಖ ಸ್ಥಳಗಳು ಇಲ್ಲಿಯೇ ಇವೆ.

• ಶಿಲಾಶಾಸನದ ಪುರಾವೆ: ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೦೬೯ರ ಕೊಪ್ಪಳ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಶಾಸನವೊಂದು "ಕಿಷ್ಕಿಂಧ ಪರ್ವತ"ವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು "ಹನುಮಂತೇಶ್ವರ"ನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆಯನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಶತಮಾನಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಹನುಮಂತನ ಪೂಜೆ ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಬಲವಾದ ಪುರಾವೆಯಾಗಿದೆ.

• ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಸುಗೆ: ನಾಗಚಂದ್ರನ "ಪಂಪ ರಾಮಾಯಣ" (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೧೦೫) ಮತ್ತು ನರಹರಿಯ "ತೊರವೆ ರಾಮಾಯಣ" (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೫೦೦) ದಂತಹ ಕನ್ನಡ ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳು ಹನುಮಂತನನ್ನು ಕನ್ನಡ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿಸಿದವು. ನಂತರ ಬಂದ ಹರಿದಾಸ ಸಾಹಿತ್ಯವು, ಶ್ರೀ ವ್ಯಾಸರಾಜರು ಮತ್ತು ಪುರಂದರದಾಸರಂತಹ ದಾಸರ ಕೀರ್ತನೆಗಳ ಮೂಲಕ ಹನುಮಂತನನ್ನು (ಮುಖ್ಯಪ್ರಾಣ) ಕರ್ನಾಟಕದ ಮನೆಮಾತಾಗಿಸಿತು.

• ರಾಜಾಶ್ರಯ ಮತ್ತು ಅಚಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ: ವಿಜಯನಗರದ ಅರಸರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣದೇವರಾಯ, ಹನುಮಂತನ ಮಹಾನ್ ಆರಾಧಕರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಮುಡಿಪಾದ ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು. ಇದು ಈ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಈಗಾಗಲೇ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ, ತಲೆಮಾರುಗಳಿಂದ ಬಂದ ಅಚಲವಾದ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಬಲಪಡಿಸಿತು.

-----

Proofs of Anjaneya's Kannada & Karnataka Origins

• Deep-Rooted Kannada Etymology: The name 'Anjaneya' is the Sanskritized form of the pure Kannada name 'Anjanayya' (ಅಂಜನಯ್ಯ). This name stems from the phrase "Anjana haakuva ayya" (ಅಂಜನ ಹಾಕುವ ಅಯ್ಯ). This term has a profound dual meaning deeply embedded in Kannada culture:

  1. Literally: "The lord/master who applies Anjana (kohl)."
  2. Mystically: "The master of Anjana Shastra (ಅಂಜನ ಶಾಸ್ತ್ರ)," a traditional Karnataka divination ritual using a consecrated paste to see the past, future, and distant events. This implies the name signifies a "Master of Mystic Sight," a title befitting a deity, rooting his very identity in a unique folk tradition of the region.

• Identification of Kishkindha: The kingdom of Kishkindha, described in the Ramayana as the realm of the Vanaras, is unequivocally identified by scholars and tradition with the Hampi-Anegundi region of present-day Karnataka.

• Birthplace at Anjanadri Hill: Anjanadri Hill, located in Koppal district near Hampi, is widely revered as the specific birthplace of Hanuman. The name itself, meaning "Hill of Anjana," directly references his mother and is the epicenter of this belief.

• Geographical and Scriptural Accordance: The unique landscape of Hampi, with its boulders, hills, and the Tungabhadra River, precisely matches Valmiki's descriptions of Kishkindha. Key Ramayana sites like Rishyamukha, Malyavanta, and Matanga mountains are all located here.

• Epigraphic Evidence: A 1069 CE inscription from Devi-ghat (Koppal) explicitly mentions "Kishkindha Parvata" and records the consecration of a "Hanumanteshwara." This confirms a formal, long-standing tradition of Hanuman worship in the region, centuries before the Vijayanagara Empire.

• Literary & Cultural Integration: Kannada literary epics, such as Nagachandra's "Pampa Ramayana" (c. 1105 CE) and Narahari's "Torave Ramayana" (c. 1500 CE), cemented Hanuman's place in Kannada culture. Furthermore, the Haridasa movement, led by saints like Sri Vyasaraja and Purandara Dasa, propagated the worship of Hanuman as Mukhya Prana (the chief life force) through their immensely popular Kannada devotional songs (kirtanas).

• Royal Patronage & Unbroken Belief: The Vijayanagara kings, particularly Krishnadevaraya, were great devotees and patrons of Hanuman, building and renovating temples in his honor. This royal patronage solidified an already existing, unbroken, generations-old belief among the local people that Anjanadri is Hanuman's birthplace.

ಆವ ವಿದ್ಯೆಯ ಕಲಿತಡೇನು? - English Translation

ಆವ ವಿದ್ಯೆಯ ಕಲಿತಡೇನು? ಸಾವ ವಿದ್ಯೆ ಬೆನ್ನಬಿಡದು.

ಅಶನವ ತೊರೆದಡೇನು, ವ್ಯಸನವ ಮರೆದಡೇನು?

ಉಸುರ ಹಿಡಿದಡೇನು, ಬಸುರ ಕಟ್ಟಿದಡೇನು?

ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನದೇವಯ್ಯಾ,

ನೆಲ ತಳವಾರನಾದಡೆ ಕಳ್ಳನೆಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಹನು?

--- #ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ.

#LiteralTranslation  (word-for-word accuracy)

Whatever knowledge, if learned, what then? 

The knowledge of death does not leave the back.

Food, if renounced, what then; 

addictions, if forgotten, what then?

Breath, if held, what then; the belly, if bound, what then?

O Lord Chennamallikarjuna, if the ground itself becomes the watchman,

To where will the thief go?

#LiteralTranslation

Whatever knowledge one may learn, what of it? 

The knowledge of death relentlessly pursues.

What if food is forsaken, or addictions forgotten?

What if breath is controlled, or the womb (desires) restrained?

O Lord Chennamallikarjuna, if the very ground becomes the watchman, whither then can the thief flee?

#PoeticTranslation

What if you learn all earthly lore?

Death's own learning tracks you evermore.

Forsake your food – and to what gain?

Forget your vice – what solace from pain?

Hold back your breath – what can it do?

Restrain the womb – what good for you?

O Chennamallikarjuna, Lord so bright,

If the very ground stands guard with all its might,

Where then, ah where, can the thief take flight?

ಆಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ, ಲಾಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ

ಆಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ

ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ವಚನದ ಒಂದು ಸಂವಾದಾತ್ಮಕ ಅನ್ವೇಷಣೆ

ವಚನ

ಆಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ, ಲಾಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ, ಪಾಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ.
ಏಕೆನ್ನ ಮೊರೆಯ ಕೇಳೆಯಯ್ಯಾ ತಂದೆ?
ನೀನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತಿಲ್ಲ.
ನೀನೆ ಎನಗೆ ಗತಿ, ನೀನೆ ಎನಗೆ ಮತಿಯಯ್ಯಾ,
ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ.

(ಸಂವಾದಕ್ಕಾಗಿ ಮೇಲೆ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿರುವ ಪದಗಳ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ)

ಭಾವನೆಗಳ ನಕ್ಷೆ ತಾತ್ವಿಕ ಪದರುಗಳು ಭಾಷಾಂತರಗಳು

ಭಾವನೆಗಳ ನಕ್ಷೆ

ಈ ವಚನವು ಸಂಕೀರ್ಣ ಭಾವನೆಗಳ ಮಿಶ್ರಣವಾಗಿದೆ. ಕೆಳಗಿನ ನಕ್ಷೆಯು ಈ ವಚನದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಮುಖ ಭಾವನೆಗಳಾದ ಯಾಚನೆ, ಅಸಹಾಯಕತೆ, ಶರಣಾಗತಿ, ಆತ್ಮೀಯತೆ ಮತ್ತು ಹಂಬಲದ ತೀವ್ರತೆಯನ್ನು ದೃಶ್ಯೀಕರಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಅಕ್ಕನ ಮನಸ್ಥಿತಿಯ ಒಂದು ಕ್ಷಿಪ್ರ ನೋಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.

ತಾತ್ವಿಕ ಪದರುಗಳು

ಈ ವಚನವು ಸರಳ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ತಾತ್ವಿಕತೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಕೆಳಗಿನ ವಿಭಾಗಗಳು ಕಾವ್ಯ, ಧರ್ಮ, ಅನುಭಾವ, ಯೋಗ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳಿಂದ ವಚನವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತವೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಕ್ಲಿಕ್ ಮಾಡಿ ಅದರ ವಿವರಗಳನ್ನು ಓದಿ.

ಕಾವ್ಯಮೀಮಾಂಸೆಯ ಗುಣಗಳು +

ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಮತ್ತು ಲಯ: 'ಆಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ, ಲಾಲಿಸೆನ್ನ...', 'ಮತ್ತಿಲ್ಲ ಮತ್ತಿಲ್ಲ' ಎಂಬ ಪುನರಾವರ್ತನೆಗಳು ಮಂತ್ರದಂತಹ ಲಯವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ, ಮನವಿಯ ತುರ್ತನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತವೆ.
ನೇರ ಸಂಬೋಧನೆ: 'ತಂದೆ', 'ಅಯ್ಯಾ' ಎಂಬ ನೇರ ಸಂಬೋಧನೆಗಳು ಆತ್ಮೀಯ ಮತ್ತು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತವೆ.
ಭಾಷೆಯ ಸರಳತೆ: ದೈನಂದಿನ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಆಳವಾದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹಂಬಲವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದು ವಚನಗಳ ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣ.

ಧಾರ್ಮಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ +

ಏಕದೇವೋಪಾಸನೆ: 'ನೀನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಿಲ್ಲ' ಎಂಬುದು ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನೇ ಏಕೈಕ ಪರಮ ಸತ್ಯ ಎಂಬ ವೀರಶೈವ ತತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ.
ದೇವರ ಸ್ವರೂಪ: ದೇವರು 'ತಂದೆ'ಯಾಗಿ ರಕ್ಷಕ, 'ಗತಿ'ಯಾಗಿ ಮಾರ್ಗ ಮತ್ತು 'ಮತಿ'ಯಾಗಿ ಜ್ಞಾನದಾತ. ಆತನೇ ಎಲ್ಲ ಅಗತ್ಯಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುವವನು.
ನೇರ ಸಂಬಂಧ: ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳಿಲ್ಲದೆ ದೇವರೊಂದಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವ ವೀರಶೈವ ಆದರ್ಶವನ್ನು ಇದು ಉದಾಹರಿಸುತ್ತದೆ.

ಅನುಭಾವಿಕ ಅನುಭವ +

ಮಧುರ ಭಾವ: ವಚನದ ತೀವ್ರತೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮೀಯತೆಯು ದೇವರನ್ನು ದಿವ್ಯ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿ ಕಾಣುವ 'ಮಧುರ ಭಾವ'ವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ದೈವೀ ಮೌನ: 'ಏಕೆನ್ನ ಮೊರೆಯ ಕೇಳೆಯಯ್ಯಾ?' ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯು ಅನುಭಾವಿಯ 'ಆತ್ಮದ ಕತ್ತಲ ರಾತ್ರಿ'ಯ (dark night of the soul) ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಸಂವಾದಿಯಾಗಿದೆ.
ಅದ್ವೈತದತ್ತ ಪಯಣ: 'ನೀನೆ ಎನಗೆ ಗತಿ, ನೀನೆ ಎನಗೆ ಮತಿ' ಎಂಬಲ್ಲಿ, ಸಾಧಕ ಮತ್ತು ಸಾಧ್ಯದ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವು ಮಸುಕಾಗುವ ಅನುಭವದತ್ತ ಸಾಗುವ ಸೂಚನೆಯಿದೆ.

ಯೋಗಿಕ ಅರ್ಥಗಳು +

'ಮತಿ' ಮತ್ತು 'ಗತಿ': ಯೋಗದಲ್ಲಿ 'ಮತಿ'ಯು 'ಬುದ್ಧಿ'ಯನ್ನು ಮತ್ತು 'ಗತಿ'ಯು ಆತ್ಮದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಚಲನೆ ಅಥವಾ 'ಪ್ರಾಣ'ವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಬಹುದು. ಇವೆರಡನ್ನೂ ದೈವೀ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಸುವುದು ಒಂದು ಯೋಗಿಕ ಕ್ರಿಯೆ.
ಅನಾಹತ ನಾದ: 'ಆಲಿಸೆನ್ನ ಬಿನ್ನಪವ' ಎಂಬುದು ಭಕ್ತೆಯ ಆಂತರಿಕ ಧ್ವನಿ (ಅನಾಹತ ನಾದ) ದೈವೀ ಪ್ರಜ್ಞೆಯಿಂದ ಕೇಳಲ್ಪಡಬೇಕು ಎಂಬ ಆಶಯವಾಗಿರಬಹುದು.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಂದೇಶ +

ಲೌಕಿಕದ ವಿಮರ್ಶೆ: ಲೌಕಿಕ ಆಧಾರಗಳ ನಿರರ್ಥಕತೆಯನ್ನು 'ನೀನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತಿಲ್ಲ' ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.
ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕರ್ತೃತ್ವ: ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ನೇರವಾಗಿ ದೇವರನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವುದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಹಕ್ಕನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತದೆ.
ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಾನತೆ: ದೇವರು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಏಕೈಕ ಆಶ್ರಯವಾಗಿದ್ದರೆ, ಜಾತಿ, ಲಿಂಗದಂತಹ ಲೌಕಿಕ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಪಥದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಸ್ತುತವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂಬ ಸಮಾನತೆಯ ಸಂದೇಶ ಇಲ್ಲಿದೆ.

ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷಾಂತರಗಳು

ವಚನದ ಸಾರವನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಗ್ರಹಿಸಲು ಇಲ್ಲಿ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ಅನುವಾದಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ: ಒಂದು ಪದಶಃ ಅರ್ಥವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಭಾವವನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತದೆ.

Literal Translation

Hear my plea, cherish my plea, uphold my plea.
Why, O Father, do You not hear my cry?
Other than You, there is none, none at all.
You alone are my way, You alone are my wisdom, O Lord,
O Chennamallikarjuna!

Poetic Translation

Oh, listen to my plea, I pray Thee hear,
Oh, cherish now my plea, and calm each fear,
Oh, safeguard Thou my plea, and hold me dear!
My Father, why this cry dost Thou not hear?
Beside Thee, there is none, no other, none!
Thou art my only Way, all paths outrun,
Thou art my only Light, my guiding Sun,
O Lord, Chennamallikarjuna, my All, my One!

ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿಯವರ ವಚನದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ರಚಿಸಲಾದ ಸಂವಾದಾತ್ಮಕ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್.

September 2007 ರ ಬರಹ 

---

ಆರ್ಕುಟ್ ನ ಒಂದು ತಾಣ ದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಈಗೊಂದು ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ದ.
ಲಿಂಗಾಯಿತರು ಏಕೆ ಹೆಣವನ್ನು ಹೂಳುತ್ತಾರೆ? ಇತರೆ ಹಿಂದುಗಳು ಏಕೆ ಹೂಳುವುದಿಲ್ಲ ಬದಲು ಸುಡುತ್ತಾರೆ?

ನನಗೆ ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ತಿಳಿದಿದ್ದರೂ , ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಣವೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ!.
ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೀಗೆ ಯೊಚಿಸ ಶುರು ಮಾಡಿದಾಗ ಎರಡು ವಚನಗಳು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದವು.

1...ಎಮ್ಮವರಿಗೆ ಸಾವಿಲ್ಲ.. ಎಮ್ಮವರು ಸಾವನರಿಯರು.
ಸಾವೆಂಬುದು ಸ್ವಯವಲ್ಲ..
ಲಿಂಗದಿಂದುದಿಸಿ ಲಿನ್ಗೈಕ್ಯರಾದವರಿಗೆ
ಲಿಂಗದಲ್ಲಿಯಲ್ಲದೇ ಬೇರೆಡೇ ಸ್ಥಳವುಂಟೆ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ!!

2.ಅಟ್ಟುದನಡುವರೇ, ಸುಟ್ಟುದ ಸುಡುವರೆ? ಬೆಂದ ನುಲಿಯಾ ಸಂಧಿಸಬಹುದೆ?
ಪಂಚಾಕ್ಷರೀಯಲ್ಲಿ ಧಗ್ದವಾದ ನಿರ್ದೇಹಿಗೆ ಸಂದೇಹವುಂಟೆ?
ಧಗ್ಧಸ್ಯ ದಹನಮ್ ನಾಸ್ಥಿ, ಪಕ್ವಸ್ಯ ಪಚನಂ ಯತಾ! ಜ಼್ನಾನಾಗ್ನಿ ಧಗ್ಧ ದೇಹಸ್ಯ ನ ಪುನರ್ಧಹನ ಕ್ರಿಯ!!
ಇದು ಕಾರಣ ಕೂಡಲ ಚೆನ್ನ ಸಂಗನ ಶರಣರು ಬ್ರಾಂತು ಸೂತಕ ಕ್ರಿಯಾವಿಹಿತರು

ಈ ವಚನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಂಚೆ ವೀರ ಶೈವ ದಲ್ಲಿನ "ದೈವದ ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರ" ( ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟ್ ಆಫ್ ಗಾಡ್ ಅಂಡ್ ರಿಯಲೈಸೇಶನ್!) ಗೂ ಇತರೆ ಇತರೆ ಹಿಂದೂ ಮಾರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ವೈತ್ಯಸ ವಿದೆ ಎನ್ನುವುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

ವೀರಶೈವ ಒಂದು ಇಂಡಿಪೆಂಡೆಂಟ್ ಆದಂತಹ ಮಾರ್ಗ ಎಂಬುದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿದ ವಿಷಯ. ದೈವದ ಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಈ ಮಾರ್ಗ "ಷಟ್ ಸ್ಥಲ" ಜ್ಞಾನ ದ ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತೆ, ಅಷ್ಟಾವರಣ ಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತೆ, ಪಂಚಾಚಾರಗಳನ್ನು
ವಿಧಿಸುತ್ತೆ ಎಂದು ನಮಗೆಲ್ಲ ತಿಳಿದ್ದಿದೆ. ಈ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಮಾರ್ಗ. ಬೇರೆ ಮಾರ್ಗಗಳಿಗಿನ್ತ ಬಿನ್ನ. ಇಡೀ ಪೀಟಿಕೆ ಅಷ್ಟೇ..

ಇವಲ್ಲದೇ ಲಿಂಗಾಯತಕ್ಕೂ ಇತರೆ "ಬ್ರಾಹ್ಮಣೀಯ" ಮಾರ್ಗಗಳಿಗೂ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ವೈತ್ಯಸ ವಿದೆ. ಅದು ಶವ ಸಂಸ್ಕಾರ!.. ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ನೇ ಇವತ್ತು ನಾನು ಬರೆಯಬೇಕು ಅಂದುಕೊಂಡಿರೋದು!

ಇತರೆ ಮಾರ್ಗಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ. ಈ ಮಾರ್ಗದ ಬಗ್ಗೆಯೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ! .. ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಓದಿ, ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಬಂದ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ.

ವೇದಾಂತ ದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ವಾದಮ್ತಹ ಕೆಲವು ವಾಕ್ಯಗಳು ಇದ್ದಾವೆ.
ಇಡೀ ವೇದಾಂತದ ತಿರುಳು / ಸಾರಾಂ ಷ ಅಂತ ಕರೆಬಹುದಾದ ವಾಕ್ಯಗಳು ಇವು..

ದೇಹಮ್ ನಾಹಮ್ ( ಈ ದೇಹ ನಾನಲ್ಲ )
ಕೋಹಂ? (ನಾನು ಯಾರು?)
ಸೋಹಮ್. ( ಅದೇ ನಾನು!)

ವೇದಾಂತದ ಪ್ರಕಾರ ನಿಜದ ನಾನು ಈ ದೇಹವಲ್ಲ, ಈ ದೇಹ ನಾನು ಎಂಬುದು ಅಜ್ಞಾನ! ಅದೊಂದು ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆ! ಇಂತಹ ತಪ್ಪು ತಿಳಿವಳಿಕೆಯನ್ನ ಅಮ್ಧಕಾರವನ್ನು ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ಶರಣ ತನ್ನ ಸಾಧನೆ ಇಂದ / ದೀಕ್ಷೆ ಇಂದ ಈಗಾಗಲೆ ಸುಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ!

ಅಹಂ ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾವ ವಿದೆ. ಅಹಂ ಅಂದ್ರೆ ಏನು , ಅದು ಹೇಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಿಜದ ಅರಿವು ನಿಂದ ದೂರ ಇಡುತ್ತೆ! ಈ ಅಹಂ ಅತ್ವ ಜಂಬ ಹೇಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಬನ್ದನಕ್ಕೆ ಒಳಪಡಿಸುತ್ತೆ ! ಅಂತ ಸಾಕಷ್ಟು ಓದಿ ಕೊನ್ಡಿದ್ದೀರಿ ನೀವುಗಳು.

ಈಗ ವಚನಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. "ಅಟ್ಟುದನಡುವರೇ?" . ಇಲ್ಲಿ ಅಡುವುದು ಅಂದ್ರೆ ಹೊರಹಾಕುವುದು ಎಂದು. ಹೊರಹಾಕಿದ್ದನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೊರಹಾಕಲಗುವುದೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ.. ಉತ್ತರವೋ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆ.. ಅದು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ! . ಶರಣ ತನ್ನ ಆತ್ಮನಿವೇದನೆ, ದಾಸೋಹ , ಕಾಯಕ, ಮುಂತಾದ ತನ್ನ ನಿತ್ಯ ಕರ್ಮಗಳಿಂದ ತನ್ನ ಅರಿವಿನಿನ್ದ ತನ್ನ ಅಹಂ ಅನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹೊರಹಾಕಲು ಬರೋಲ್ಲ.
"ಸುಟ್ಟುದ ಸುಡುವರೆ?" .. ಶರಣರ ವೈರಾಗ್ಯ , ತ್ಯಾಗ ಜೀವನ , ಅವರ ಅರಿವು " ಈ ದೇಹ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು" ಎಂಬ ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಯನ್ನ ಈಗಾಗಲೆ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದೆ!. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅಚರಣೆಗಾಗಿ ಸುಡುವುದು ಅದೊಂದು ಭ್ರಾನ್ತು!

ಶಿವನಿಗೆ ಶರಣಾದನ್ತಹ ಶರಣನ ದೇಹವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಆವನು ದೇಹಾತ್ಮ ಬುದ್ದಿ ಗಿಂತ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಸ್ಟಾಪೀಸುವಮುಕ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ.

ಬಹುಶಃ ಪ್ರಮುಖ ವಾಹಿನಿಯ ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ , ಸತ್ತನಂತರ ಆತ್ಮವನ್ನು ದೇಹದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವಂತಹ ನಂಬಿಕೆ ಬೆಳದು ಬಂದ ಕಾರಣ , ದೇಹವನ್ನು ಸುಡುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರಾರಂಬವಾಗಿರಬೇಕು. ಸುಟ್ಟು ಆತ್ಮವನ್ನು ದೇಹದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಗೊಳಿಸಲು!

ಬಸವಣ್ಣನವರು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಎಮ್ಮವರಿಗೆ ಸಾವಿಲ್ಲ.. ಎಮ್ಮವರು ಸಾವನರಿಯರು.
ಸಾವೆಂಬುದು ಸ್ವಯವಲ್ಲ..
ಲಿಂಗದಿಂದುದಿಸಿ ಲಿನ್ಗೈಕ್ಯರಾದವರಿಗೆ
ಲಿಂಗದಲ್ಲಿಯಲ್ಲದೇ ಬೇರೆಡೇ ಸ್ಥಳವುಂಟೆ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ!!

ಬಹುಶಹ ಮೇಲಿನ ವಚನವನ್ನು ಹೀಗೆ ಅರ್ತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಶಟ್ ಸ್ಥಲ ಜ್ನಾನಿಯಾದ ಶರಣ ಆತ್ಮ ಜ್ಞಾನಿ. ಹೇಗೆ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸಾವಿಲ್ಲವೋ ಹಾಗೆಯೇ ಆತ್ಮಜ್ನಾನಿಗೂ..
ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಬಸವಣ್ಣ ಹೇಳೋದು.. ಶರಣರಿಗೆ ಸಾವು ಎಂಬುದು ಇಲ್ಲ, ಸಾವು ಎಂಬುದು ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ಇಲ್ಲ. ಸಾವು ಎಂಬುದು ನಿಜವಲ್ಲ, ಅದೊಂದು ಬ್ರಾನ್ತು.
ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಆ "ಪರಬ್ರಹ್ಮ" ವಸ್ತು ವಿನಿಂದ / ಮಹಾ ಘನ ದಿಂದ / ಲಿಂಗದಿಂದ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ , ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಮರಳುತ್ತೇವೆ. ಬೇರೆಲ್ಲಿಗೂ ಅಲ್ಲ,. ಸ್ವರ್ಗ ನರಕ ಗಳ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಶರಣರು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಾರೆ ಶರಣರು.
ಒಂದು ವಿಶೇಷವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಷಟ್ ಸ್ಥಲ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೋಕ್ಷ ಇಲ್ಲಿ ಖಚಿತ!


ಒಂದು ವಿಶೇಷವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬೇಕು. ಷಟ್ ಸ್ಥಲ ಸಾಧಕನಿಗೆ ಇಲ್ಲಿ ಮೋಕ್ಷ ಇಲ್ಲಿ ಖಚಿತ! ಇದು ವೀರಶೈವದ ವಿಶೇಷ!

ನಾನು ಒಬ್ಬ ನಾಸ್ತಿಕನಾಗಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ, ಆತ್ಮ ಎಂದರೆ ಒಂದು "ಎನರ್ಜೀ" ಅಂತ ತಗೋಂಡ್ರೂ, ಇದನ್ನ ನಾವು ಒಪ್ಪಬಹುದು. ಆ ಎನರ್ಜೀ ಎಲ್ಲಿನ್ದನೋ ಬಂದಿತ್ತು!, ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಯ್ತು / ..ಹೋಗುತ್ತೆ.. ಅಷ್ಟೇ .. ಸಿಂಪಲ್!!!
ಸುಮ್ಮನೇ ಮೋಕ್ಷಕ್ಕಾಗಿ ನೀ ಅದನ್ನ ಬಿಡು ಇದನ್ನ ಬಿಡು, ಅದನ್ನ ಮಾಡು, ಇದನ್ನ ಮಾಡಬೇಡ.. ಯಾಕೆ ಇವೆಲ್ಲ ಸುಮ್ನೇ ಗೊಡ್ಡು ನಂಬಿಕೆಗಳು?

ನಮ್ಮ ಎಷ್ಟೋ ಆಚರಗಳಿಗೆ ( ರಿಟೂವಲ್ಸ್) ವಿಚಾರಗಳು , ನಂಬಿಕೆಗಳು ಆಧಾರ. ಮುಕ್ಯವಾಹಿನಿಯ ಹಿಂದೂಗಳ ನಂಬಿಕೆ ಪ್ರಕಾರ ಈ ದೇಹವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಆತ್ಮವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವುದು, ಅತ್ವ ಈ ದೇಹವನ್ನು ಸುಟ್ಟು "ನಾನು ಅಂದ್ರೆ ಈ ದೇಹ" ಎಂಬ ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸುಟ್ಟೆ ಎಂದು ಬ್ರಮಿಸುವುದು ಒಂದು ಪ್ದ್ದತಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಬಂದಿರಬಹುದು. ಬಹುಶಃ ಪ್ರಮುಖ ವಾಹಿನಿಯ ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲಿ , ಸತ್ತನಂತರ ಆತ್ಮವನ್ನು ದೇಹದಿಂದ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವಂತಹ ನಂಬಿಕೆ ಬೆಳದು ಬಂದ ಕಾರಣ , ದೇಹವನ್ನು ಸುಡುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಪ್ರಾರಂಬವಾಗಿರಬೇಕು. ಸುಟ್ಟು ಆತ್ಮವನ್ನು ದೇಹದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಗೊಳಿಸಲು
ಈಗ ವಚನಕ್ಕೆ ಬರೋಣ. "ಅಟ್ಟುದನಡುವರೇ?" .
ಇಲ್ಲಿ ಅಡುವುದು ಅಂದ್ರೆ ಹೊರಹಾಕುವುದು ಎಂದು. ಹೊರಹಾಕಿದ್ದನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೊರಹಾಕಲಗುವುದೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ..
ಉತ್ತರವೋ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದೆ.. ಅದು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ! . ಶರಣ ತನ್ನ ಆತ್ಮನಿವೇದನೆ, ದಾಸೋಹ , ಕಾಯಕ, ಮುಂತಾದ ತನ್ನ ನಿತ್ಯ ಕರ್ಮಗಳಿಂದ
ತನ್ನ ಅರಿವಿನಿನ್ದ ತನ್ನ ಅಹಂ ಅನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿದ್ದಾನೆ. ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹೊರಹಾಕಲು ಬರೋಲ್ಲ.

"ಸುಟ್ಟುದ ಸುಡುವರೆ?" ..
ಶರಣರ ವೈರಾಗ್ಯ , ತ್ಯಾಗ ಜೀವನ , ಅವರ ಅರಿವು " ಈ ದೇಹ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು" ಎಂಬ ತಪ್ಪು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಯನ್ನ ಈಗಾಗಲೆ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದೆ!.
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅಚರಣೆಗಾಗಿ ಸುಡುವುದು ಅದೊಂದು ಭ್ರಾನ್ತು!
ಅಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ , ಅದನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ!

ಶರಣ ಸತಿ ಲಿಂಗ ಪತಿ" ಭಾವನೆಯ , ಶಿವನಿಗೆ ಶರಣಾದನ್ತಹ , ಆವನು ದೇಹಾತ್ಮ ಬುದ್ದಿ ಗಿಂತ ಮೇಲೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಸ್ಟಾಪೀಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.

ಬೆಂದ ನುಲಿಯಾ ಸಂಧಿಸಬಹುದೆ?.. ನುಲಿ ಎಂದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಹಗ್ಗ, ನೂಲು, ತಿರುಚಿ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ವಸ್ತು ಎಂದರ್ಥ. . ನಮ್ಮ ಭವ ಬಂಧನಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಬಹುದು. ನಾವು ಸಹಾ ಈ ಸಂಸಾರದ ಮೋಹ , ಕಾಮನೆಗಳಿಗೆ, ಸಂಬಂದಗಳಿಗೆ ಹಗ್ಗದಂತೆ ಹೊಸೇದುಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ಹಗ್ಗವನ್ನು ಬೇಯಿಸಿದರೆ, ಅದರ ತಿರುಚುಗಳೆಲ್ಲ ಮೆತ್ತಗಾಗಿ, ಬಿಡಿಬಿಡಿಯಾಗಿ ಎಳೆಗಳೆಲ್ಲ ಕಡಿದುಹೋಗಿ ಬಲವಿಲ್ಲದೆ ತುಂಡಾಗಿಬಿಡುತ್ತದೆ . ಶರಣ ತನ್ನ ಸಾಧನೆಗಳಿಂದ ಅಂತಹ ಸಮ್ಬನ್ದಗಳ ವ್ಯಮೋಹಗಳನ್ನ ಕಳಚಿದ್ದಾನೆ, ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.. .ಬೆಂದ ಹಗ್ಗವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸೇರಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ; ಕಳಚಿದ ವ್ಯಾಮೋಹಗಳು ಮತ್ತೆ ಶರಣನಿಗೆ ಬರಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಹಾಗಾಗಿ ಶರಣ ನ ದೇಹವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸುಟ್ಟರೆ ಅದು ಒಂದು ಭ್ರಾಂತೂ ಕ್ರಿ

ಸಂಸ್ಕೃತದ "ದೇಹ"ಕ್ಕೆ "ಶರೀರ" ಎಂದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ "ಅಂಟಿಕೊಂಡ" ಎಂಬರ್ಥವೂ ಇದೆ. ಷಟ್ ಸ್ಥಲ ಸಾಧನೆಯಲ್ಲಿ, ಪಂಚಾಕ್ಷರ ಮಂತ್ರದ ಜಪತಪಾದಿಗಳಿಂದ ಸುಡಲ್ಪಟ್ಟು "ದೇಹವೆಂಬ ಅಂಟನ್ನು" ಕಳೆದುಕೊಂಡವನು ಆತ್ಮಸ್ವರೂಪ!

೧.ಅವನಿಗೆ ಸಂ-ದೇಹ(ಇಹಲೋಕದ ಶರೀರ)ವುಂಟೇ? = ಅವನಿಗೆ ಪುನರ್ಜನ್ಮವುಂಟೇ.. ಹೀಗಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಸಾವೂ ಇಲ್ಲ , ಮತ್ತೊಂದು ಜನ್ಮಾವೂ ಇಲ್ಲ. ೨.ಅವನಿಗೆ ಸಂದೇಹ(ಶಂಕೆ, ಅನುಮಾನ) ಉಂಟೇ? = ಅವನಿಗೆ ತಾನೇ ಆತ್ಮನೆಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಂದೇಹವುಂಟೇ..

ಶರಣ ಈಗಾಗಲೆ ದೇಹವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಆತ್ಮ ಸ್ವರೂಪಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ದೇಹವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸುಡುವುದು ಬ್ರಾನ್ತು ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮವಲ್ಲವೆ ಎಂಬುದು ವಚನ ಕಾರನ ಪ್ರಶ್ನೆ.

ಶರಣ ಈಗಾಗಲೆ ದೇಹವನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಆತ್ಮ ಸ್ವರೂಪಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ದೇಹವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸುಡುವುದು ಬ್ರಾನ್ತು ಕ್ರಿಯಾಕರ್ಮವಲ್ಲವೆ ಎಂಬುದು ವಚನ ಕಾರನ ಪ್ರಶ್ನೆ. ಜ್ಞಾನಾಗ್ನಿಯಿಂದ ಸುಡಲ್ಪಟ್ಟ ದೇಹವನ್ನು ಪುನರ್ದಹಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇಲ್ಲ.
ಈ ಕಾರಣಗಳಿನ್ದ ಶರಣರು ದೇಹವನ್ನು ಸುಡುವುದಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ ಮಣ್ಣು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.

ತನುಮನಧನವ ಕೊಟ್ಟು ಗುರುಲಿಂಗಜಂಗಮ ವನೊಲಿಸಬೇಕು - English Translation

I.            Original Vachana

ತನುವ ಕೊಟ್ಟು ಗುರುವನೊಲಿಸಬೇಕು;
ಮನವ ಕೊಟ್ಟು ಲಿಂಗವನೊಲಿಸಬೇಕು;
ಧನವ ಕೊಟ್ಟು ಜಂಗಮವನೊಲಿಸಬೇಕು;
ಈ ತ್ರಿವಿಧವ ಹೊರಗು ಮಾಡಿ, ಹರೆಯ ಹೊಯಿಸಿ,
ಕುರುಹ ಪೂಜಿಸುವವರ ಮೆಚ್ಚ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ.

-- ಬಸವಣ್ಣ

 

II.            LiteralTranslation

Having given the body, the Guru must be pleased/won over;
Having given the mind, the Linga must be pleased/won over;
Having given wealth, the Jangama must be pleased/won over.
These three (offerings/ways) having excluded/set aside,
those who, making a (noisy) show (beating the drum), worship mere signs/symbols,
Kudalasangamadeva does not approve of/is not pleased with.

 

III.            PoeticTranslation

With physical energies devoted, the Guru’s grace be won;
With mind's deep dedication, to Linga’s grace aspire;
With wealth sincerely offered, Jangama, the Ever-Moving's, grace be won.
Those who cast this threefold path aside,
And, with noisy drums and showy pride,
Worship but the outward sign,
Kudalasangama, Lord Divine, Holds them never in His esteem.

 

IV.            Theological Features of the Original Vachana:

Ø  ತ್ರಿವಿಧ ದಾಸೋಹ : (The Threefold Selfless Offering):

o   The central teaching of a holistic path of devotion. (ತನು ಮನ ಧನ ಸೇವೆ ಗಳು different from ಅನ್ನ / ಅಕ್ಷರ / ಆಶ್ರಯ - ತ್ರಿವಿಧ ದಾಸೋಹ ಗಳು). ತನು-ಮನ-ಧನ ವ ಕೊಟ್ಟು (ಕ್ರಮವಾಗಿ) ಗುರು-ಲಿಂಗ-ಜಂಗಮ ವನ್ನು ಒಲಿಸಬೇಕು.

o   ತನುವ ಕೊಟ್ಟು ಗುರುವನೊಲಿಸಬೇಕು (Offering physical energies to please the Guru): The Guru is the manifest, enlightened human teacher who guides the devotee.

o   ಮನವ ಕೊಟ್ಟು ಲಿಂಗವನೊಲಿಸಬೇಕು (Offering mind's dedication to please the Linga): The Linga (specifically, the Ishtalinga) is the personal, symbolic representation of the Ultimate Reality, a focus for inner contemplation and devotion.

o   ಧನವ ಕೊಟ್ಟು ಜಂಗಮವನೊಲಿಸಬೇಕು (Offering wealth to please/win the grace of Jangama, the Ever-Moving): Jangama here signifies the dynamic, ever-moving aspect of the Ultimate Reality, the divine in motion, or the collective spiritual energy embodied by enlightened, itinerant souls. The offering of wealth supports this living, moving spiritual principle or those who truly embody it.

 

Ø  Interconnectedness of Guru-Linga-Jangama: These three are understood as different manifestations or access points to the same Ultimate Reality, often considered a trinity in Veerashaivism.

 

Ø  Critique of Hollow Religiosity: Basavanna strongly condemns superficial and insincere religious practices.

o   ಈ ತ್ರಿವಿಧವ ಹೊರಗು‌ ಮಾಡಿ (These three having excluded): Denotes the deliberate neglect of the authentic path.

o   ಹರೆಯ ಹೊಯಿಸಿ (Making a noisy show/beating the drum): Criticizes ostentatious, performative rituals lacking inner sincerity, specifically "beating the drum and displaying Linga worship."

o   ಕುರುಹು ಪೂಜಿಸುವರ (Worshippers of mere signs/symbols - ಇಷ್ಟಲಿಂಗವೂ ಕುರುಹೇ!!): Denounces the superficial worship of external symbols without internalizing their deeper spiritual meaning.

 

Ø  Divine Authority and Judgment (ಮೆಚ್ಚ ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ): The use of Basavanna's ankitanama (signature name for his deity, the Lord of the Meeting Rivers) signifies that the disapproval of hypocrisy is divinely sanctioned.

 

Ø  Emphasis on Inner Purity and Sincere Devotion: The Vachana champions authentic, internal spiritual experience (anubhava / ಅನುಭಾವ) and sincere love for the divine (bhakti / ಭಕ್ತಿ) over external displays.

 

 

V.            Poetic Features of the Original Vachana:

o   Ankitanāma (Signature Phrase): The concluding "ಕೂಡಲಸಂಗಮದೇವ" (Kūḍalasaṅgamadēva).

o   Parallelism: The first three lines exhibit a strong, repetitive structure ("X ಕೊಟ್ಟು Yನೊಲಿಸಬೇಕು").

o   Direct and Epigrammatic Style: Concise, aphoristic, and easily memorable.

o   Use of Colloquial Kannada: Making profound spiritual ideas accessible to the common people.

o   Contrast: Sharp juxtaposition of true devotion versus superficial acts.

o   Rhythmic Prose: Possesses a natural cadence suitable for recitation.

o   Assertive and Didactic Tone: Clear instruction and firm conviction.

o   Imagery: "ಹರೆಯ ಹೊಯಿಸಿ" (beating the drum) creates a vivid image of performative worship.

 

VI.            Reflection of these Features in the Poetic Translation:

o   Theological Core: The translation maintains the central message. "With wealth sincerely offered, Jangama, the Ever-Moving's, grace be won," tries to more accurately reflect the dynamic and vast understanding of Jangama.

o   Ankitanāma: "Kudalasangama, Lord Divine, / Holds them never in His esteem" conveys the divine judgment.

o   Parallelism: The first three lines retain their parallel structure.

o   Style: Aims for clarity and impact with poetic diction.

o   Contrast: The juxtaposition between true and false worship is preserved.

o   Rhythm and Rhyme: An AABC DDEE rhyme scheme and a generally consistent rhythm are used.

o   Tone: Reflects the assertive and critical tone of the original.

o   Imagery: "Noisy drums and showy pride" for "ಹರೆಯ ಹೊಯಿಸಿ," and "outward sign" for "ಕುರುಹು.

ಆರೂ ಇಲ್ಲದವಳೆಂದು ಆಳಿಗೊಳಲುಬೇಡ - English Translation

ಆರೂ ಇಲ್ಲದವಳೆಂದು ಆಳಿಗೊಳಲುಬೇಡ ಕಂಡೆಯಾ?

ಏನ ಮಾಡಿದಡೂ ಆನಂಜುವಳಲ್ಲ.

ತರಗೆಲೆಯ ಮೆಲಿದು ಆನಿಹೆನು, ಸರಿಯ ಮೇಲೊರಗಿ ಆನಿಹೆನು.

ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ, ಕರ ಕೇಡನೊಡ್ಡಿದಡೆ

ಒಡಲನು ಪ್ರಾಣವನು ನಿಮಗರ್ಪಿಸಿ ಶುದ್ಧಳಹೆನು.

 --- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

Thinking I am a woman with no one, do not try to enslave/exploit me, do you see/understand?

Whatever you may do, I am not one who will fear.

Chewing dry leaves, I shall survive; reclining on a harsh/sharp surface, I shall survive.

Oh Chennamallikarjuna, if you inflict extreme/dire harm/torment,

Offering my body and life-breath to You, I shall become pure.

#PoeticTranslation

Think me not a lone woman, Lord, to be bent to your whim!

For whatever you may devise, no fear shall my spirit dim.

On fallen leaves I'll feed and thrive, on jagged stones I'll lie,

And still my soul will stay alive, beneath your watchful eye.

Chennamallikarjuna, my Lord, though dire ruin you may send,

This body, this breath, to You outpoured, I'll be pure, world without end.

------

This poetic translation seeks to convey the Vachana's profound emotional depth, its inherent spiritual vigor (Ojas guṇa), its clarity of message (Prasāda guṇa), and the subtle sweetness (Mādhurya guṇa) of Akka Mahadevi's unwavering devotion to Chennamallikarjuna. It employs various poetic devices to evoke a similar resonance in English:

Poetic Features Used in the Poetic Translation:

The poetic translation above incorporates several features to achieve its artistic and emotional effect, aiming to reflect the power of the original Vachana:

1. Rhyme Scheme: The translation employs an AABB CCDD EE rhyme scheme (e.g., whim/dim, lie/eye, send/end) to provide a musical quality and coherence often found in devotional poetry.

2. Rhythm and Meter: While not strictly adhering to a rigid meter, the lines generally follow an iambic flow with variations. This creates a poetic cadence that is pleasing to the ear while allowing for natural expression.

3. Vivid Imagery: Phrases like "fallen leaves" and "jagged stones" are used to paint a clear picture of the ascetic hardships Akka Mahadevi is willing to endure, mirroring the original's stark imagery ("ತರಗೆಲೆ," "ಸರಿಯ ಮೇಲೊರಗಿ").

 4. Apostrophe (Direct Address): The poem directly addresses the divine ("Lord," "Chennamallikarjuna, my Lord"), a key characteristic of Bhakti poetry that establishes an intimate and confrontational tone, much like the original "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ."

 5. Alliteration and Assonance: Subtle use of sound repetition, such as in "spirit dim" (alliteration of 'd' if "devise" is considered, assonance of short 'i') and "feed and thrive," enhances the lyrical quality of the verse.

 6. Emotive Language: Words and phrases like "bent to your whim," "spirit dim," and "dire ruin" are chosen to convey the intense emotional landscape of the Vachana—Akka's defiance, resilience, and the gravity of the divine test.

 7. Figurative Language: The phrase "to be bent to your whim" serves as a metaphorical expression for subjugation or exploitation, capturing the essence of "ಆಳಿಗೊಳಲುಬೇಡ."

 8. Elevated Diction and Tone: The language maintains a tone of serious conviction and spiritual gravitas, appropriate for the Vachana's themes of divine challenge and ultimate surrender.

These elements work in concert to translate not just the words, but the passionate spirit and profound faith that animate Akka Mahadevi's Vachana.

ಶರಣರ ಸಂಗದಲ್ಲಿ ಹೂಣಿ ಹೊಕ್ಕು ಬದುಕು - English Translation

ಆಯುಷ್ಯ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ, ಭವಿಷ್ಯ ತೊಲಗುತ್ತಿದೆ,

ಕೂಡಿರ್ದ ಸತಿಸುತರು ತಮತಮಗೆ ಹರಿದು ಹೋಗುತ್ತೈದಾರೆ;

ಬೇಡ ಬೇಡವೆಲೆ ಬಂಜೆಯಾಗಿ ಕೆಡಬೇಡ ಬಯಲಿಂಗೆ ಮನವೆ,

ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನನ ಶರಣರ ಸಂಗದಲ್ಲಿ,

ಹೂಣಿ ಹೊಕ್ಕು ಬದುಕು ಕಂಡಾ, ಮನವೆ.

-- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

Life's span is going, the future is disappearing,

Wife and children who were together, to their own selves are scattering and going;

No, no! O Mind, do not be ruined by being barren to the Absolute (Bayalu)*,

In the company of Chennamallikarjuna's Sharanas, having resolved, having entered, find true Life, O Mind!

#PoeticTranslation

Life slips away, the future fades from sight,

Wife, children, once so close, now scatter, each to their own light.

No, no, O Mind! Towards the Ultimate, be not a barren, wasted soul,

In fellowship with my Lord's saints, who make the spirit whole,

Plunge deep, resolve, and birth the Life that is your truest goal!

Note::

ಇಲ್ಲಿ "ಬಯಲು" (Bayalu) ಎಂದರೆ ಕೇವಲ ಖಾಲಿ ಜಾಗ ಅಥವಾ ಶೂನ್ಯವಲ್ಲ. ಇದು ಶರಣ ತತ್ವದಲ್ಲಿನ ನಿರಾಕಾರ, ಕಾಲಾತೀತ ಪರಮ ಸತ್ಯ (The Absolute/The Ultimate Reality). "ಬಯಲಿಗೆ ಬಂಜೆಯಾಗುವುದು" ಎಂದರೆ ಆ ಪರಮ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಳ್ಳಲು, ಅಂದರೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕವಾಗಿ "ಜನ್ಮ ನೀಡಲು" ವಿಫಲವಾಗುವುದು. "ಬಯಲು" ಎಂಬುದನ್ನು "The Ultimate" ಎಂದೂ, ಮತ್ತು ಸಾರ್ಥಕ ಬದುಕನ್ನು "birth the Life" ಎಂದು ರೂಪಕವಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸಲಾಗಿದೆ.

Challenges and Strategies - Translation of Vachanas

Vachanas, a unique genre of Indian literature and spiritual expression, originated in 12th-century Karnataka. More than just poems, they are considered "spontaneous mystical poems", "rhythmic writing", and the "basic scripture of Lingayatism". The term 'Vachana' literally means "that which is said" or "utterances," reflecting their nature as direct expressions of the Sharanas' (devotees of Shiva) spiritual experiences. They are a "veritable gold mine of knowledge and virtue" and are often compared to the Upanishads for their "poetic fervour and profundity of meaning". This multifaceted nature makes their translation a significant challenge.

Translating Vachanas requires a deep understanding of their historical, socio-religious, theological, philosophical, mystical, and yogic dimensions. The Vachanas are deeply connected to the Sharana movement of 11th and 12th-century Karnataka, which was a response to ritualism, caste discrimination, and social inequalities. They were a "sweeping movement of protest and reform", using vernacular Kannada to democratize spiritual discourse and challenge the exclusivity of Sanskrit-dominated traditions.

Key Vachanakaras include Basavanna, Akka Mahadevi, and Allama Prabhu. Basavanna, a social reformer and philosopher, used the ankitanama "Kudala Sangama Deva" and is known for his social critique and ethical teachings. Akka Mahadevi, a female mystic, expressed intense devotion to "Channa Mallikarjuna" and is celebrated for her lyrical beauty and defiance of patriarchal norms. Allama Prabhu, who presided over the Anubhava Mantapa, used "Guheshwara" and is known for his profound spiritual depth and enigmatic style (Bedagina Vachanas). Over 200 Vachanakaras, including more than thirty women, contributed to this diverse body of literature.

Vachanas challenged the caste system, rituals, gender discrimination, and superstitions, advocating for social equality, the dignity of labor (Kayaka), and direct worship of Shiva through the Ishtalinga. Lingayatism, based on Vachanas, is fundamentally monotheistic, centered on Lord Shiva as the supreme God, and rejects Vedic authority, elaborate scripturalism, and conventional notions of rebirth. The Ishtalinga, a personal, portable Linga worn by devotees, signifies an intimate, unmediated relationship with the divine.

Key philosophical concepts underpinning Vachana literature include:

• Kayaka: Honest work performed as worship.

• Dasoha: Selfless service and sharing one's earnings with the community.

• Shatsthala: A six-stage spiritual path leading to the soul's union with the Divine.

• Shunya and Bayalu: Terms for the ultimate reality, a dynamic, potent void from which all existence emerges.

Vachanas are born from the "deep Shiva yoga saadhane" and are articulations of Anubhava, or direct mystical experience. They are "first hand narrative of Sharanas", chronicling personal journeys towards divine realization. The Anubhava Mantapa was a space for sharing these insights. This prioritization of personal, unmediated experience is a defining characteristic of the Vachana movement.

The poetic form of Vachanas is unique, often described as "rhythmic writing" or "free verse", free from strict metrical rules. They are concise and epigrammatic. Imagery, symbolism, and metaphor, often drawn from everyday life, are used to convey profound ideas. Bedagina Vachanas are enigmatic, riddle-like poems using "Sandhya Bhasha" (Twilight Language), a coded symbolic mode of expression, to convey esoteric truths.

A defining feature is the Ankitanama, a divine signature used by each Sharana, reflecting their personal relationship with the Divine. The translation of Ankitanamas, whether literal or transliterated, is a significant decision affecting the tone and authenticity of the Vachana in English.

Translating Vachanas involves bridging linguistic divides between 12th-century Kannada and modern English, dealing with idioms, colloquialisms, and culturally embedded phrases. Conveying cultural and religious nuances, such as the unique worship of the Ishtalinga and the critique of Brahminical rituals, requires careful contextualization. The challenge also lies in translating the ineffable mystical experience (Anubhava) and the intense devotional tone (Bhakti Rasa). Rendering abstract philosophical concepts like Shunya and Bayalu demands conveying their philosophical weight and experiential reality.

The translation of Vachanas requires fidelity to the original's meaning, form, style, and spirit, while also being creative in recreating its rhythmic prose and poetic power in English. The translator acts as an interpreter and cultural mediator. Learning from predecessors like A.K. Ramanujan and engaging with critiques of existing translations are crucial for an ethically informed practice. Deep research and collaboration with experts are essential. Ethical imperatives include avoiding misrepresentation, appropriation, or dilution of the original's spiritual import. The translation should aim to awaken "an intense moral feeling," foster "fellow-feeling," and inspire spiritual aspiration, much like the originals.

ಆಯತ ಸ್ವಾಯತ ಅನುಭಾವದ ಅರಿವು - English Translation

ಆಯತ ಸ್ವಾಯತ ಅನುಭಾವವ ನಾನೆತ್ತ ಬಲ್ಲೆನಯ್ಯಾ?

ಗುರು ಲಿಂಗ ಜಂಗಮಕ್ಕೆ ಅರ್ಥಪ್ರಾಣಾಭಿಮಾನವ ಸಮರ್ಪಿಸಿ,

ಅಹಂಕಾರವಳಿದಿಹಂತಹ ಪುರಾತನರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಭೃತ್ಯರ ಭೃತ್ಯಳಾಗಿಪ್ಪೆನಯ್ಯಾ.

ಇದು ಕಾರಣ, ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯನ ಗಣಂಗಳಲ್ಲದನ್ಯವ ನಾನರಿಯೆನಯ್ಯಾ.

--- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

That prepared, self-controlled mystical experience, how indeed can I know it, O Lord?

To Guru, Linga, and Jangama, having dedicated wealth, life, and ego (self-conceit),

In the house (or spiritual abode) of the ancients who have obliterated their ego,

A servant of their servants I shall be, O Lord.

For this reason, other than the Ganas (devotee-community) of Chennamallikarjuna, my Lord, I know nothing else, O Lord.

#PoeticTranslation

How shall I, O Lord, presume to know

That state prepared, by self subdued, where mystic currents flow?

My wealth, my life, my very self, I offer at the feet

Of Guru, Linga, Jangama—surrender sacred and sweet.

In the abode of ancients, where all ego finds its end,

A servant to their servants, thus my life I wish to spend, O Lord.

For this dear cause, and this alone, my heart knows no other way,

Than the Ganas of Chennamallikarjuna, my Lord, I know naught else, I say!

Note: 

ಆಯತ - ಸ್ವಾಯತ - ಸನ್ನಿಹಿತ ಗಳು ಲಿಂಗಾಯತ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಗುರ್ತಿಸಲ್ಪಡುವ ಮೂರು ಸಾಧನೆಯ ಹಂತಗಳು. ಲಿಂಗವು ಸಾಧನಗೆ ಬಳಸುವ ಒಂದು ಅಣಿಗೆ / tool / ಸಾಧನ.‌  ಅಂಗಕ್ಕೆ ಆಯತಲಿಂಗ, ಮನಕ್ಕೆ ಸ್ವಾಯತಲಿಂಗ, ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಸನ್ನಿಹಿತಲಿಂಗ.

ಆಯತಲಿಂಗ ಎಂದರೆ ದೀಕ್ಷೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟ ರೂಪವುಳ್ಳ ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಲಿಂಗ. ಲಿಂಗಾಯತ theology ಯಲ್ಲಿ ಆಯತ ಎಂದರೆ ಸಿದ್ದತೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ, ತಯಾರಿ ಆದ, ಯೋಗ್ಯತೆ ಗಳಿಸಿದ ಒಂದು ಹಂತ ಎಂದು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು "prepared" ಎಂದು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ.

ಶರಣರ ನೋವ ಕಂಡು ಆನು ಬೆಂದೆನಯ್ಯಾ - English Translation

ಆನು ನೊಂದೆನಯ್ಯಾ, ಆನು ಬೆಂದೆನಯ್ಯಾ,

ಆನು ಬೆಂದ ಬೇಗೆಯನರಿಯದೆ ಕೆಟ್ಟೆನಯ್ಯಾ,

ಆನು ಕೆಟ್ಟ ಕೇಡನೇನೆಂದು ಹವಣಿಸುವೆನಯ್ಯಾ

ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ,

ನಿಮ್ಮ ಶರಣರ ನೋವ ಕಂಡು ಆನು ಬೆಂದೆನಯ್ಯಾ.

-- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

I am pained, O Lord, I am scorched, O Lord.

Not knowing this burning anguish, I am pained, O Lord.

The ruin I have suffered, how shall I describe it, O Lord?

O Chennamallikarjuna, seeing the pain of Your Sharanas, I am scorched, O Lord.

#PoeticTranslation

I am pained, my Lord, I am seared, my Lord,

This burning grief, its source unseen, yet I am pierced, my Lord.

This ruin I bear, a desolate fate, how can its weight be told, my Lord?

O Chennamallikarjuna, Great, seeing Your devotees' pain, I too am seared, my Lord.

ಉನ್ಮನಿಯ ರಭಸದ ಮನ ಪವನದ ಮೇಲೆ - English Translation

ಆಧಾರ ಸ್ವಾಧಿಷ್ಠಾನ ಮಣಿಪೂರಕ ವಿಶುದ್ಧಿ ಆಜ್ಞೇಯವ ನುಡಿದಡೇನು?

ಆದಿ ಅನಾದಿಯ ಸುದ್ದಿಯ ಕೇಳಿದಡೇನು ಹೇಳಿದಡೇನು?

ತನ್ನಲ್ಲಿದ್ದುದ ತಾನರಿಯದನ್ನಕ್ಕರ.

ಉನ್ಮನಿಯ ರಭಸದ ಮನ ಪವನದ ಮೇಲೆ

ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯನ ಭೇದಿಸಲರಿಯರು.

-- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

Speaking of Ādhāra, Svādhiṣṭhāna, Maṇipūraka, Viśuddhi, Ājñā – what of it?

Hearing or telling the news of the primal and the non-primal – what of it?

Until one knows that which is within oneself, (it is) useless/a mere letter.

Those with an impetuous mind in (the state of) Unmani, (relying) upon the breath,

Cannot pierce/know Chennamallikārjuna.

#PoeticTranslation

What if you speak of chakras, root to crown’s array,

Of Ādhāra, Svādhiṣṭhāna, and Ājñā’s bright display?

What if you tell or hear tales, ancient, vast, and deep,

Of Primal Source, and Endless, secrets that they keep?

If the truth that dwells within, you’ve yet to truly see,

All words are empty letters, a hollow decree.

Those who in Unmani’s state, with minds still fierce and wild

By impetuous force are driven, by breath’s raw power beguiled

Though on vital airs they ride, in seeming lofty flight,

They cannot pierce the veil to my Jasmine-Lord’s pure light

My Chennamallikārjuna’s essence, they shall never know aright.

ಆದಿ ಅನಾದಿ ಎನ್ನದೆ ಬಸವಣ್ಣ - English Translation of Akka's Vachana

ಆದಿ ಅನಾದಿಯೆನ್ನದೆ ಬಸವಣ್ಣ ಗಣಮೇಳಾಪವಾಗಿ

ಅನಂತ ಯುಗಂಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಕಲ ಲೋಕದೊಳು

ಚರಿಸುತ್ತಿಪ್ಪ ಸುಳುಹನರಿಯದೆ

ಸಕಲ ನಿಃಕಲರೆಲ್ಲ ಭ್ರಮೆಗೊಂಡು ಬೀಳುತ್ತೇಳುತ್ತಿರ್ದರು.

ಇವರೆಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ಆ ಗಣಂಗಳ ನಾನರಿದು ಬದುಕಿದೆನು ಕಾಣಾ

ಶ್ರೀಶೈಲ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

--- ಅಕ್ಕಮಹಾದೇವಿ

#LiteralTranslation

Basavanna, not to be termed beginning (Aadi) or beginningless (Anaadi), being a confluence/embodiment of Ganas

Without knowing the trace/path of him who traverses all worlds even through infinite eons, all those (who engage with concepts of) Sakala (the manifest) and Nishkala (the unmanifest) were deluded, falling and rising.

In contrast to all of them, I, having known those Ganas, have attained true life/salvation, behold!

O Chennamallikarjuna of Srisaila!

#PoeticTranslation

Whom "start" nor "startless" ever could define,

Lord Basavanna, where the Ganas entwine.

His subtle way, through countless ages known,

Through all the worlds, a sacred passage shown.

The Sakala-Nishkala scholars, in their quest,

Knew not this trace, by illusion possessed,

And rose to fall, in a bewildering maze.

But I, before them, knowing the Ganas' ways,

Found true awakening, and true life, you see!

O Srisaila's Chennamallikarjuna, praise to Thee!

ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ನಿಜದ ನಿಲುವು - English. translation of Akka's Vachana

ಆದಿ ಅನಾದಿ ನಿತ್ಯಾನಿತ್ಯವ ತಿಳಿಯಲರಿಯದೆ ವಾಯಕ್ಕೆ ಪರಬ್ರಹ್ಮವ ನುಡಿವ ವಾಯುಪ್ರಾಣಿಗಳವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರೋ, ಆ ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ನಿಜದ ನಿಲವ? ಅದೆಂತೆಂದಡೆ: ಆದಿಯೆ ದೇಹ, ಅನಾದಿಯೆ ನಿರ್ದೇಹ, ಆದಿಯೆ ಸಕಲ, ಅನಾದಿಯೆ ನಿಷ್ಕಲ, ಆದಿಯೆ ಜಡ, ಅನಾದಿಯೆ ಅಜಡ. ಆದಿಯೆ ಕಾಯ, ಅನಾದಿಯೆ ಪ್ರಾಣ. ಈ ಎರಡರ ಯೋಗವ ಭೇದಿಸಿ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೆ ತಿಳಿದು ನೋಡಲು, ಆದಿ ಸಂಬಂಧವಪ್ಪ ಭೂತಂಗಳು ನಾನಲ್ಲ. ದಶವಿಧೇಂದ್ರಿಯಂಗಳು ನಾನಲ್ಲ, ದಶವಾಯಿಗಳು ನಾನಲ್ಲ. ಅಷ್ಟಮದಂಗಳು, ಸಪ್ತವ್ಯಸನಂಗಳು, ಅರಿಷಡ್ವರ್ಗಂಗಳು, ಷಡೂರ್ಮಿಗಳು, ಷಡ್ಬ್ರಮೆಗಳು, ಷಡ್ಭಾವವಿಕಾರಂಗಳು, ಷಟ್ಕರ್ಮಂಗಳು, ಷಡ್ಧಾತುಗಳು, ತನುತ್ರಯಂಗಳು, ಜೀವತ್ರಯಂಗಳು, ಮಲತ್ರಯಂಗಳು, ಮನತ್ರಯಂಗಳು, ಗುಣತ್ರಯಂಗಳು, ಭಾವತ್ರಯಂಗಳು, ತಾಪತ್ರಯಂಗಳು, ಅಂತಃಕರಣಂಗಳು ಇಂತಿವಾದಿಯಾಗಿ ತೋರುವ ತೋರಿಕೆಯೇನೂ ನಾನಲ್ಲ, ನನ್ನವಲ್ಲ. ಇಂತಿವೆಲ್ಲವೂ ನನ್ನಾಧೀನವಾಗಿಪ್ಪವು ನಾನಿವರಾಧೀನವಲ್ಲ. ನಾನು ತೂರ್ಯ ತೂರ್ಯಾತೀತವಪ್ಪ ಸತ್ತು ಚಿತ್ತಾನಂದ ನಿತ್ಯಪರಿಪೂರ್ಣವಸ್ತುವೆ ತನ್ನಿರವೆಂದು ತಿಳಿಯೆ, ಆ ತಿಳಿದ ಮಾತ್ರದಲ್ಲಿಯೇ ಅನಿತ್ಯದ ಬೆಸುಗೆ ಬಿಟ್ಟು ನಿರಾಳದಲ್ಲಿ ನಿಜವನೈದಲರಿಯದೆ ಮತ್ತೆಯುಂ ಭೌತಿಕ ತತ್ವಸಂಬಂಧಿಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಿರಲು, ಇಂತೀ ತತ್ವದಾದಿ ತಾನೆಂತೆನಲು: ಆ ಪರಬ್ರಹ್ಮವಪ್ಪ ನಿತ್ಯನಿರಾಳ ನಿಃಶೂನ್ಯಲಿಂಗವೆ ತನ್ನ ಲೀಲಾವಿಲಾಸದಿಂದ ತಾನೆ ಸುನಾದ ಬಿಂದು ಪ್ರಕಾಶ ತೇಜೋಮೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಿಂದು ಮಹಾಲಿಂಗವೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಆ ಮಹಾಲಿಂಗವೆ ಪಂಚಸಾದಾಖ್ಯವೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಆ ಪಂಚಸಾದಾಖ್ಯವೆ ಪಂಚಲಿಂಗ ಪ್ರಕಾಶವೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಆ ಪಂಚಲಿಂಗ ಪ್ರಕಾಶವೆ ಪಂಚಮುಖವೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಆ ಪಂಚಮುಖದಿಂದವೆ ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯುತ್ಪತ್ತಿ. ಆ ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯಿಂದವೆ ಪಂಚಕಲೆಗಳುತ್ಪತ್ತಿ. ಆ ಪಂಚಕಲೆಗಳಿಂದವೆ ಜ್ಞಾನ ಮನ ಬುದ್ಧಿ ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರಗಳುತ್ಪತ್ತಿ. ಆ ಜ್ಞಾನ ಮನ ಬುದ್ಧಿ ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರಗಳಿಂದವೆ ಪಂಚತನ್ಮಾತ್ರಂಗಳುತ್ಪತ್ತಿ. ಆ ಪಂಚತನ್ಮಾತ್ರಂಗಳಿಂದವೆ ಪಂಚಭೂತಂಗಳುತ್ಪತ್ತಿ. ಆ ಪಂಚಭೂತಂಗಳೇ ಪಂಚೀಕರಣವನೆಯ್ದಿ ಆತ್ಮಂಗೆ ಅಂಗವಾಯಿತ್ತು. ಆ ಅಂಗಕ್ಕೆ ಜ್ಞಾನೇಂದ್ರಿಯಂಗಳು ಕರ್ಮೇಂದ್ರಿಯಂಗಳು ಪ್ರತ್ಯಂಗವೆಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಇಂತು ದೇಹ ಸಂಬಂಧಮಂ ಶಿವ ತನ್ನ ಚಿದಂಶಿಕನಪ್ಪ ಆತ್ಮಂಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದನಾಗಿ, ಆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕಾಯದ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಯವು ಎಲ್ಲಿಯಾಯಿತ್ತು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಅಡಗಿಸಿ ಆ ಕಾಯದ ಪೂರ್ವಾಶ್ರಯವನಳಿದು ಮಹಾ ಘನಲಿಂಗವ ವೇಧಿಸಿ ಕೊಟ್ಟು, ಶಿವ ತಾನೆ ಗುರುವಾಗಿ ಬಂದು ಮಹಾಘನಲಿಂಗವ ವೇಧಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ ಪರಿ ಎಂತೆಂದಡೆ: ಆತ್ಮಗೂಡಿ ಪಂಚಭೂತಂಗಳನೆ ಷಡ್ವಿಧ ಅಂಗವೆಂದೆನಿಸಿ, ಆ ಅಂಗಕ್ಕೆ ಆ ಕಲೆಗಳನೆ ಷಡ್ವಿಧ ಶಕ್ತಿಗಳೆಂದೆನಿಸಿ, ಆ ಶಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಷಡ್ವಿಧ ಭಕ್ತಿಯನಳವಡಿಸಿ, ಆ ಭಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಭಾವ ಜ್ಞಾನ ಮನ ಬುದ್ಧಿ ಚಿತ್ತ ಅಹಂಕಾರಂಗಳನೆ ಷಡ್ವಿಧ ಹಸ್ತಂಗಳೆಂದೆನಿಸಿ, ಆ ಹಸ್ತಂಗಳಿಗೆ ಮಹಾಲಿಂಗವಾದಿಯಾದ ಪಂಚಲಿಂಗಗಳನೆ ಷಡ್ವಿಧ ಲಿಂಗಂಗಳೆಂದೆನಿಸಿ, ಆ ಮುಖಂಗಳಿಗೆ ತನ್ಮಾತ್ರಂಗಳನೆ ದ್ರವ್ಯಪದಾರ್ಥಂಗಳೆಂದೆನಿಸಿ, ಆ ದ್ರವ್ಯಪದಾರ್ಥಂಗಳು ಆಯಾಯ ಮುಖದ ಲಿಂಗಂಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ಸಾವಧಾನದಿಂದ ಅರ್ಪಿತವಾಗಿ ಬೀಗಲೊಡನೆ. ಅಂಗಸ್ಥಲಂಗಳಡಗಿ ತ್ರಿವಿಧ ಲಿಂಗಾಂಗಸ್ಥಲಂಗಳುಳಿದು ಕಾಯ ಗುರು, ಪ್ರಾಣ ಲಿಂಗ, ಜ್ಞಾನ ಜಂಗಮ; ಗುರುವಿನಲ್ಲಿ ಶುದ್ಧಪ್ರಸಾದ, ಲಿಂಗದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಪ್ರಸಾದ, ಜಂಗಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧಪ್ರಸಾದ. ಇಂತೀ ತ್ರಿವಿಧ ಪ್ರಸಾದವು ಏಕಾರ್ಥವಾಗಿ, ಮಹಾಘನ ಪರಿಪೂರ್ಣಪ್ರಸಾದವಳವಟ್ಟ ಶರಣ ಜ್ಞಾನಿಯಲ್ಲ, ಅಜ್ಞಾನಿ ಮುನ್ನವೇ ಅಲ್ಲ. ಶೂನ್ಯನಲ್ಲ, ನಿಃಶೂನ್ಯ ಮುನ್ನವೇ ಅಲ್ಲ. ದ್ವೈತಿಯಲ್ಲ, ಅದ್ವೈತಿ ಮುನ್ನವೇ ಅಲ್ಲ. ಇಂತೀ ಉಭಯಾತ್ಮಕ ತಾನೆಯಾಗಿ! ಇದು ಕಾರಣ, ಇದರ ಆಗುಹೋಗು ಸಕೀಲಸಂಬಂಧವ ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಯ್ಯಾ, ನಿಮ್ಮ ಶರಣರೇ ಬಲ್ಲರು.

1. Literal Prose Translation to English:

Not knowing how to discern the beginning and the beginningless, the eternal and the ephemeral, how can those beings of mere breath, who utter the Supreme Brahman (Parabrahman) only with their mouths, ever know the true state of that Supreme Brahman? It is like this: The beginning (Aadi) is the body, the beginningless (Anaadi) is the bodiless. The beginning is the manifest (Sakala), the beginningless is the unmanifest/indivisible (Nishkala). The beginning is the inert (Jada), the beginningless is the non-inert (Ajada). The beginning is the physical form (Kaaya), the beginningless is the life-force (Praana). When one differentiates the union of these two and perceives by oneself, from oneself: I am not the elements (Bhootamgalu) related to the beginning. I am not the ten types of senses (Dashavidhendriyamgalu). I am not the ten vital airs (Dashavaayugalu). I am not the eight prides (Ashtamadangalu), the seven vices (Saptavyasanangalu), the six internal enemies (Arishadvargangalu), the six waves (Shadurmigalu), the six delusions (Shadbhramengalu), the six emotional modifications (Shadbhaavavikaarangalu), the six actions (Shatkarmangalu), the six constituent humors (Shaddhaatugalu), the three bodies (Tanutrayangalu), the three types of souls (Jeevatrayangalu), the three impurities (Malatrayangalu), the three minds (Manatrayangalu), the three qualities (Gunatrayangalu), the three states of being (Bhaavatrayangalu), the three afflictions (Taapatrayangalu), the inner instruments (Antahkaranangalu). I am not any of these appearances that appear. They are not mine. All these are subordinate to me; I am not subordinate to them. When I realize that I am the very essence of Sat-Chit-Ananda (Existence-Consciousness-Bliss), the eternal, all-pervading reality, which is Turya (the fourth state) and beyond Turya (Turyateeta), in that very moment of realization, leaving the connection with the ephemeral, yet unable to attain the True in the unsupported state (Niraala), and continuing to be associated with the principles of material existence, how then did this principle itself originate? That Supreme Brahman, the eternal, unsupported, absolute void-Lingam (Nityaniraala Nihshunyanlinga), by its own playful sport (Leelaavilaasa), stood as the subtle sound (Sunaada), the point (Bindu), the light (Prakaasha), the radiant form (Tejomurti), and was called Mahalinga. That Mahalinga was called Panchasaadaakhya. That Panchasaadaakhya was called the radiance of the five Lingas (Panchalinga Prakaasha). That radiance of the five Lingas was called the five faces (Panchamukha). From that five-faced one, the five-syllabled mantra (Panchaakshari) originated. From that five-syllabled mantra, the five arts/powers (Panchakalegalu) originated. From those five arts, knowledge (Jnaana), mind (Mana), intellect (Buddhi), consciousness (Chitta), and ego (Ahamkaara) originated. From that knowledge, mind, intellect, consciousness, and ego, the five subtle elements (Panchatanmaatrangalu) originated. From those five subtle elements, the five gross elements (Panchabhootangalu) originated. Those five gross elements, undergoing quintuplication (Pancheekarana), became the body (Anga) for the soul (Aatma). To that body, the organs of perception (Jnaanendriyangalu) and organs of action (Karmendriyangalu) were called subsidiary parts (Pratyanga). Thus, Shiva related this connection to the body to the soul, which is a particle of His consciousness (Chidanshika). Having hidden the previous abode of the body where it was, and destroying that previous abode of the body, He pierced and bestowed the Great Effulgent Linga (Mahaa Ghanalingava). How did Shiva Himself, coming as the Guru, pierce and bestow the Great Effulgent Linga? Uniting with the soul, He called the five elements the six-fold body (Shadvidha Anga). To that body, He called those arts the six-fold powers (Shadvidha Shaktigalu). To those powers, He instilled the six-fold devotion (Shadvidha Bhakti). To that devotion, He called emotion (Bhaava), knowledge (Jnaana), mind (Mana), intellect (Buddhi), consciousness (Chitta), and ego (Ahamkaara) the six-fold hands (Shadvidha Hastangalu). To those hands, He called the five Lingas, beginning with Mahalinga, the six-fold Lingas (Shadvidha Lingangalu). To those faces, He called the subtle elements the material substances (Dravyapadaarthangalu). When those material substances were continuously and attentively offered and merged in the Lingas of their respective faces, the stages of the body (Angasthalangalu) subsided, and the three-fold Linga-body stages (Trividha Lingaangasthalangalu) remained: the body as Guru (Kaaya Guru), the life-force as Linga (Praana Linga), knowledge as Jangama (Jnaana Jangama); in the Guru, pure Prasada (Shuddhaprasaada); in the Linga, accomplished Prasada (Siddhaprasaada); in the Jangama, renowned Prasada (Prasiddhaprasaada). Thus, this three-fold Prasada becoming one in meaning, the Sharana (devotee) who has attained the Great Effulgent Perfect Prasada (Mahaaghana Paripoornaprasaada) is not a Jnaani (knower), nor was he ever an Ajnaani (ignorant). He is not Shunye (void), nor was he ever Nihshunye (beyond void). He is not a Dvaiti (dualist), nor was he ever an Advaiti (non-dualist). He himself is this duality-encompassing! Therefore, O Chennamallikarjuna, only Your Sharanas know the complete connection of its coming and going.

2. Poetic Translation to English (Considering Poetic, Mystical, and Theological Features):

Of Timeless Start, Time's End, of Change and Changelessness, Unknowing, how can they, mere breathers of the Name, Who mouth "Supreme Brahman," but never seek to guess Its true abode, its truth, its ever-shining flame?

Attend, for Aadi, the Beginning, is the frame, the form, Anaadi, the Beginningless, the Spirit, bodiless and free. Aadi, the All, the Manifest; Anaadi, safe from cosmic storm, Is Nishkala, the Uncarved, Pure, for eternity. Aadi is inert, the dense; Anaadi, life's swift, subtle stream, Aadi, the flesh, the Kaaya; Anaadi, Praana's vibrant sigh. When one, self-taught, self-seeing, through this blended dream, Can pierce their union, then the truth stands clear to eye:

"These primal elements, of Aadi's kin, are not I. Nor senses ten, that grasp and bind, are not I. Nor vital airs, the ten that course and fly, are not I. Nor prides that swell, nor vices that deny, Nor inner foes, the six that make us cry, Nor surging waves of passion, born to die, Nor shielding veils of error, floating by, Nor feeling's flux, nor actions I apply, Nor body's humors, nor its forms that lie In threefold guise, nor threefold souls that try, Nor threefold taints that stain, nor minds that ply Their threefold craft, nor qualities that vie, Nor states of being, nor the pains that tie, Nor inner tools – all these that meet the eye, These visions vast, none of them are I, nor mine they be! They bow to me, their master; I stand ever free.

I am Turya's truth, and what beyond Turya may reside, Sat-Chit-Ananda's core, eternal, full, and wide. This self, this essence, when this knowing deep inside Dawns clear, the fleeting world's embrace is cast aside. Yet, in that state unsupported, truth eludes the stride, Still bound to earthly forms, where phantom principles preside.

How then, this primal Source, from whence did it arise? That Being Supreme, the Void-Lingam, supportless, ever bright, From Its own playful sport, before our spirit-eyes, Became Sound subtle, Point, and Radiance, Form of Light! As Mahalinga hailed, its grandeur took its flight. That Mahalinga then, as Panchasaadaakhya known, Thence, Light of Fivefold Lingas, on creation sown. That Fivefold Linga's Light, as Faces Five was shown. From Faces Five, the sacred Five-Syllable was grown. From Syllables Five, the Fivefold Arts were overthrown To birth forth Knowing, Mind, and Intellect's sharp throne, With Ego, Consciousness – from these alone, The Five Subtle Essences their presence made known. From Subtle Essences, Five Gross Elements were strown. These Elements Gross, quintupled, skillfully were sewn, A garb for Atman, for the soul, a body of its own. To which, the knowing senses, acting senses, prone As lesser limbs, were named. Thus Shiva, He has shown This body-bond, to soul – His conscious spark, His very own.

The body's ancient seat, where it had lain concealed, He hid, then shattered it, its former ties repealed. The Great Majestic Linga, pierced, He then revealed. How Shiva, Guru-formed, this sacred gift unsealed? With Atman joined, He named the Elements Five The Sixfold Frame; to that, the Arts alive As Sixfold Powers; to Powers, did He drive The Sixfold Faith; to Faith, so it may thrive, Gave Feeling, Knowing, Mind, and Intellect to strive, With Ego, Consciousness – as Sixfold Hands that wive Themselves to Lingas Six (Maha-Linga, first to derive From that great source); to Faces, He'd contrive The Subtle Essences as offerings that arrive. When these, with focused heart, at Linga-faces dive And merge in bliss, the body's stages cease to survive. The Triple Linga-Form alone remains, where souls revive: Body the Guru, Praana Linga, Knowing, how it climbs As Jangama. Pure Grace in Guru's words sublimes; In Linga, Perfect Grace; in Jangama, Grace that chimes Renowned. This Triple Grace, one meaning it enshrines, Becomes the Great, Full, Perfect Grace. The Sharana who divines This truth is no mere knower, nor, before these signs, Was ignorant. No void is he, nor void-beyond defines His state. No dualist, nor, where non-duality shines, Was he confined. He is this All, where every truth entwines!

Thus, Chennamallikarjuna, Lord of jasmine white, Its comings and its goings, in their full, connected light, Your Sharanas alone can know, and grasp with all their might."

ಟಿಪ್ಪಣಿ (Note):

●      ಸವಾಲುಗಳು (Challenges): ಈ ವಚನದಲ್ಲಿರುವ "ಆದಿ, ಅನಾದಿ, ಸಕಲ, ನಿಷ್ಕಲ, ತೂರ್ಯ, ತೂರ್ಯಾತೀತ, ಪಂಚೀಕರಣ, ಷಟ್ಸ್ಥಲ" ಮುಂತಾದ ತಾಂತ್ರಿಕ ಪದಗಳನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ಗೆ ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ಭಾಷಾಂತರಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ಅವುಗಳಿಗೆ ಹತ್ತಿರದ ಅರ್ಥ ಕೊಡುವ ಪದಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗಿದೆ.

●      ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕ ಅನುವಾದದ ಮಿತಿಗಳು (Limitations of Poetic Translation): ಮೂಲದಷ್ಟೇ ಆಳ ಮತ್ತು ಲಯವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತರುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ. ಪ್ರಾಸ ಮತ್ತು ಛಂದಸ್ಸನ್ನು ತರಲು ಯತ್ನಿಸುವಾಗ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಕ್ಷರಶಃ ಅರ್ಥದಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಲನೆ ಉಂಟಾಗಬಹುದು. ಆದರೂ, ಮೂಲದ ಭಾವ, ಅನುಭಾವ ಮತ್ತು ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

●      ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ: ಅಕ್ಕನ ಅಂಕಿತ "ಚೆನ್ನಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನ" ಎಂದರೆ "ಸುಂದರ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಹೂವಿನಂತಿರುವ ಅರ್ಜುನ (ಶಿವ)". ಇದನ್ನು "Lord of jasmine white" ಎಂದು ಕಾವ್ಯಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅನುವಾದಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸಾವಿಂಗೆ ಸಂಗಡವಾರೂ ಇಲ್ಲ ಕಾಣಾ - English Translation

ಆನೆ ಕುದುರೆ ಭಂಡಾರವಿರ್ದಡೇನೊ?

ತಾನುಂಬುದು ಪಡಿಯಕ್ಕಿ, ಒಂದಾವಿನ ಹಾಲು, ಮಲಗುವುದರ್ಧ ಮಂಚ.

ಈ ಹುರುಳಿಲ್ಲದ ಸಿರಿಯ ನೆಚ್ಚಿ ಕೆಡಬೇಡ ಮನುಜಾ.

ಒಡಲು ಭೂಮಿಯ ಸಂಗ, ಒಡವೆ ತಾನೇನಪ್ಪುದೊ?

ಕೈವಿಡಿದ ಮಡದಿ ಪರರ ಸಂಗ, ಪ್ರಾಣ ವಾಯುವಿನ ಸಂಗ.

ಸಾವಿಂಗೆ ಸಂಗಡವಾರೂ ಇಲ್ಲ ಕಾಣಾ, ನಿಃಕಳಂಕ ಮಲ್ಲಿಕಾರ್ಜುನಾ.

     -- ಮೋಳಿಗೆ ಮಾರಯ್ಯ

#LiteralTranslation

Elephants, horses, treasures – even if they exist, so what?

What one eats is a measure of rice, milk from one cow,

To sleep, half a cot.

Trusting this essenceless wealth, do not be ruined, O human!

The body's association is with the earth; possessions, what will they become?

The hand-held (wedded) wife becomes another's associate (or, is for others' company),

The life-breath's association is with the air.

For death, there is no companion at all, behold!

O Blemishless Mallikārjuna!

#PoeticTranslation

What if elephants, horses, and treasures you claim?

A mere scoop of rice, one cow's milk sustains your frame,

And half a small cot for your slumbering ease.

This hollow abundance, O Man, trust it not, lest you cease

To see truth, and by worthless riches be undone.

Your body to earth will return, its brief partnership spun;

And all that you own, what then will it be?

The wife by your hand, to others' company, she

Your life-giving breath will merge with the air, light and free.

When death arrives, no companion will walk by your side, you see!

O Mallikārjuna, Lord of stainless, pure light!